Dit artikel is de vertaling van het Engelstalige artikel: “Islam’s Last Jihad” (Turning Points in World History) door Douglas S. Winnail, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van januari-februari 2019.
De laatste decennia zijn we getuige geweest van de wereldwijde heropleving van de militante Islam. Deze tegenwoordige uitbarsting is verrassend voor geleerden, vooral voor hen die ervan uitgaan dat, naarmate de maatschappijen moderner en meer seculier worden, godsdienst geleidelijk zal verdwijnen. Momenteel is de Islam echter de snelst groeiende religie in de wereld, en binnen dat geloof wordt de islamitische herleving aangedreven door fanatieke gelovigen die vastbesloten zijn de loop van de geschiedenis te keren. Hun doel is terug te keren tot het ‘ware geloof’, voormalige gebieden weer op te eisen en Mohammeds belofte te vervullen dat de Islam uiteindelijk alle andere religies zal overheersen – en uitschakelen. Zij geloven dat dit zal gebeuren wanneer de sharia [islamitische wet] aan de wereld wordt opgelegd – en daarbij hebben ze Amerika, Groot-Brittannië, Europa en Israël op het oog!
Maar zal de loop der geschiedenis daadwerkelijk weer worden gekeerd ten gunste van de Islam? Oude Bijbelse profetieën geven een verrassend antwoord.
ONBESPROKEN ASPECTEN VAN DE ISLAM
Hedendaagse politici, academici en theologen proberen de Islam af te schilderen als een religie van vrede, en zo wordt ze ook gezien door veel moslims. Zij beweren dat jihad louter een innerlijke geestelijke worsteling is, en dat vriendschappelijk samenleven mogelijk is als mensen met verschillende geloofsachtergronden elkaar begrijpen. De feiten van de geschiedenis en de fundamentele leringen van de Islam vertellen echter een heel ander verhaal – en radicale moslims willen terug naar die oorspronkelijke, fundamentele leringen.
Vanaf haar aanvang in Arabië in de jaren 600 n.Chr. is de islamitische godsdienst een onverzoenlijke vijand geweest van degenen die ze ‘ongelovigen’ noemt – met inbegrip van christenen, Joden en de westerse beschaving. Zoals in de Koran staat bevelen de leringen van Mohammed ware volgelingen van de Islam om “degenen te bestrijden onder de Mensen van het Boek [Joden en christenen] die niet geloven in Allah … noch de religie van waarheid [Islam] omarmen, totdat zij de djizja betalen [een woekerbelasting voor ongelovigen] met bereidwillige onderwerping en onderdanig zijn” (Koran 9:5, 20; zie ook Sword and Scimitar door Raymond Ibrahim, p. 11). De ontnuchterende alternatieven: bekeer u tot de Islam, word slaaf, of sterf!
Het concept van jihad of ‘heilige oorlog’ tegen ongelovigen werd door Mohammed naar voren gebracht als een religieuze plicht. Hij beloofde zijn volgelingen rijke beloningen (de oorlogsbuit) in dit leven als zij overleefden, maar als zij sneuvelden in de strijd was de beloning onmiddellijke toegang tot het paradijs, met rivieren van wijn en knappe meisjes – een opzwepende win-winsituatie voor jihadisten. Toen deze fel gedreven strijders buiten Arabië kwamen, veroverden zij in hoog tempo Jeruzalem, het Midden-Oosten en geheel Noord-Afrika, en bedreigden zowel Oost- als West-Europa. Zij lieten een spoor van dood en verderf achter terwijl zij ‘ongelovigen’ afslachtten, onthoofdden en martelden en talloze Afrikanen en Europeanen tot slaaf maakten. Mannen en jongens werden gecastreerd en verkocht, terwijl vrouwen en meisjes werden overgedragen aan moslimharems. Dit deel van de vergeten geschiedenis van de Islam duurde 1.400 jaar. Hedendaagse radicale moslims hebben niet zozeer de islam ‘gekaapt’, zoals sommigen beweren, maar zijn eenvoudig bezig de traditionele Islam nieuw leven in te blazen (Ibrahim, pp. xiv-xv).
De botsing tussen Islam en christendom wordt ook gekenmerkt door sterk tegengestelde godsdienstige overtuigingen en de westerse weerzin Allah te aanbidden en Mohammed als zijn boodschapper te aanvaarden. De Islam erkent talloze Bijbelse persoonlijkheden, inclusief Jezus, maar moslims geloven dat Joden en christenen de Heilige Schrift hebben vervalst en dat Allah’s laatste openbaringen aan Mohammed die problemen hebben gecorrigeerd. Zij geloven dus dat het Oude en Nieuwe Testament onbetrouwbaar zijn. De Islam leert dat Jezus slechts een van de vele profeten was, niet de Zoon van God, dat Hij niet aan het kruis stierf en niet werd opgewekt, maar in plaats daarvan naar de hemel ging en in de laatste dagen zal terugkeren om de Mahdi bij te staan bij het bekeren van de wereld tot de Islam. De Koran verschilt in veel opzichten sterk van de Bijbel, zoals in het toestaan van het slaan van vrouwen (Koran 4:34) en het bevelen van amputatie als straf voor diefstal (5:38). De Bijbel onderwijst christenen “… Heb uw vijanden lief …” (Lukas 6:27), maar de Koran verklaart: “ongelovigen zijn u tot vijanden” en “dood hen waar u ze maar tegenkomt” (4:101 en 2:191-193; zie ook Differences: The Bible and the Koran door Ben J. Smith). Westerse wetten die strijdig zijn met de richtlijnen in de Koran kwetsen sommige moslims, en de seksuele losbandigheid en morele degeneratie van het in toenemende mate goddeloze westen worden door sommigen gezien als een belediging van Allah die moeten worden weggenomen.
