Hebt u gehoord van de Grote Reset [‘herschikking’ of ‘herstart]? De meeste mensen niet, maar sommige zeer prestigieuze en serieuze mensen ‘rond de wereld denken dat deze uw kant op komt – en binnenkort. Later dit jaar[2021] zal deze het onderwerp zijn van een belangrijke bijeenkomst van wereldleiders. Als zij hun zin krijgen, zal het dagelijks leven voor miljarden mensen op de planeet aarde ingrijpend veranderen!

Dit is de vertaling van het Engelstalige artikel “Are You Ready For The Great Reset” door Dexter B. Wakefield, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van januari 2021.

In een wereld van torenhoge begrotingstekorten, angst voor verwoestende klimaatverandering en een virus dat om zich heen grijpt en een mondiale de pandemie veroorzaakt, zijn de leiders in veel landen op hun hoede en van plan om op gecoördineerde, wereldwijde schaal actie te ondernemen voordat de hele wereldeconomie ten onder gaat. En voor velen biedt de crisissituatie die zij zien een te ‘goede’ gelegenheid om voorbij te laten gaan – een gelegenheid niet alleen om terug te keren naar normaal, maar ook om terug te keren naar een nieuw normaal, gebaseerd op hun visie op hoe de wereld zou moeten werken. Eén visie die veel aandacht trekt, wordt de ‘Grote Reset’ genoemd. Als u er nog niets over weet, moet u zorgen dat u er wel wat over te weten komt, want sommige van de machtigste mensen ter wereld proberen deze tot realiteit te maken.

Wat is de Grote Reset? Waarom geloven zovelen dat deze zo cruciaal is voor het welzijn van de mensheid  ̶ zelfs voor haar overleving? Kan deze gecoördineerde inspanning van de leidinggevende en invloedrijke personen in de wereld van vandaag ons de vrije, veilige, zekere wereld geven waar de mensheid al lang naar op zoek is? Of is de ‘Grote Reset slechts weer een nieuwe utopie in een lange geschiedenis van droombeelden?

De tijd zal het leren, maar het onderwerp verdient uw aandacht, omdat enkele zeer machtige mensen bij Wereld Economisch Forum er heel hard aan werken om uw leven te resetten, of u dat nu wilt of niet.

De schuldproblematiek

De staatsschuld, de schuld van nationale regeringen, is de laatste jaren enorm toegenomen en veel analisten en politici zijn er van overtuigd dat dit onhoudbaar is. Eind november 2020 bedroeg de totale schuld van de Verenigde Staten 27 biljoen dollar en steeg deze snel, zonder dat het einde in zicht was. Er worden belastingtekorten van meerdere biljoenen dollars verwacht tot ver in de toekomst. Hoewel het berekenen van de totale schuld voor de wereld gecompliceerd is, zijn economen het erover eens dat veel andere landen in dezelfde hachelijke situatie verkeren.

Maar terwijl de ontwikkelde landen worstelen met de achteruitgang van hun economieën en de stijgende financiële eisen door de COVID-19 crisis, hebben veel armere landen hun leencapaciteit al lang geleden opgebruikt en worden geconfronteerd met het vooruitzicht om te moeten bezuinigen op essentiële diensten, zoals gezondheidszorg en onderwijs.

The Guardian rapporteerde onlangs:

“Er is een groeiende bezorgdheid over een dreigende schuldencrisis onder lage inkomenslanden die worstelen om de betalingen van geld geleend van een mix van publieke en particuliere crediteuren in het afgelopen decennium bij te benen. Zowel de Wereldbank als haar zusterorganisatie, het Internationaal Monetair Fonds, hebben gewaarschuwd dat arme landen gedwongen worden om te bezuinigen op de uitgaven voor gezondheidszorg en onderwijs, om de terugbetaling van schulden die zijn aangegaan, voordat hun economieën werden getroffen door een ineenstorting van de vraag naar hun exporten en een daarmee gepaard gaande daling van de belastingafdrachten, te kunnen voldoen” (“World Bank Calls for Debt Relief Programme as Amounts Owed Hit Record Levels”, 12 oktober 2020).

