Hoewel het waar is, dat het kruis lang als het typische Christelijke icoon wordt gehouden, heeft de ware herkomst van het kruis niets te maken met het vroege Christendom. Ondanks de algemene veronderstelling, die tegenwoordig zo algemeen wordt gebruikt, dat Jezus Christus gekruisigd werd aan het T-vormig kruis, bestaat er geen echt bewijs hiervan. De Bijbel bevat geen beschrijving van de houten paal, waar Christus aan genageld werd. Het echte woord, dat in de Bijbel werd gebruikt isstauros (Handelingen 5:30; 10:39; 13:28-29), wat eenvoudig betekent: een rechtopstaande paal (soms met een horizontale balk, soms niet), staak of zelfs een boom. De Romeinen gebruikten verschillende varianten om de veroordeelden te executeren.
Nergens in de Bijbel vinden wij, dat het kruis of kruisbeeld wordt beschreven of vastgelegd als een object dat getoond, gedragen, aanbeden, heilig verklaard moet worden of een andere soort gewichtige behandeling moet worden gegeven door Christenen of degenen, die verklaren Christus te volgen. De geschiedenis en de archeologie zijn op dit punt ook grotendeels zwijgzaam, met vele verslagen betreffende het kruis en het gebruik, die alleen in apocriefe geschriften verschijnen of bronnen van enkele eeuwen na de dood van Jezus.
De geschiedenis laat ons zien, dat het symbool van het kruis van eerdere datum is dan het Christendom en het verscheen in heidense kunst en religie, helemaal terug tot de oude tijden. Het Britse museum bijvoorbeeld bezit een Assyrisch standbeeld van de zoon van koning Samsi-Vul, dat een bijna perfect Maltezer kruis draagt. Griekse goden, zoals Diana en Bacchus verschenen met kruizen en delen veel op dezelfde manier als middeleeuwse portretten van de maagd Maria.
Kruizen in de vorm van ankhs, rechtopstaande kruisbeelden en zelfs - op hakenkruizen lijkende afbeeldingen werden van Latijns Amerika tot Egypte in het verre Oosten gevonden en één letter van het Semitisch alfabet komt zelfs voor als een kruis, gedateerd uit ongeveer 1500 v. Chr. Omdat de wetten van God en de leerstellingen van Jezus Christus en Zijn discipelen echter ronduit het gebruik van iconen en gesneden beelden verwerpen om God of Christus voor te stellen, hebben trouwe Christenen en oprechte volgelingen van deze leerstellingen, dergelijke iconen nooit gebruikt voor hun verering.
Hoewel er vele belijdende Christenen waren gedurende de eerste eeuwen n. Chr., die de naam van Christus aannamen - maar in werkelijkheid geleid werden, of afvalligen werden door de invloed van heidense religie - is het redelijk aan te nemen dat varianten van het kruis meegedragen konden zijn ter ere van Christus. Maar het eerste officiële "Christelijk" gebruik van het kruis begon niet eerder dan 312 n. Chr. onder de regering van de heidense Romeinse keizer Constantijn. Constantijn beweerde een visioen te hebben gehad van een soort kruis - (waarschijnlijk de Chi Rho of een zelfde voorwerp, bestaande uit een P en een X-gevormd symbool, samengevoegd voor de betekenis van de naam van Christus in het Grieks) - en een gebod om het op de standaards van zijn leger te plaatsen om zo zijn vijanden te verslaan! Het lijkt een puur politiek gemotiveerde zet te zijn om controle uit te oefenen op het toenemende populaire afvallige systeem van "het Christendom" in Rome toen. (Vine's Expository Dictionary of Old en New Testament Words, "Cross") - [Vine's Verklarend Woordenboek van Oud- en Nieuwtestamentische Woorden: "Kruis"] Constantijn gebruikte dit symbool om zichzelf te associëren met goddelijkheid en om zijn versie van Christendom de staatreligie van het Romeinse rijk te maken.
Zelfs het Chi Rho kruis had echter verbanden met oude heidense bronnen en verklaringen van het gebruik door vroege Christenen vóór de vierde eeuw worden niet ondersteund door concrete bewijzen.
Zonder beschrijving, die in de Bijbel te vinden is van het specifieke soort staurosof kruis, gebruikt bij de kruisiging van Christus, moeten Christenen zich nu richten op de betekenis van het offer van Christus, wat Hij nu doet en waarom. Het feit dat het traditionele kruis uit de heidense religie komt, moet ons tot nadenken stemmen. De Bijbel verbiedt het gebruik van iconen en beelden als deel van onze verering van God.
In Exodus 20:3-5 gebiedt God specifiek aan Zijn volk om niet te buigen voor een gesneden beeld - een waarschuwing, die nu door degenen, die voor een kruisbeeld knielen vanwege hun religieuze voorschriften - wordt genegeerd. Deze instructie wordt in het Nieuwe Testament opnieuw benadrukt; de Apostel Johannes spoort Christenen aan, "wacht u voor de afgoden". (1 Johannes 5:21)