DE LAATSTE JIHAD
De brandende vraag van vandaag is: Waar zal deze nieuwe opleving van islamitische woede en agressie toe leiden? De geschiedenis vermeldt dat de islamitische zoektocht naar wereldoverheersing door heilige oorlogen (of jihads) wordt gekenmerkt door perioden van verovering en nederlaag (zie Destiny Disrupted door Tamin Ansary). Een lange periode van inspanningen die onder Mohammed zelf begon werd uiteindelijk beëindigd door nederlagen in de slag van Tours en het beleg van Wenen. Onder de Ottomaanse Turken en de Krim-Tartaren vond de verovering van het ‘christelijke’ Constantinopel plaats, maar die inspanning eindigde met de nederlaag van het Ottomaanse Rijk in de Eerste Wereldoorlog.
De huidige opleving van de Islam wordt door sommigen beschouwd als onderdeel van een ‘Derde Jihad’ – gekenmerkt door bomaanslagen en gewapende aanvallen in Europa, Amerika en elders. Deze laatste herleving beperkt zich echter niet tot geweld en terreur. Er zit ook een demografisch aspect aan deze jihad, met hogere geboortegetallen onder moslims en hun massale migratie naar Europa en Noord-Amerika. Dit is een culturele jihad geworden, in zoverre dat sommige moslims shariarechtbanken en veranderingen in wetten verlangen om aan islamitische gewoonten en praktijken tegemoet te komen, terwijl ondertussen lokale tradities worden beperkt om te vermijden moslims te kwetsen. In delen van Zweden worden islamitische oproepen tot het gebed toegestaan, maar mogen kerkklokken niet luiden. Als deel van deze culturele jihad oefenen islamitische groepen druk uit op scholen om de Islam gunstig voor te stellen en speciale dagen te hebben wanneer leerlingen islamitische kleding accepteren, islamitische namen aannemen, islamitische gebeden opzeggen, terwijl de geschiedenis en gewoonten van gastlanden tot een minimum worden beperkt of genegeerd. Talrijke waarnemers zien dit als deel van een georganiseerde strategie om de geleidelijke islamisering en verovering van het westen teweeg te brengen (zie The Third Jihad: Radical Islam’s Vision for America door Wayne Kopping en Erik Werth). Als het geen georganiseerde strategie is, dan toch zeker een zich ontwikkelende trend. Natuurlijk, IS en zijn operationele afdelingen hebben openlijk beloofd Israël weg te vagen en Europa, Londen, Rome en Washington, D.C. te veroveren.
DE ARABISCHE WERELD, EUROPA EN DE PROFETIEËN
Zal de Islam uiteindelijk de westerse beschaving domineren of zal de geschiedenis zich weer in een andere richting keren? De profeet Daniël meldt: “Dan zal in de tijd van het einde de koning van het zuiden hem [de koning van het noorden] met de horens stoten”. Maar Daniëls profetie zegt ook: “… En de koning van het noorden zal op hem [de koning van het zuiden] aanstormen met wagens en met ruiters en met vele schepen …” – met andere woorden, de koning van het Noorden zal reageren, en het gebied van de koning van het Zuiden binnenvallen en bezetten (Daniël 11:40-43).
De koning van het Noorden zal gekoppeld worden aan het oude Romeinse Rijk (zoals de Europese Unie al is) en zal verschijnen als een “beest”-macht in Europa (Daniël 2:40-45; 7:7, 23-27). Deze zal worden verbonden met een vooraanstaande kerk en een belangrijke religieuze leider, ook in Europa, en zal zijn samengesteld uit tien koningen of leiders die hun soevereiniteit aan een centrale autoriteit zullen overdragen (zie Openbaring 13 en 17). Ondertussen wijzen Daniëls profetieën erop dat de koning van het Zuiden is verbonden met landen die deel uitmaken van de Arabische wereld, gedomineerd door de islamitische religie. Islamitische terreur, de gestage demografische druk van de moslimmigratie naar Europa en de culturele inspanningen om de Islam te bevorderen zijn allemaal onderdeel van wat door velen wordt gezien als een islamitische bedreiging van de Europese identiteiten, waarden en ‘vaderlanden’. Zou deze druk een rol kunnen spelen in het doen ontbranden van de vervulling van deze eindtijdprofetieën? Wat in het Midden-Oosten in het verschiet ligt, zou heel goed een nieuw belangrijk keerpunt in de geschiedenis kunnen zijn – een gewelddadige herhaling van de middeleeuwse kruistochten – met een destructief, maar bekend einde voor deze laatste jihad.