De totale staatsschuld die de landen in de wereld bedraagt wordt berekend op meer dan 60 biljoen dollar en de totale Amerikaanse overheidsschuld is nu hoger dan het Bruto Binnenlands Product (BBP), zoals ook in veel andere landen. Zoals Buitenlandse Zaken [in de VS] in oktober 2020 meldde: “De totale wereldwijde schuld staat op een onhoudbare 320 procent van het BBP.... Schuld op schuld stapelen lijkt op een doodlopende weg te zijn gekomen.... Een groeiend aantal economen en beleidsmakers begint te praten over de noodzaak om over te stappen op een nieuw, mogelijk digitaal monetair regime waarvan de contouren onduidelijk blijven” (“Start Preparing for the Coming Debt Crisis”).

De huidige nationale schuldenlast wordt alom als onhoudbaar beschouwd, vooral voor de armere landen. ’s Werelds financiën bevinden zich al enige tijd op een ‘kantelpunt’ en de COVID-19 crisis heeft deze nog eens een duw gegeven.

Sinds een aantal jaren bevelen economen en politici een soort ‘schuld reset’ aan die de regeringen in staat zou stellen om onder hun verpletterende schuldenlast uit te komen. Nu wordt dit idee op grote schaal serieus overwogen als onderdeel van een groots plan om de problemen van de wereld op te lossen.

Op zoek naar mondiale oplossingen voor mondiale problemen

En als u de problemen van de wereld aan het oplossen bent, waarom zou u daar dan stoppen? Staatsschuld is nauwelijks het enige ‘mondiale probleem’ in de hoofden van onze toekomstige social engineers die de wereld willen veranderen.

Ongeacht hoe u over het probleem denkt, is het idee dat de mensheid de weerssystemen van de hele planeet in negatieve zin verandert, ook wel bekend als antropogene (door de mens veroorzaakte) klimaatverandering, een drijvende politieke kracht in de wereld. Profiterend van de groeiende aandacht voor klimaatverandering dringen sommige beleidsmakers in de Verenigde Staten en elders aan op een ‘Green New Deal’ – een drastisch voorstel om de energie-industrie, economie en maatschappelijke contracten van de natie volledig opnieuw uit te vinden onder de vlag van strijden tegen de door de mens veroorzaakte klimaatverandering. En na te zijn voorgesteld als een wereldwijde crisis, vragen de voorstanders van dergelijke maatregelen om wereldwijde oplossingen met wereldwijde controles ingebouwd.

En afgezien van de staatsschuld zijn de waargenomen welvaartsverschillen tussen ‘rijke’ en ‘arme’ landen – en ook binnen de landen zelf – al lang een doelwit van beleidsmakers en economische filosofen. Hoewel internationale handel en multinationale ondernemingen honderden miljoenen mensen uit de armoede hebben gehaald in de laatste decennia, merken voorstanders van radicale verandering op dat de verschillen in rijkdom de sociale en politieke spanningen hebben doen toenemen, zelfs binnen de geïndustrialiseerde landen. Veel politici en denktank-onderzoekers pleiten al lang voor een agressievere herverdeling van inkomens, en zij overwegen ook een herverdeling van rijkdom binnen en tussen landen.

Voeg een mondiale pandemie toe aan de mix – met slecht gecoördineerde reacties tussen landen die vermoedelijk bijdragen aan de verspreiding van het virus en nationale economieën die in puin liggen – en velen zien een kans in deze dramatische wereldomstandigheden.

Een van die personen is de voormalige Amerikaanse vice-president Al Gore – een prominente klimaatactivist – die in een interview in juni 2020 zei:

“Ik denk dat dit een tijd is voor een grote reset. We moeten een heleboel van deze problemen die we al veel te lang hebben laten sudderen oplossen. En de klimaatcrisis is een kans om tientallen miljoenen nieuwe banen te creëren en de lucht schoon te maken – en het sterftecijfer door pandemieën te verminderen, omdat de luchtvervuiling door het verbranden van fossiele brandstoffen het sterftecijfer door het coronavirus verhoogt (“Al Gore Talks Climate Crisis: ‘This Is the Time for a Great Reset’”, Today.com, nadruk toegevoegd).

