Tachtig jaar geleden voerden de geallieerden de grootste zee en land aanval uit in de geschiedenis van de mensheid. Zouden ze dat vandaag nog kunnen? Zou het ooit weer eens nodig zijn? Profetie geeft de antwoorden.
Dit is de vertaling van het Engelstalige artikel “The Next D-Day” door Wallace G. Smith, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van mei-juni 2024.
Op 6 juni 1944 kwam de zon op tijdens wat de grootste militaire invasie op zee en land in de menselijke geschiedenis zou worden. Meer dan 130 slagschepen, kruisers en torpedojagers bombardeerden de Franse kust om de transportschepen die het Engelse Kanaal overstaken te beschermen, terwijl de weg werd vrijgemaakt door bijna 300 mijnenvegers. Ongeveer 7.000 schepen vervoerden bijna 200.000 soldaten uit acht geallieerde landen naar de kusten van het door de nazi's gedomineerde Europa, terwijl meer dan 1.200 vliegtuigen parachutisten achter de vijandelijke linies dropten.
Alles bij elkaar genomen namen meer dan 2 miljoen geallieerde personeelsleden deel aan Operation Overlord, van soldaten die het strand bestormden of uit de lucht neerdaalden, tot piloten en zeelui die mannen en voorraden vervoerden, tot hospikken die de grote aantallen gevallen gewonden hielpen. En laten we niet vergeten dat voor menig soldaat die zijn drijvende transportschip verliet om het strand te bestormen, zijn leven eindigde in een hagel van machinegeweervuur voordat hij zelfs maar voet op het Europese zand had gezet.
De Slag om Normandië die daarop volgde – met als doel de geallieerde aanwezigheid op het continent veilig te stellen en een begin te maken met de bevrijding van Frankrijk en de rest van Europa uit de greep van Adolf Hitler – zou pas eindigen nadat meer dan 70.000 geallieerde troepen om het leven waren gekomen en meer dan 150.000 soldaten gewond waren geraakt. Maar het tij van de oorlog was gekeerd. Minder dan een jaar later, op 8 mei 1945, gaf Duitsland zich onvoorwaardelijk over aan de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, de Sovjet-Unie en de andere landen van de geallieerde strijdkrachten op het hoofdkwartier van de Amerikaanse generaal Dwight D. Eisenhower. Vier maanden later eindigde de Tweede Wereldoorlog toen Japan zich formeel en onvoorwaardelijk overgaf aan de Amerikaanse generaal Douglas MacArthur.
In de hele geschreven geschiedenis heeft er nog nooit een militaire invasie plaatsgevonden van de omvang en reikwijdte van D-Day en Operation Overlord. En in de 80 jaar die volgden blijft de invasie uniek in de menselijke ervaring. Er was nog nooit zoiets gebeurd en sindsdien heeft er nooit weer iets dergelijks plaatsgevonden.
Toch doen de verslechterende omstandigheden in de wereld van tegenwoordig de vraag opkomen: als die landen het opnieuw zouden moeten doen, zouden ze dat dan kunnen? Zouden de VS en Groot-Brittannië opnieuw de militaire middelen bijeen kunnen brengen die nodig zijn om de wereld te redden?
Tachtig jaar na D-Day zijn de bewijzen verre van bemoedigend.
Een Anglosfeer in verval
Weinigen schijnen eraan te twijfelen dat de VS nog steeds de machtigste militaire strijdmacht ter wereld, alles bij elkaar genomen, regeert – en om een goede reden. Geen enkel ander land heeft bewezen in staat te zijn strijdkrachten tegelijkertijd op zoveel verschillende plaatsen in de wereld neer te zetten, ondersteund door de meest geavanceerde technologie en vuurkracht die er bestaat.
Toch duurt niets eeuwig. En de Amerikaanse wil om dit voordeel te behouden is aan het verzwakken.
De kop van een redactioneel artikel in de Wall Street Journal in maart benadrukte de huidige toestand van het land: “Biden krimpt het Amerikaanse leger in,” gevolgd door de verklaring: “De begroting van het Pentagon van de president onthult dat de strijdkrachten zich in een staat van gemanaged verval bevinden.” De WSJ-redacteuren schetsten een verontrustende vermindering van de militaire investeringen, een vermindering van de Amerikaanse marine, een vermindering van de rekrutering, een vermindering van – nou ja, van vrijwel elk belangrijk militair element, zelfs terwijl het land met meer bedreigingen geconfronteerd wordt dan het in decennia gezien heeft. Wat niet is verminderd is de politieke impasse, aangezien Amerikaanse politici veel meer bezig lijken te zijn met het winnen van hun oorlogen tegen elkaar dan met het winnen van oorlogen tegen andere landen.
