Dit is de vertaling van het Engelstalige artikel “Will We Heed the Warnings?” door Douglas S. Winnail, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van februari 2023.

De meeste belijdende christenen hebben de Bijbelse boodschap gehoord dat “… God… liefde [is]” (1 Johannes 4:8) en dat God Zijn Zoon, Jezus Christus, gezonden heeft om te sterven voor de zonden van de wereld (Johannes 3:16). Maar velen lijken tegenwoordig vergeten te zijn dat God elke zoon die Hij liefheeft “bestraft” (Hebreeën 12:5-7). De Bijbel staat vol met voorbeelden die laten zien hoe deze waarschuwing door de geschiedenis heen van toepassing is geweest op zowel individuen als naties.

Belijdende christenen geloven algemeen dat het Oude Testament is vervangen door het Nieuwe Testament en dat we ons niet langer met dat deel van de Schrift bezig hoeven te houden – behalve misschien om het boek Psalmen te lezen voor incidentele inspiratie en het boek Spreuken voor advies. In het Nieuwe Testament wordt ons echter duidelijk gezegd: “Al deze dingen nu [die in het Oude Testament zijn opgeschreven] zijn hun overkomen als voorbeelden voor ons, en ze zijn beschreven tot waarschuwing voor ons, over wie het einde van de eeuwen gekomen is” (1 Korinthe 10:11). De duidelijke betekenis van dit vers is dat als wij deze voorbeelden en deze vermaning vergeten of in de wind slaan, dit ons duur te staan kan komen – vooral nu het einde van het tijdperk nadert.

Wij leven ook in een tijd waarin veel critici beweren dat de Bijbel geen goddelijk geïnspireerd boek is, en zeggen dat dit alleen door mensen is geschreven en dat niemand feilloos de toekomst kan voorspellen. Er is echter sterk bewijs voor de stellige bewering van de apostel Paulus dat “Heel de Schrift… door God [is] ingegeven …” (2 Timotheüs 3:16). God openbaart via de profeet Jesaja dat alleen Hij de toekomst kan voorspellen en deze vervolgens laat gebeuren (Jesaja 46:8-11). Hoewel veel mensen Bijbels bezitten, realiseren weinige zich dat bijna een derde van de Bijbel uit profetie bestaat, dat veel van die profetieën tweeledig zijn, en dat vele gericht zijn op de eindtijd waarin wij leven.

Deze profetieën bevatten belangrijke waarschuwingen over grote wereldgebeurtenissen die specifieke volkeren zullen gaan treffen omdat zij wezenlijke lessen zijn vergeten of in de wind hebben geslagen die hun voorouders eveneens niet hebben geleerd.

LESSEN UIT DE GESCHIEDENIS

Tegenwoordig wordt aan veel mensen verteld dat de Bijbel slechts een verzameling mythen en verhalen is die niet langer relevant zijn voor de moderne wereld. De waarheid is echter precies het tegenovergestelde (zie voor details ons informatieve boekje De Bijbel: waarheid of verzinsel?). De Bijbel is eigenlijk een zorgvuldig bewaard gebleven verslag van onder andere Gods omgang met de aartsvader Abraham en zijn nakomelingen. Vanwege Abrahams gehoorzaamheid aan Gods instructies beloofde God aan Abraham en zijn nageslacht dat zij een speciaal volk zouden zijn, uitverkoren voor een verbazingwekkend doel (Exodus 19:3-6). De Israëlieten kregen Gods wetten om zich te onderscheiden van andere volken, met het doel dat zij een licht, een positief voorbeeld, voor de wereld zouden zijn. Om dit te bevestigen sloot God een verbond met de Israëlieten dat als zij Zijn wetten gehoorzaamden, zij de aan Abraham beloofde zegeningen zouden erven, maar dat als zij ongehoorzaam waren, zij gestraft zouden worden (Leviticus 26; Deuteronomium 28).

Het trieste verhaal dat in de Bijbel staat opgeschreven, is dat de Israëlieten zich spoedig, nadat zij uit de gevangenschap in Egypte waren gekomen, van God begonnen af te keren: zij richtten afgodsbeelden op, aanbaden vreemde goden, klaagden tegen Mozes en overtraden Gods wetten. Uiteindelijk werd het grootste deel van de eerste generatie Israëlieten, die God uit de gevangenschap in Egypte had bevrijd, verboden het beloofde land binnen te gaan  ̶  en zij stierven in de woestijn (Numeri 14:26-34). Deze straf is in de Heilige Schrift vastgelegd als een les voor hun nakomelingen.