Een ‘Grote Reset’ is precies wat velen al lang in de wereld hebben willen brengen  ̶ en de COVID-19 pandemie lijkt hen nu juist de mogelijkheid te hebben gebracht waarnaar ze op zoek waren om hun wensen te laten uitkomen.

Niet een goede pandemie verspillen

U hebt misschien het beroemde citaat gehoord: “Laat nooit een goede crisis verloren gaan.” Of u het nu aan Winston Churchill, Saul Alinsky of burgemeester Rahm Emanuel van Chicago hebt horen toeschrijven, het idee is dat, zoals Emanuel enkele jaren geleden heeft verklaard, een grootschalige crisis is “een gelegenheid om dingen te doen waarvan u denkt dat u ze niet eerder kon doen.” Of het nu goed is of verkeerd, veel leiders zien de COVID-19 crisis als precies zo’n gelegenheid. Zij geloven dat een mondiaal probleem mondiale oplossingen vereist en mondiale politieke kansen biedt die nu moeten worden aangegrepen.

De Duitser Klaus Schwab, econoom en ingenieur, heeft bijvoorbeeld gezegd: “De pandemie vertegenwoordigt een zeldzame, maar beperkte kans om te reflecteren over, het heruitvinden en herstarten [reset] van onze wereld” (“Now Is the Time for a ‘Great Reset’”, WEForum.com, 3 juni 2020, nadruk toegevoegd). En het Wereld Economisch Forum, opgericht door Schwab, die als uitvoerend voorzitter ervan fungeert, streeft ernaar juist dat in 2021 te doen.

Sinds 1971 houdt het Wereld Economisch Forum jaarlijks conferenties waar regeringsleiders , leiders uit de academische wereld en het bedrijfsleven elkaar ontmoeten om presentaties te geven en te horen over de sociale, financiële, commerciële en politieke kwesties in de wereld. Het is een zeer exclusieve bijeenkomst, waaraan deelname alleen op uitnodiging is, en het lidmaatschap van het WEF is duur. Het thema van de conferentie van 2021 in Luzern, Zwitserland, zal ‘De Grote Reset’ zijn.

Als beleid stelt het WEF: “De Grote Reset is een nieuw initiatief van het Wereld Economisch Forum en Zijne Koninklijke Hoogheid de Prins van Wales om beleidsmakers te begeleiden op de weg naar een meer veerkrachtige, duurzame wereld na het coronavirus. De economische gevolgen van COVID-19 domineren de risicowaarnemingen, maar er is een unieke mogelijkheid om de wereldeconomie een nieuwe vorm te geven” (“How the World Can ‘Reset’ Itself after COVID-19 – according to These Experts”, WEForum.com, 3 juni 2020, nadruk toegevoegd).

Schwab heeft dit perspectief in detail beschreven in een boek geschreven met co auteur Thierry Malleret, getiteld COVID-19: The Great Reset. Daarin beweren ze dat het problematische karakter van de fundamenten van de beschaving “nu blootligt als nooit tevoren, en dat de mensen het gevoel hebben dat de tijd voor heruitvinding is aangebroken. Er zal een nieuwe wereld ontstaan, waarvan wij ons de contouren zowel moeten voorstellen als tekenen” (2020, pp. 11-12). Schwab en Malleret brengen een visie van een wereldherstart op meerdere belangrijke fronten naar voren: economisch, maatschappelijk, geopolitiek, ecologisch en technologisch, met gevolgen op alle niveaus van de beschaving, van de overheden en de grote industrieën tot op het niveau van gezinnen en individuen. De pandemie is in de ogen van Schwab een zeldzame kans om menselijke instellingen op alle niveaus opnieuw vorm te geven: “We zouden moeten profiteren van de ongekende mogelijkheid om onze wereld opnieuw uit te vinden” (p. 19).

Het WEF heeft al eerder ‘grote ideeën’ op wereldschaal voorgesteld, vaak met weinig resultaat. Maar de Grote Reset trekt een mate van belangstelling die de moeite waard is nota van te nemen. De Prins van Wales is niet de enige prestigieuze persoonlijkheid aan boord.