En Groot-Brittannië verkeert in nog groter gevaar. In zijn artikel voor 'UK in a Changing Europe' – een academische denktank gesponsord door King's College London – vatte beleidsanalist Andrew Dorman de staat van de Britse strijdkrachten samen met deze woorden: “tijd voor paniek.” In zijn analyse van februari 2024 wordt melding gemaakt van de conclusie van de Britse Service Chiefs betreffende “de staat van de Britse strijdkrachten en hun onvermogen om voor welke tijdsperiode ook een oorlog gaande te houden.” In een tijd waarin de oorlogsdreigingen extreem hoog zijn ziet Dorman Groot-Brittannië in een toestand die lijkt op die van de jaren dertig, toen het land zich wanhopig moest inspannen om zich voor te bereiden op de groeiende dreiging op het continent. Of een dergelijke inspanning vandaag de dag zou kunnen slagen, lijkt op zijn best onzeker.
Duitsland en Europa ontdekken ingesteld zijn op oorlog
In schril contrast met de VS en Groot-Brittannië omarmt Duitsland opnieuw de behoefte aan militaire macht.
Decennia lang na de Tweede Wereldoorlog schuwden de Duitsers het idee dat Duitsland zijn vroegere oorlogscapaciteiten zou kunnen herwinnen als onsmakelijk. Als de 'officiële schurk' van twee wereldoorlogen leek de natie zich op zijn gemak te voelen om alleen met vreedzame middelen leiding te geven – economie, staatsmanschap en het sturen en handelen via het politieke domein – en liet andere landen, met name de VS, de leiding nemen in de gewapende steun en verdediging van Europa.
Maar die dagen zijn nu voorbij. Geconfronteerd met oorlogvoering op hun continent en het onzekere Amerikaanse leiderschap in het buitenland denken de Duitse leiders heel anders dan zelfs maar een paar jaar geleden. In 2022 heeft de Duitse regering nog eens 100 miljard euro toegezegd voor het versterken van de strijdkrachten van zijn land en heeft zij de noodzaak ingezien om “omvangrijke stappen te zetten in de richting van een militarisering van de Duitse samenleving als geheel' (German-Foreign-Policy.com). Nu de Duitse strijdkrachten op een historisch dieptepunt van 180.000 staan, roepen enkelen zelfs op tot herinvoering van de dienstplicht, terwijl anderen suggereren om immigranten die zich voor militaire dienst aanmelden een versnelde weg naar het Duitse staatsburgerschap te bieden. Boris Pistorius, de Duitse minister van defensie, wil dat de militaire uitgaven van zijn land drastisch stijgen. Niet tevreden met de recente stijgingen die de Duitse militaire uitgaven op bijna 2 procent van het BBP van het land brachten, zei Pistorius in februari 2024 tegen de deelnemers aan de jaarlijkse veiligheidsconferentie in München: “We zouden 3 procent of misschien zelfs 3,5 procent kunnen bereiken, het hangt af van wat er in de wereld gebeurt.'
En Pistorius' erkenning van de noodzaak van grotere militaire uitgaven vindt weerklank in de hele Europese Unie. De voorzitter van de Europese Raad, Charles Michel, noemde de huidige situatie “de grootste veiligheidsuitdaging sinds de Tweede Wereldoorlog,” en waarschuwde in een opiniestuk van 18 maart, gepubliceerd in kranten in heel Europa: “Als we vrede willen, moeten we ons voorbereiden op oorlog.” Michel drong er bij de EU-landen op aan om over te schakelen naar een 'oorlogseconomie' en de verantwoordelijkheid voor hun eigen veiligheid te nemen in plaats van te vertrouwen op onzekere Amerikaanse steun.