Nadat Israël het beloofde land was binnengegaan, bereikte het een zeker hoogtepunt onder koning Davids zoon Salomo. Maar zij vergaten de les die zij van hun voorouders hadden moeten leren, dat God hun natie zou zegenen als zij Zijn wetten gehoorzaamden en opvolgden. Uiteindelijk viel Israël uiteen in twee ruziënde, zondigende naties, Israël in het noorden en Juda in het zuiden. God stuurde vervolgens beide ongehoorzame naties in gevangenschap – Israël naar Assyrië en Juda naar Babylon. Terwijl de tijd voorbijging erfde noch de natie Israël noch de natie Juda de belangrijke beloften die God aan Abraham, Izak en Jakob had gedaan, namelijk dat zij de poorten van hun vijanden zouden bezitten (Genesis 22:17) en in het geval van Jozefs zonen Manasse en Efraïm, dat zij een grote natie en een grote menigte, of een gemenebest van volken zouden worden (Genesis 48:8-20).

De Bijbel beschrijft hoe God de kinderen van Israël op bovennatuurlijke wijze verloste uit slavernij in Egypte, hen tot Zijn uitverkoren volk maakte en hen Zijn wetten gaf, zodat zij een licht voor de wereld konden worden. God strafte hen echter voor het schenden en verwerpen van Zijn wetten en het aanbidden van andere goden. Deze belangrijke lessen werden vastgelegd als waarschuwing voor de moderne afstammelingen van de oude Israëlieten.

OUDE PROFETIEËN HEBBEN BETREKKING OP VANDAAG

Zo beginnen we te zien wat de zonden en straffen van de oude Israëlieten met ons vandaag de dag van doen hebben. Historische bronnen onthullen dat met de afstammelingen van de Bijbelse kinderen van Israël het volk van de moderne Verenigde Staten van Amerika, alle volken van Britse afstamming, en de volken van andere landen van Noordwest-Europa (zie ons boekje De Verenigde Staten en Groot-Brittannië in de profetieën) bedoeld zijn. Deze volken zijn de ontvangers geweest van de zegeningen die aan Abraham, Izak en Jakob waren beloofd. Maar weinigen begrijpen dat het voortbestaan van de zegeningen die deze naties genieten afhankelijk is van hun gehoorzaamheid aan de God die deze zegeningen gaf, net zoals dat het geval was voor hun voorvaderen.

Meer dan 3000 jaar geleden waarschuwde Mozes de oude Israëlieten: “Want ik weet dat u na mijn dood zeker op verderfelijke wijze zult handelen, en van de weg die ik u geboden heb, zult afwijken. Dan zal dit kwaad u in later tijd overkomen, wanneer u doet wat slecht is in de ogen van de HEERE om Hem door het werk van uw handen tot toorn te verwekken” (Deuteronomium 31:29). Tegenwoordig promoten naties in de westerse wereld, die op Bijbelse morele beginselen waren gegrondvest, actief gedrag dat door de Bijbel wordt veroordeeld: echtscheiding (Maleachi 2:16), overspel en seksuele losbandigheid (Exodus 20:14; 1 Korinthe 6:9-10), homoseksualiteit en het ‘huwelijk’ tussen mensen van hetzelfde geslacht (Leviticus 18:22; Romeinen 1:26-27), travestie (Deuteronomium 22:5), tatoeages (Leviticus 19:28), en abortus – het doden van eigen kinderen (Exodus 20:13; Jeremia 2:34). Vóór de jaren 1960 werden veel van deze slechte handelswijzen niet alleen afgekeurd; ze waren illegaal. De meesten durfden deze dingen niet openlijk te doen. Maar de laatste decennia worden deze gedragingen gepromoot en gevierd – in actieve opstandigheid tegen Gods wetten.

De profeet Jeremia, die rond 600 voor Christus schreef, wees erop dat, terwijl heidense volken hun goden in de loop der eeuwen niet hadden veranderd, de Israëlieten, ondanks Gods beloofde zegeningen, andere en valse goden hadden omarmd, en in de voetsporen van hun oude voorvaderen traden (Jeremia 2:11-13). En dit is vandaag de dag net zo waar. In plaats van hun Bijbels erfgoed te omarmen en te bewaken, hebben de moderne afstammelingen van Manasse en Efraïm (bijv. Amerika, Canada, Groot-Brittannië, Australië, Nieuw Zeeland) zelfgemaakte ‘goden’ omarmd, zoals secularisme [vrijdenkerij], evolutie, materialisme en atheïsme . In plaats van de Bijbel en de wetten van God als leidraad te gebruiken voor hun gedrag, beschouwen deze moderne post-christelijke naties de Bijbel nu als een “… iets vreemds” Hosea 8:12).