António Guterres, secretaris-generaal van de Verenigde Naties, zei: “De Grote Reset is een welkome erkenning dat deze menselijke tragedie een waarschuwing moet zijn” (“The Great Reset: A Unique Twin Summit to Begin 2021”, WEForum.org, 3 juni 2020).

Kristalina Georgieva, directeur van het Internationaal Monetair Fonds, zei: “Dit is het moment om te besluiten dat de geschiedenis hierop zal terugblikken als de Grote Reset” (“The Great Reset”, IMF.org, 3 juni 2020). Op Twitter zei ze: “Het herstel van deze crisis is een eenmalige gelegenheid om een transformatie van de economie te ondersteunen. Een groenere, slimmere en eerlijkere economie.

Schwab en het WEF zoeken naar wat zij een ‘Vierde Industriële Revolutie’ noemen, waarvan zij hopen dat deze de wereld zal transformeren. De leden van het WEF ontwikkelen al vele jaren programma’s en zien deze pandemie als een unieke kans om anderen te overtuigen om daarmee verder te gaan. In de visie van het WEF zal de Vierde Industriële Revolutie de mensheid veranderen – en ze zijn er open over, want ze leggen hun gewenste veranderingen in detail uit op WEForum.org.

Een deel van deze ‘revolutie’ zou de uitschakeling van marktgericht aandeelhouderskapitalisme zijn, dat vervangen zou moeten worden door wat zij stakeholder-kapitalisme noemen. Het aandeelhouderskapitalisme is het dominante economische model geweest voor een groot deel van de vorige eeuw; dit model streeft naar het maximaliseren van de waarde die aan de aandeelhouders wordt gegeven. Het alternatief van het WEF, stakeholder-kapitalisme, probeert de diverse wensen en behoeften te dienen van de vele concurrerende groepen die een belang hebben in wat het bedrijf doet.

Stakeholder-kapitalisme is zeer aantrekkelijk voor veel socialisten, omdat het de overheid een grote mate van controle kan geven over de bedrijfsactiviteiten voor sociale en politieke doeleinden, maar zonder de operationele verantwoordelijkheid voor het runnen van het bedrijf. Die verantwoordelijkheid en alle bijbehorende hoofdbrekens blijven bij de bestuurders en eigenaren van het bedrijf. Het WEF promoot dit model actief voor wereldbedrijven.

De paus doet mee

Onder degenen die zich aansluiten bij de oproep tot grote veranderingen in de wereldorde is paus Franciscus, leider van de 1,2 miljard rooms-katholieken in de wereld en mondiaal pleitbezorger van zaken die belangrijk zijn voor veel socialisten. Hij heeft een 223 pagina’s tellende ‘apostolische aansporing’ gepubliceerd, getiteld Evangelii Gaudium, waarin hij ingrijpende sociale en politieke doelen in morele en religieuze termen verkondigt en oproept tot wereldwijde sociale, politieke en economische verandering.

“Ongelijkheid is de wortel van sociale misstanden”, stelt Franciscus botweg in zijn werk (2013, p. 160), en het kapitalisme veroorzaakt ongelijkheid. Hij kenschetst het moderne marktkapitalisme als “een nieuwe tirannie” (p. 47) en verklaart: “We kunnen niet langer vertrouwen op de onzichtbare krachten en de onzichtbare hand van de markt” (p. 161). Volgens Franciscus vormt het individualisme een obstakel voor het collectieve streven naar het algemeen welzijn. Hij schrijft: “Wij zouden moeten erkennen hoe in een cultuur waarin ieder mens drager wil zijn van zijn eigen subjectieve waarheid, het voor de burgers moeilijk wordt om een gemeenschappelijk plan te bedenken dat het individuele gewin en de persoonlijke ambities overstijgt” (pp. 51-52).