Een geprofeteerde omkering van de macht
De komende jaren zouden nog veel veranderingen kunnen laten zien. Misschien zal de VS de illusie van veiligheid en zekerheid inzien die zijn eeuw van werelddominantie heeft voortgebracht en de werkelijk gevaarlijke aard van de wolken, die zich aan de horizon samenpakken, onderkennen. Misschien zal Groot-Brittannië opnieuw, al was het maar voor korte tijd, het gevoel van bestemming en doel grijpen dat ooit zijn volk in staat stelde een machtige marine op te bouwen die de oceanen beheerste en een gedisciplineerde militaire macht die in landen over de hele wereld gevreesd werd. En misschien zal Duitsland tot de ontdekking komen dat zijn angst ongegrond is – dat de naoorlogse banden en overeenkomsten die het land toestonden militaire ambities opzij te zetten ten gunste van vreedzame invloed misschien nog steeds enig leven in zich hebben.
Het pad naar de toekomst is zelden een rechte lijn. Veranderingen komen en gaan. Er zullen onverwachte wendingen – pieken en dalen – plaatsvinden. Toch werd de onvermijdelijke bestemming op de pagina’s van uw Bijbel voorspeld en die is zeker. Die bestemming omvat een verwoeste VS en Groot-Brittannië – hun legers verbrijzeld en machteloos om de totale vernietiging, bestemd om hun volken te treffen, te voorkomen – terwijl Duitsland opnieuw opstijgt naar de hoogten van de mondiale macht en oorlogszuchtige kracht aan de dag zal leggen die de hele wereld verbaasd zal doen staan.
De God van de Bijbel verkondigt "… vanaf het begin… wat het einde zal zijn, van oudsher de dingen die nog niet plaatsgevonden hebben; Die zegt: Mijn raadsbesluit houdt stand en Ik zal al Mijn welbehagen doen;" (Jesaja 46:10). En Zijn woord voor de eindtijd openbaart dat deze landen een volledige ommekeer zullen ervaren ten opzichte van hun omstandigheden na de Tweede Wereldoorlog. Voordat Jezus Christus terugkeert zullen we zien dat de VS en Groot-Brittannië vernederd, gebroken en tot slaaf gemaakt worden, overgeleverd aan de genade van een Duitsland dat om de macht over de hele wereld strijdt.
Maar hoe? En waarom? De politiek kan gemakkelijk beschuldigd worden. Waar zijn de verstandige stemmen in de gebouwen van de Britse of Amerikaanse regering die alarm slaan, zoals Winston Churchill deed in de dagen voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog? Maar de politiek en de beleidsvorming zijn niet de echte schuldigen. Zij zijn slechts symptomen. En geen enkele president of premier – geen congres of parlement – is bereid geweest de ware ziekte die die symptomen fundamenteel veroorzaakte aan de orde te stellen.
Omdat die ziekte het zondigen van de naties is – en de enige remedie nationale bekering.
Het breken van de trots van hun macht
Velen kijken tegenwoordig naar al te eenvoudige verklaringen voor de opkomst van de Amerikaanse en Britse volkeren naar hun vroegere hoogten van globale macht en invloed. Sommigen opperen chauvinistische slogans over 'Amerikaans exceptionalisme' of Angelsaksisch vernuft. Anderen wijzen met een beschuldigende vinger naar 'kolonialisme' of 'blanke suprematie' als drijvende factoren.
Maar uw Bijbel is heel duidelijk over hoe en waarom hun opkomst plaatsvond. God zegende de Britse en Amerikaanse volkeren niet vanwege hun eigen speciale kwaliteiten, eigenschappen of capaciteiten, maar omdat Hij Abraham de onvoorwaardelijke belofte gaf dat zijn nakomelingen de hoogste machtsposities ter wereld zouden gaan bezetten. En een zorgvuldige lezing van de Schrift zal in het licht van de geschiedenis laten zien dat de volkeren van Amerikaanse en Britse afkomst de moderne ontvangers van die belofte zijn geworden als nakomelingen van de oude Israëlitische stam Jozef, net zoals de moderne Joodse volkeren voornamelijk afstammen van de oude Israëlitische stam Juda.
Deze onvoorwaardelijke beloften – eeuwenlang uitgesteld vanwege de zonden van Abrahams nakomelingen – waren gebaseerd op Gods trouw aan Abraham vanwege zijn gehoorzaamheid en niet op een veronderstelde inherente 'grootheid' die zijn nakomelingen niet bezaten (Deuteronomium 7:6–8; 9 :4–6). Dezelfde beloften waren uiteindelijk tot zegen voor zijn hedendaagse nakomelingen.