De profeet Hosea waarschuwde de Israëlieten: “… Omdat u de Wet van uw God hebt vergeten, zal Ik ook uw kinderen vergeten” en veroordeelde hen omdat “Zij … trouweloos [hebben] gehandeld tegen de HEERE, want zij hebben bastaardkinderen verwekt” (Hosea 4:6; 5:7). Tegenwoordig berichten de krantenkoppen over de snelle achteruitgang van het belijdende christendom in Engeland en Wales (Telegraph, 29 november 2022) en de massale uittocht uit het belijdende christendom die in Amerika aan de gang is (Grid News, 17 december 2022). Studies tonen ook aan dat meer dan 40 procent van de jongvolwassenen geen religieuze binding heeft – een schril contrast met het koloniale Amerika van 200 jaar geleden, toen meer dan 90 procent van de mensen belijdend christen was.

Jeremia waarschuwde de Israëlieten tevens, omdat zij hun God verlaten hebben en hun weg verdorven (2:17; 3:2), de HEERE zegt: “… Ik breng onheil over dit volk. Dat is de vrucht van hun gedachten. Want op Mijn woorden hebben zij geen acht geslagen, en Mijn wet, die hebben zij verworpen” (6:19) en “plotseling” er rampspoed komen (6:26). Mozes waarschuwde de oude Israëlieten dat als zij niet naar de stem van hun God zouden luisteren, zij een nationaal verval zouden meemaken en in gevangenschap zouden gaan op een manier die de wereld versteld zou doen staan (Deuteronomium 28:15, 37-48). Dit is wat moderne Israëlitische naties, die God en hun ware nationale identiteit zijn vergeten, te wachten staat.

WERELDSE HISTORICI ZIJN HET ERMEE EENS

Het is ook ontnuchterend om te zien dat wereldse historici schrijven over dezelfde dingen die deze oude profetieën al lang geleden voorspeld hebben. Bijna 30 jaar geleden, in 1994, herkende onderzoeker Jim Nelson Black wat er gebeurde, en schreef in het boek When Nations Die over tien waarschuwingstekens van de Amerikaanse cultuur in crisis, waarbij hij voorzag dat Amerika dezelfde weg van cultureel verval ging als het oude Griekenland en Rome. In 1996 schreef Harvard-professor Samuel Huntington het boek Clash of Civilizations and the Remaking of World Order, waarin hij het verval van het Westen en de opkomst van andere naties beschreef. In 2000 schreef de Europese historicus Jacques Barzun From Dawn to Decadence om de laatste 500 jaar van de westerse beschaving te catalogiseren – een periode waarin Israëls afstammelingen de wereld domineerden. In 2011 schreef de Britse historicus Niall Ferguson het boek Civilization: The West and the Rest, waarin hij opmerkt dat “we het einde meemaken van 500 jaar bloei van het Westen” (p. xv).

Deze auteurs staan niet alleen in hun beoordeling. In 2011 schreef Patrick Buchanan, adviseur van drie Amerikaanse presidenten, Suicide of a Superpower: Will America Survive to 2025? Hij waarschuwde dat Amerika zichzelf aan het verscheuren is. “Amerika heeft de aanblik van een decadente samenleving en een natie in verval aangenomen…. Wat ons eens verenigde is aan het oplossen. En dit geldt voor de [hele] westerse beschaving” (pp. vii, 7). Dit is de wereld waarin we nu leven, en Bijbelprofetieën waarschuwen al duizenden jaren voor dezelfde gevaren.

Tegenwoordig voelen veel mensen dat er iets ernstig mis is in de wereld, maar zij begrijpen niet dat in Bijbelprofetieën al lang wordt gewaarschuwd dat er in de laatste dagen een tijd van grote problemen zou aanbreken voor de naties van Israëlitische afkomst (zie Jeremia 30), omdat zij zich van God zouden afkeren en zouden oogsten wat zij hebben gezaaid (Jeremia 2:17-19). In feite hebben zij “wind” gezaaid en zullen zij “wervelwind” oogsten (Hosea 8:7). Jezus waarschuwde dat Zijn volgelingen moeten letten op het ontstaan van wereldomstandigheden die deze oude profetieën vlak voor Zijn beloofde terugkeer in vervulling zullen doen gaan (Mattheüs 24; Markus 13; Lukas 21).

Het handschrift staat op de muur voor de moderne afstammelingen van het oude Israël. We moeten onthouden dat God een God van liefde is en dat Hij een plan heeft voor alle mensen. Maar God bestraft ook degenen die Hij liefheeft, om hen te leren dat zegeningen voortkomen uit gehoorzaamheid aan Zijn wetten, terwijl het negeren van de waarschuwingen die God geeft de ernstige gevolgen van ongehoorzaamheid met zich meebrengt. De vraag die wij ons allemaal moeten stellen is: zullen we acht slaan op die belangrijke waarschuwingen, of zullen we de fouten van onze voorouders herhalen?