Franciscus’ encycliek weerspiegelt de thema’s van de Grote Reset van het WEF door op te merken: “In onze tijd beleeft de mensheid een keerpunt in haar geschiedenis” (p. 44). En hij bevestigt het thema van de kwijtschelding van schulden door te zeggen: “Schuld en de opstapeling van rente maken het ook moeilijk voor landen om het potentieel van hun eigen economieën te realiseren en verhinderen de burgers te kunnen genieten van hun reële koopkracht” (p. 48). In zijn steun haalt hij de woorden van Johannes Chrysostomus uit de vijfde eeuw aan: “Uw rijkdom niet delen met de armen is van hen stelen en hun levensonderhoud wegnemen. Het zijn niet onze eigen goederen die wij bezitten, maar die van hen” (p. 49).

En het zijn niet alleen de katholieken in de wereld die goed letten op wat paus Franciscus zegt.

Sommige waarnemers suggereren dat de pandemie deel uitmaakt van een grootschalige samenzwering, maar Tomorrow’s World [de Wereld van Morgen], houdt zich niet bezig met politiek of complottheorieën. Het is echter duidelijk dat een breed gamma van functionarissen zeer openlijk pleit voor het gebruik van de huidige pandemie om verreikende agenda’s te bevorderen. En men zou het nauwelijks een ‘samenzwering’ of ‘çomplot’ in de gebruikelijke zin kunnen noemen, aangezien het beleid van het WEF op grote schaal wordt gepubliceerd en gepromoot.

Niet iedereen is het ermee eens

Maar het WEF is niet zonder zijn critici. Journalistiek medewerker Andrew Stuttaford van National Review suggereert dat de Grote Reset...

…meer te maken heeft met het overhandigen van macht aan ‘leiders’ – alweer dat woord – dan het eren van de ‘waardigheid van ieder mens’, een mooi concept dat moeilijk te verzoenen is met een wereldbeeld waarin de meeste mensen worden beschouwd als slachtoffers, omstanders, of leden van een ‘doelgerichte gemeenschap’….

Waarom het, in het kielzog van een kolossale mislukking van regeringen, het ‘kapitalisme’ is dat moet worden gereset is onduidelijk, evenals hoe ‘de wereld’, die denkbeeldige bestuursvorm, zulke verreikende beslissingen zal nemen. Maar democratie zal er niet veel mee te maken hebben... er is weinig ruimte voor andersdenkenden, zeg maar, kiezers met hun weerbarstige verdeeldheid of aandeelhouders met hun onbehoorlijke hebzucht...

Het kan geen kwaad dat deze club een bevoorrechte positie heeft verworven binnen de niet-transparant samengestelde heersende klasse van het globalisme. Het WEF is door de Zwitserse regering aangewezen als een ‘internationale instelling voor publiek-private samenwerking’, waarbij het, volgens de geschiedenis van het WEF, ‘de privileges zijn verleend die door andere internationale organisaties, zoals het Internationaal Comité van het Rode Kruis (ICRK) en de Verenigde Naties’ genoten worden....

Het WEF handelt als een versterker en medestander van het zachte autoritarisme van de globalistische heersende klasse in afwachting – en niet altijd in afwachting (“A Useful Pandemic”, NationalReview.com, 29 oktober 2020).”

Zoals Stuttaford opmerkt heeft het WEF een bevoorrechte positie gevonden onder degenen die onze wereld proberen te veranderen. Het wordt misschien niet mondiaal bewonderd, maar het heeft een bijna mondiaal bereik. Het mag dan niet altijd zijn grootse doelen bereiken, maar het heeft wel invloed.

Een verhaal van twee bergen

Ook degenen die het niet eens zijn met de voorstellen van het WEF kunnen het erover eens zijn dat er iets moet worden gedaan aan de problemen van onze planeet. Het is interessant dat de jaarlijkse bijeenkomst van het WEF meestal in de bergen van Zwitserland plaatsvindt. De Bijbel gebruikt vaak bergen om regeringen te beschrijven. Satan heeft zijn ‘berg’ – op dit moment feitelijk de hele wereld, want hij is de “god van deze eeuw [d.w.z.: tijdperk]” (2 Korinthe 4:4). Toch vertelt de Bijbel ons dat Jezus Christus zal terugkeren om Zijn Koninkrijk, ook wel de “heilige berg” van God genoemd, te vestigen (Jesaja 11:9; 56:7; 57:13).