Dit is misschien een verbazingwekkende bewering, en het is er één die we vaak maken in de pagina's van Tomorrow’s World. En u moet het niet geloven zonder het voor uzelf te bewijzen op basis van uw eigen Bijbel. Als u dat nog niet heeft gedaan, vraag dan ons gratis boekje De Verenigde Staten en Groot-Brittannië in de profetieën aan. Begrijpen wat uw Bijbel zegt over de voorouders van de huidige Britse en Amerikaanse volken is de sleutel tot het begrip van wat deze landen in de eindtijd te wachten staat.
En Bijbelprofetie onthult de ontnuchterende waarheid dat, als gevolg van de zonden van de Angelsaksische naties – en niet alleen hun politiek of economisch beleid – hun militaire macht uiteindelijk verpletterd en volkomen ondoeltreffend zal worden. Gods geïnspireerde woord maakt duidelijk dat Hij, en niet militaire macht, altijd de bron van Israëls overwinningen was. Zoals koning David ons door de tijd heen vermanend toespreekt: "Dezen vertrouwen op strijdwagens en die op paarden, maar wíj zullen de Naam van de HEERE, onze God in herinnering roepen" (Psalm 20:8). En in Leviticus 26 maakte de God van Israël duidelijk wat Zijn volk aan strijd zou moeten verwachten wanneer zij weigeren Zijn wetten te gehoorzamen en Zijn gerechtigheid te zoeken. Wat hun verzamelde macht of fysieke kracht ook is, hun vooruitzichten op de overwinning verdwijnen:
Maar als u niet naar Mij luistert en al deze geboden niet doet, als u Mijn verordeningen verwerpt en als uw ziel van Mijn bepalingen walgt, zodat u geen enkele van Mijn geboden doet door Mijn verbond te verbreken... Ik zal Mijn aangezicht tegen u keren, zodat u door uw vijanden verslagen wordt. Zij die u haten, zullen over u heersen. U zult op de vlucht slaan, terwijl niemand u achtervolgt. (vv. 14–17)
Denk aan het hectische Amerikaanse vertrek uit Afghanistan in 2021, waarbij doodsbange mensen zich vastklampen aan het landingsgestel van vertrekkende Amerikaanse vliegtuigen. Wat is dat anders dan een aangrijpend voorbeeld van hoe het eruit ziet om op de vlucht [te] slaan, terwijl niemand u achtervolgt."?
God belooft dat Hij, vanwege de zonden van Abrahams nakomelingen "… de trots op uw eigen kracht [zal] breken..." (vers 19). Hoeveel van de trots van de meest prominente Engelssprekende naties van de wereld is er verbonden met hun militaire vermogen? Misschien is die trots aan het wegglippen, maar God belooft niet dat louter die trots wegglijdt. Hij belooft een volkomen en totale vernietiging God beschrijft hoe de steden van de hedendaagse nakomelingen van de stammen van Israël, die hun Schepper zijn vergeten – met inbegrip van de VS, Groot-Brittannië [ en andere landen van Britse afstamming en sommige andere landen van Noordwest-Europa, red. NL] – volkomen verwoest worden door hun vijanden.
In al uw woongebieden" zegt Hij tegen deze volkeren "zullen de steden verwoest worden en de hoogten een wildernis worden, zodat uw altaren verwoest en verlaten zijn, uw stinkgoden in stukken gebroken en weggedaan worden, uw wierookaltaren stukgebroken worden en uw werken verdelgd. In uw midden zullen de gesneuvelden liggen. Dan zult u weten dat Ik de HEERE ben. (Ezechiël 6:6–7)
Veel profetieën onthullen dezelfde uitkomst: steden liggen verwoest en verlaten, hun volkeren verspreid als dienaren en slaven over de aarde. Er komt een tijd waarin deze eens zo machtige naties verpletterd zullen worden in armoede, machteloosheid en volledige afhankelijkheid van de barmhartigheid van hun overwinnaars – een tijd die in Jeremia 30:7 "een tijd van benauwdheid voor Jakob" genoemd wordt en een tijd van "grote verdrukking" door Jezus Christus in Mattheüs 24:21.
