Dit is de vertaling van het Engelstalige artikel “The True Cause of Trouble in the Middle East!” door Mario Hernández, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van januari-februari 2024.

Het lijkt erop dat niemand – geen politicus, geen diplomaat, geen wetenschapper – echt de oorzaak van de problemen in het Midden-Oosten begrijpt! Waarom is er zo’n aanhoudend geweld? Waarom is er zoveel haat tussen Palestijnen en Joden?

Alleen in het licht van Gods woord kunnen we het begrijpen! Nergens anders vindt u een ware en volledige verklaring van wat er in het Midden-Oosten gebeurt. We kunnen het alleen begrijpen vanuit de bladzijden van de Bijbel.

EEN MYSTERIEUZE VERWIJZING

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu gaf, misschien per ongeluk, een hint over de waarheid achter het conflict in een brief van november 2023 die hij schreef aan de strijdkrachten van zijn land na de wreedheden van 7 oktober. “De huidige strijd tegen de moordenaars van Hamas”, schreef hij, “is een nieuw hoofdstuk in het generaties-lange verhaal van onze nationale veerkracht. ‘Denk aan wat Amalek u heeft aangedaan’.”

Door uit Deuteronomium 25:17 te citeren – “Denk aan wat Amalek u… aangedaan heeft …” – veroorzaakte Netanyahu een storm van controverse. Sommigen zagen het als een oproep tot genocide, terwijl anderen beweerden dat hij de steun van religieuze conservatieven wilde versterken om voldoende stemmen te behouden om aan de macht te blijven. (Zie het artikel van de heer Peter Nathan, “Jerusalem: De weg vooruit”)

Weinigen echter – misschien zelfs de premier zelf niet – begrijpen werkelijk het diepgaande verband tussen dit citaat en de werkelijke oorzaak van de huidige problemen in het Midden-Oosten!

Velen hebben de neiging om alle conflicten in het Midden-Oosten te zien als een conflict tussen Izak en Ismaël, de eerstgeboren zonen van Abraham bij Sara en Hagar. Maar ondanks alle vijandigheid tussen de nakomelingen van deze broers legt de Bijbel er niet veel nadruk op. Ja, Ismaëlieten zijn, zoals Psalm 83 onthult, samenzweerders tegen Israël in de eindtijd, zoals ons magazine Tomorrow’s World vele malen op zijn pagina’s heeft vermeld. Maar het huidige conflict is niet in de eerste plaats een conflict tussen deze twee broers!

We moeten dieper in Gods woord kijken voor de waarheid, mijn vrienden. We kunnen beginnen met de verklaring van Netanyahu door te vragen: Wie is Amalek?

WIE IS AMALEK?

We beginnen ons begrip te ontwikkelen door te lezen over Amalek in Exodus 17. Israël was net de Rode Zee overgestoken, en “Toen kwam Amalek en bond de strijd aan met Israël in Rafidim” (v. 8). Deze aanval komt in het Bijbelse verslag naar voren als buitengewoon beledigend voor God. De Eeuwige was zo boos over de daden van de Amalekieten dat Hij in niet mis te verstane bewoordingen duidelijk maakt: “… De strijd van de HEERE zal tegen Amalek zijn, van generatie op generatie” (v. 16).

In feite slagen de meeste vertalingen van Exodus 17:16 er niet in om de diepte van Gods belediging bloot te leggen. De bekende bijbelgeleerde Adam Clarke merkt dit op en geeft een andere mogelijke vertaling voor dit vers: “Omdat de hand van Amalek tegen de troon van God is, zal ik daarom van generatie op generatie oorlog met Amalek voeren.”

God zegt dat Amaleks hand werd opgeheven tegen Zijn eigen troon!

Waarom was deze aanval zo ernstig in Gods ogen? Vele andere volkeren dan de Amalekieten vielen Israël aan, zelfs tijdens de verovering van het Heilige Land. Waarom nam God de daden van Amalek zo serieus?

Laten we meer details lezen in Deuteronomium 25: “Denk aan wat Amalek u onderweg aangedaan heeft, toen u uit Egypte wegtrok: hij ontmoette u onderweg en overviel bij u in de achterhoede alle zwakken achter u, terwijl u moe en uitgeput was; en hij vreesde God niet” (vv. 17-18).

Houd dit in gedachten: dit beschrijft een terroristische aanval. Wat zijn de drie kenmerken van terroristische aanslagen? Ze vallen van achteren aan, ze vallen de weerloze burgerbevolking aan, en ze gaan de confrontatie niet aan met het leger.

Dat is precies wat we op 7 oktober zagen. Hamas viel van achteren aan, ze gingen de confrontatie met het leger niet aan, en ze vielen een weerloze burgerbevolking aan. Ze vielen de zwakken en de weerlozen aan, om daarna om te keren en zich te verschuilen achter hun eigen vrouwen en kinderen in de tunnels van Gaza. Dat is hoe Hamas te werk gaat!

Met hun terroristische aanval op het oude Israël hebben de Amalekieten God enorm beledigd – en deze is vergelijkbaar met het terrorisme van Hamas!