De oude koning Nebukadnezar van Babylon had ooit een droom over een gigantisch beeld dat was samengesteld uit verschillende materialen – goud, zilver, brons, ijzer en klei – dat de wereldregeringen van zijn tijd tot aan de terugkeer van Christus uitbeeldde. In zijn droom, die een visioen van God was, treft een steen, “niet door mensenhanden… afgehouwen…” (Daniël 2:34), het beeld aan zijn voeten en verbrijzelt het tot stof dat door de wind wordt weggeblazen. Die steen groeit dan uit tot een berg die de hele aarde vult (Daniël 2:31-35). De profeet Daniël interpreteerde die droom voor de koning en de betekenis van de steen die een berg werd, en zei: “In de dagen van die koningen zal de God van de hemel echter een Koninkrijk doen opkomen dat voor eeuwig niet te gronde zal gaan en waarvan de heerschappij niet op een ander volk zal overgaan. Het zal al die andere koninkrijken verbrijzelen en tenietdoen, maar zelf zal het voor eeuwig standhouden” (v. 44).

Het WEF brengt machtige mensen samen om verschillende hervormingen voor onze wereld te plannen. De mensheid blijft kijken naar haar eigen ideeën en ‘gerechtigheid’, en verwerpt steeds Gods manier van leven – Zijn regering. Menselijk lijden is het onvermijdelijke resultaat. De oorzaken van de problemen van de wereld zijn geestelijk. De resultaten zijn sociaal en politiek. De oplossingen zijn Bijbels.

De Bijbel toont aan dat de wereld van Satan evenmin ‘hervormd’ kan worden als Satan zelf. Jezus Christus komt niet om Satans berg  ̶ zijn koninkrijk  ̶ te hervormen, maar om deze te vernietigen en te vervangen door Zijn eigen berg! Dat is het goede nieuws van het Koninkrijk van God!

De hervormers hebben de laatste 6.000 jaar of zo geprobeerd de menselijke samenleving te verheffen met verschillende vormen van bestuur: tribaal, feodaal, monarchie, anarchie, communisme, socialisme, Marxisme, Leninisme, Maoïsme, autocratieën, democratieën – om er maar een paar te noemen. Toch verwerpen menselijke leiders telkens weer Gods bestuur en Zijn manier van leven. Als gevolg daarvan is onze planeet vol met pijn, ellende, onrechtvaardigheid en vernietiging. De regeringen en wetten van de wereld zijn gebaseerd op menselijke ideeën van goed en kwaad, niet op die van God – en menselijke ellende is het onvermijdelijke resultaat. Toen Satan Adam en Eva in verzoeking bracht, zei hij dat zij “… als God… [konden] zijn, goed en kwaad kennend” (Genesis 3:5). Toen Adam en Eva dat aanbod accepteerden, zetten zij een werelds systeem in beweging waarin de mensheid haar eigen regeringen, onderwijssystemen en andere menselijke instellingen zou creëren die los van Gods heerschappij bestaan.

Profetie vertelt ons dat deze systemen van ‘vleselijk’ [d.w.z.: niet-geestelijk, louter menselijk] bestuur uiteindelijk zullen worden gebruikt door een groot politiek leider die verbonden is met een groot religieus leider gedurende de laatste dagen van dit tijdperk. Zal de Grote Reset het voertuig zijn dat deze geprofeteerde figuren in hun voordeel kunnen gebruiken? Alleen God weet het antwoord op die vraag. Wie een dergelijk programma ten uitvoer kan brengen, kan heel snel grote macht verwerven, maar we moeten er wel bij noteren dat er al eerder ambitieuze politieke programma’s voorgesteld en als een nachtkaars uitgegaan zijn.

Toch blijft de koers van profetie zeker, en de Wereld van Morgen zal de snel veranderende wereldgebeurtenissen blijven belichten met het licht van Gods Woord; houd onze site dus in de gaten! In de tussentijd kunnen we allemaal ernstig bidden om de spoedige terugkeer van Jezus Christus – de enige ‘Grote Reset’ die werkelijk de soort wereld zal brengen die we allemaal nodig hebben en waar we allemaal naar verlangen.