Dit is de vertaling van het Engelstalige artikel “Dear God…” (Een persoonlijk bericht van de hoofdredacteur), door Gerald E. Weston, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van februari 2021.
Nog maar een jaar geleden werden de meesten van ons wakker met wat een ‘nieuw normaal’ zou worden dat allesbehalve normaal was – en dat nog steeds niet is. Aan het eind van 2020 werden veel voorspellingen en hoopvolle verwachtingen voor een beter jaar uitgesproken. Jonathan Margolis van de Britse Telegraph vroeg religieuze en academische leiders, maar ook komieken, wetenschappers en andere professionals, een smeekbede te schrijven aan God ‘als Hij bestaat’, waarin hij voorstelt waarom Deze ons nog een kans zou moeten geven na alles wat we hier beneden hebben verknoeid (“Dear God, we need to talk about 2021,” The Telegraph, 27 december 2020).
Deze prominente figuren werd gevraagd voor de mensheid te pleiten door een korte smeekbede te schrijven met als onderwerp “Lieve God, we moeten eens praten over 2021.” Velen gaven toe dat we de dingen op planeet aarde hebben verpest. Sommigen bepleitten dat er meer goede dan slechte mensen in de wereld zijn, terwijl anderen God de schuld gaven zo niet volledig, dan toch gedeeltelijk. Een zekere rabbi redeneerde: had God het tenslotte ook niet verknoeid toen Hij ons “tsunami's, droogte en aardbevingen” gaf? En verder zei hij: “Wat betreft het geven van een vrije wil aan ons: welke kant dat op zou gaan, kon je van tevoren weten, nietwaar? Bedankt voor de Mandela’s en Einsteins, maar hoe zit het met de Hitlers en Pol Pots? Weet u wat: laten we wat er in 2020 is gebeurd gebruiken om opnieuw te beginnen; u vergeeft ons, en wij zullen u vergeven. En tenzij ik de komende 30 seconden onweer hoor, neem ik aan dat we het eens zijn.”
Deze respectloze poging tot humor geeft een verkeerd beeld van onze Schepper en miskent Gods plan voor de mensheid. Een komiek probeerde een ander soort humor en wees met het vingertje met deze zeer respectloze openingszin: “Hallo, grote man, lang niet gesproken (hoewel dat deels uw schuld is omdat u mij hersenverlamming hebt gegeven en me mijn stem hebt afgenomen).” Deze commentatoren zouden er goed aan doen acht te slaan op wat hun Schepper leerde over nutteloze woorden (Mattheüs 12:36).
Ik vond echter dat professor Pauline Rudd – vermeld in de top 50 van vrouwen in de wetenschap en kennelijk een zeer intelligent persoon – een van de meest bizarre opmerkingen maakte: “Wij zijn hoog geëvolueerde apen, geen gevallen engelen, en hoewel ik denk dat de rest van de wereld heel goed zonder ons verder zou kunnen, zou het een grote schande zijn als we hier niet waren.”
Begrijp me alstublieft niet verkeerd; ik vind haar verklaring niet opmerkelijk om hoe zij gelooft dat we gekomen zijn waar we vandaag zijn. Hoewel onjuist is zo’n overtuiging heel algemeen. Maar ik vind het wel opmerkelijk dat zij het “een grote schande… [zou vinden] als we hier niet waren.” De logica van dat geloof ontgaat me.
Hier is waarom: als de mensheid niet meer is dan het product van een goddeloos evolutionair proces, wat maakt het dan uiteindelijk uit of we overleven of sterven? Of zelfs als onze hele planeet ophoudt te bestaan? Als er geen Schepper van het leven is, en geen doel voor het leven zoals wij dat kennen, wat voor verschil maakt dit dan nog uit voor de eeuwigheid? Als we dood zijn, wie blijft er dan over om die “grote schande” te voelen? Niemand zal hier meer zijn om onze ondergang te betreuren.
WAAR GAAT HET ALLEMAAL PRECIES OVER?
Maar laten we ons eens voorstellen dat we in staat zouden zijn om onze levensduur te verlengen tot, laten we zeggen, een miljoen jaar. Dat zou zeker een lange tijd zijn om van ons favoriete voedsel te genieten en onze favoriete bezigheden uit te oefenen, maar als het einde eenmaal gekomen was, wat voor verschil zou het dan hebben gemaakt? We zouden niet langer herinneringen hebben aan de tijd dat we leefden. Als iedereen uiteindelijk zal sterven en er daarna niets meer is, wat maakt het leven dan nog uit voor iemand? Het is zoals een van de Bijbelse boeken van wijsheid uitlegt:
Want wie nog bij al de levenden mag behoren, heeft hoop. Een levende hond is namelijk beter dan een dode leeuw. Want de levenden weten dat zij sterven zullen, maar de doden weten helemaal niets. Zij hebben ook geen loon meer, maar hun nagedachtenis is vergeten. Ook hun liefde, ook hun haat, ook hun afgunst is al vergaan. Zij hebben geen deel meer, voor eeuwig, aan alles wat er onder de zon plaatsvindt.” “Alles wat uw hand vindt om te doen, doe dat naar uw vermogen, want er is geen werk, geen overleg, geen kennis of wijsheid in het graf, waar u naartoe gaat (Prediker 9:4-6, 10).