De opkomst van het beest
De Bijbel benadrukt de eindtijdbestemming van de VS en Groot-Brittannië, maar wat zegt hij over de grote Duitse natie? Wat zal het uiteindelijke resultaat zijn van haar nieuwe militaire streven?
Net als de VS en Groot-Brittannië wordt Duitsland besproken in de Bijbel, in zijn oude vorm als de beroemde natie Assyrië. Ook dit is iets dat u zelf moet bewijzen. En ons gratis boekje Duitsland in de profetieën is geschreven om u te helpen deze grote moderne natie – zowel haar oude verleden als haar snel komende toekomst – binnen Gods geïnspireerde woord te vinden.
Wanneer men Duitsland in de woorden van de profeten herkent, ziet men dat zijn bestemming inderdaad heel anders is dan die van het Engelssprekende volk. In feite is het zo dat naarmate de Engelssprekende naties in verval raken Duitsland zal opkomen en een Europa leiden dat in staat is oorlog te voeren, zoals de wereld nog nooit gezien heeft. De apostel Johannes beschreef deze toekomstige oorlogszuchtige macht, die Christus hem in een visioen had geopenbaard:
En ik zag uit de zee een beest opkomen, dat zeven koppen en tien horens had, en op zijn horens waren tien diademen, en op zijn koppen een godslasterlijke naam. En het beest dat ik zag, leek op een panter, en zijn poten waren als die van een beer, en zijn muil was als de muil van een leeuw. En de draak gaf hem zijn kracht, zijn troon en grote macht. (Openbaring 13:1-2)
Ja, deze heropleving van het Romeinse Rijk in de eindtijd, bekrachtigd door Satan, zal het hoogtepunt vertegenwoordigen van wereldrijken door de geschiedenis heen – en zal macht uitoefenen als geen ander ooit tevoren.
Dat zal de macht inhouden om oorlog te voeren: "En zij aanbaden de draak, omdat hij aan het beest macht gegeven had. En zij aanbaden het beest en zeiden: Wie is aan dit beest gelijk? En wie kan er oorlog tegen voeren?" (vers 4). Conflicten tussen deze enorme industriële, economische en militaire grootmacht en anderen – zoals combinaties van landen uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika, evenals immense legers van oostelijke machten aan de overkant van de Eufraat – zullen miljarden doden (vgl. Daniël 11:40-44; Openbaring 9:17–18). Maar dat zal niet gebeuren totdat dit beest de VS en Groot-Brittannië onder zijn klauwen verpletterd heeft.
De volgende D-Day?
Zullen de VS en Groot-Brittannië ooit nog een militaire overwinning zien op de schaal van D-Day? Het zekere woord uit de Bijbelse profetie zegt ons dat de toekomst voor deze naties uiteindelijk somber zal zijn. Hoewel er misschien wendingen en bochten kunnen zijn als we het einde van dit huidige tijdperk bereiken en de terugkeer van Jezus Christus zien om Zijn koninkrijk op aarde te vestigen, onthult de Schrift dat we binnenkort een onstuitbare kracht in Europa zullen zien opkomen, geleid door een nieuw bekrachtigd Duitsland dat erop uit is de wereld te veroveren – waarbij de Britse en Amerikaanse volkeren volkomen veroverd en onderworpen zullen worden.
Een weinig bekend feit over de D-Day, deze juni 80 jaar geleden, is dat er discussie bestaat over wat de 'D' betekent. Sommigen suggereren dat een afgeleide is van militaire taal die het einde aangeeft van het aftellen naar een gebeurtenis, vergelijkbaar met 'H-Hour'. In opdracht van generaal Eisenhower zelf zei brigadegeneraal Robert Schultz ooit dat de ‘D’ verwees naar de 'vertrekdatum' van een amfibische operatie.
Toch maakt de profetie op tragische wijze duidelijk dat de D-Day die in het verschiet ligt, voor de geallieerden die ooit hielpen de wereld te redden er een van nederlaag, verwoesting en verlatenheid is. Maar die omstandigheden zullen van tijdelijke aard zijn. Want Jezus Christus zal kort na deze vernederende gebeurtenissen terugkeren en aan de hele wereld – eender voor Amerikanen, Britten en Duitsers – de D-Day brengen die de mensheid werkelijk nodig heeft: een dag van bevrijding.