Dit werd geschreven door de man die beschouwd werd als de wijste van zijn tijd, koning Salomo van Israël. Op zoek naar de zin van het leven probeerde hij het spreekwoordelijke wijn, vrouwen en gezang uit ̶ en op een schaal die niemand van ons kan evenaren. Hij had 700 vrouwen en 300 concubines (partners met een lagere status), maar hij ging zelfs verder dan dat. Hij haalde de grootste komedianten en muzikanten van zijn tijd binnen en liet fabelachtige gebouwen en prachtige tuinen bouwen. Hij genoot van schatten van goud, zilver en edelstenen in hoeveelheden die de rest van ons zich nauwelijks kan voorstellen, maar uiteindelijk kwam hij tot de ontdekking dat dit alles ijdelheid was – zinloos, tijdelijk en niet in staat om te bevredigen.
Al wat mijn ogen verlangden, onthield ik ze niet. Ik ontzegde mijn hart geen enkele blijdschap, want mijn hart werd verblijd vanwege al mijn zwoegen. Dat was mijn deel voor al mijn zwoegen. Toen richtte ik mijn aandacht op al mijn werken, die mijn handen gemaakt hadden, en op het zwoegen waarmee ik had gezwoegd om ze tot stand te brengen. Zie, het was alles vluchtig [“ijdelheid”, SV] en najagen van wind. Daarin was geen voordeel onder de zon (Prediker 2:10-11).
Salomo erkende dat het beter is als een wijs man te leven dan als een dwaas – maar hij erkende ook dat zelfs dit betrekkelijk weinig verschil maakt wanneer het leven verstrijkt.
Toen zei ik in mijn hart: Zoals het lot van de dwaas ook mijzelf treft, waarom ben ik dan toen zo bovenmate wijs geweest? Ik sprak in mijn hart: Ook dat was vluchtig. Er is immers voor eeuwig niet meer herinnering aan een wijze dan aan een dwaas. Wat er nu is, wordt in de dagen die komen, allemaal vergeten. Hoe sterft de wijze met de dwaas? (vv. 15-16).
Zelfs met alles wat Salomo had, “… haatte ik het leven, want het werk dat plaatsvindt onder de zon, leek mij kwaad. Het is immers alles vluchtig en najagen van wind” (v. 17). Stelt u zich voor, hij had alles, maar dacht er misschien over om er een eind aan te maken!
Maar laten we ons nu eens voor een ogenblik voorstellen dat de mensheid, ergens in de toekomst, een wetenschappelijke weg naar onsterfelijkheid heeft gevonden. Wat zouden we dan op basis van de geschiedenis van de mensheid doen na die ontdekking? Ongetwijfeld wat we al duizenden jaren doen: vechten, ruzie maken en proberen dat prachtige geschenk van anderen af te pakken, totdat iemand het van ons afpakt.
DE ZIN VAN HET LEVEN
Zonder God is er geen norm voor goed en kwaad – alleen meningen. Zonder God is er geen doel voor ons bestaan. Zonder God zijn we niet meer dan een onwaarschijnlijk ongeluk met niet meer reden om te leven dan een muis – en als dit leven voorbij is, is alles voorbij. Er is geen mogelijkheid van een terugkeer, een opstanding, of een zinvol doel voor ons bestaan.
Het is moeilijk voor ons om ons het totale niets voor te stellen, d.w.z. ons niet-bestaan gedurende miljarden en biljoenen jaren voorafgaand aan onze conceptie. Maar als er geen God is, welk ander einde kunnen we dan rationeel verwachten? Geloven wij werkelijk dat wij op een of andere manier na de dood kunnen leven en tegelijkertijd producten van evolutie zijn? Door welk proces zou dat ooit mogelijk kunnen zijn?
Waarom zou het dan een schande zijn als de mensheid er niet in slaagt als soort te overleven? Als er geen God is, zal onze zon onvermijdelijk sterven en zal het zijn alsof dit grote ongeluk nooit heeft plaatsgevonden. Wie zal er overblijven om spijt te voelen?
Ja, de mensheid heeft er een enorme puinhoop van gemaakt. En nee, God treft geen schuld – in feite waarschuwt Zijn geïnspireerde woord ons vaak voor de gevolgen van het niet leven op Zijn manier. Maar onze Schepper werkt aan een geweldig plan. Hij heeft ons gemaakt omdat Hij wil dat wij voor eeuwig in Zijn goddelijke Familie zullen leven, en dat betekent veel meer dan voor eeuwig op wolken zitten of in Zijn gezicht staren – of ons door eigen toedoen tot niets laten komen.
Een gratis exemplaar van onze studiegids die dit grote plan uitlegt, rechtstreeks vanaf de pagina’s van de Bijbel, ligt voor u klaar om aangevraagd te worden. Het boekje Uw uiteindelijke bestemming legt uit wat geen van de door Jonathan Margolis benaderde prominenten begrijpt – maar u kunt het wel begrijpen! Waarom zou u niet uitzoeken waarom u leeft?