We kunnen nu dus begrijpen waarom de brief van Netanyahu herinnert aan het terrorisme van Amalek. Maar het echte verband tussen Amalek en de problemen van vandaag gaat veel dieper!

EEN GEBOORTERECHT VERACHT

In Genesis 36 lezen we dat Amalek de kleinzoon was van de oude patriarch Ezau, geboren uit Ezaus eerstgeboren zoon Elifaz (vv. 9-12). Waarom is dit belangrijk? Ezau was de tweelingbroer van Jakob, die uiteindelijk de vader zou worden van de twaalf stammen van Israël – inclusief de Joden van Juda – en het land zou erven dat aan Abraham en Izak was beloofd. Zelfs in de baarmoeder van hun moeder vochten Ezau en Jakob met elkaar (Genesis 25:21-23)! God gaf al vóór hun geboorte aan dat deze tweeling de voorouders zouden zijn van twee volkeren die door de eeuwen heen tegen elkaar zouden strijden, zoals we zullen zien.

Als eerstgeborene van de twee (Genesis 25:25) bezat Ezau oorspronkelijk het eerstgeboorterecht – inclusief het recht om het Heilige Land te bezitten dat God aan Abraham en Izak had beloofd. Dat land zou van Ezau zijn geweest en aan zijn nakomelingen  ̶  inclusief Amalek  ̶  zijn doorgegeven.

Hoe is het dan gekomen dat Jakob en het volk van Israël het land hebben geërfd in plaats van Ezau en zijn nakomelingen?

Toen Ezau op een dag thuiskwam van de jacht, zag hij dat zijn broer Jakob een stoofpot van rode linzen aan het bereiden was. Moe en hongerig vroeg Ezau om een deel van de stoofpot, die Jakob hem wilde geven – maar alleen als Ezau zwoer hem het eerstgeboorterecht te geven (Genesis 25:29-33). En Ezau deed dat toen heel onbesuisd: “… En hij zwoer het hem. Zo verkocht hij zijn eerstgeboorterecht aan Jakob. Toen gaf Jakob Ezau brood, met de linzensoep. Hij at, dronk, stond op en ging weg. Zo verachtte Ezau het eerstgeboorterecht” (vv. 33-34).

Toen Ezau zijn eerstgeboorterecht opgaf, deed hij afstand van het recht om het Heilige Land te erven, dat nu in plaats daarvan zou overgaan op de nakomelingen van Jakob. Door dat geboorterecht los te laten – en het te verachten, zegt de Bijbel – liet Ezau een ernstige karakterfout zien. Hij gaf zijn basale oerinstincten voorrang in zijn besluitvorming (Hebreeën 12:16).

En de gevolgen van zijn beslissing waren voor altijd, zoals Psalm 105 verklaart: “Hij is de HEERE, onze God, Zijn oordelen gaan over heel de aarde. Hij denkt aan Zijn Verbond voor eeuwig, aan de belofte die Hij gedaan heeft, tot in duizend generaties, aan het verbond dat Hij met Abraham gesloten heeft, en Zijn eed aan Izak. Voor Jakob heeft Hij het vastgesteld als een verordening, voor Israël als een eeuwig verbond, door te zeggen: Ik zal u het land Kanaän geven, het gebied dat uw erfelijk bezit is” (vv. 7-11).

Het eerstgeboorterecht, inclusief het Heilige Land, werd dus voor altijd aan de zonen van Jakob gegeven. God veranderde de naam van Jakob in ‘Israël’, wat ‘overwinnaar met God’ betekent (Genesis 32:28), terwijl Ezaus naam ‘Edom’ werd genoemd, wat ‘rood’ betekent in het Hebreeuws, omdat hij zijn eerstgeboorterecht inruilde voor een kom rode linzensoep (Genesis 25:30; 36:8).

Ezau trouwde vervolgens met vrouwen uit de Hethieten, Kanaänieten en Ismaëlieten, en stichtte een volk dat bekend zou staan als de Edomieten, dat aanvankelijk woonde in de regio die Edom of Idumea ging heten, ten zuiden van het Beloofde Land.

DE ‘EEUWIGDURENDE HAAT’ VAN DE EDOMIETEN

En hoewel Ezau en Jakob zich later in hun leven verzoenden (Genesis 33), maakt de Bijbel melding van een voortdurende haat en wrok die bleef bestaan tussen hun nakomelingen, terwijl de Edomieten voortdurend het geërfde land begeerden dat hun voorouders weggaven voor een kom linzen.

Toen Nebukadnezar van Babylon Juda veroverde en de Tempel verwoestte, stonden de Edomieten in het zuiden achter de Babyloniërs. Psalm 137:7 vermeldt dat de Edomieten de verwoesting van Jeruzalem toejuichten en zeiden: “… Haal neer, haal neer die stad tot op haar fundament!” En Obadja registreert Gods veroordeling van Edom en wel “Vanwege het geweld tegen uw broeder Jakob …” (v. 10), waarbij hij opmerkt dat de Edomieten zich bij de Babyloniërs voegden bij de verwoesting van Jeruzalem en zelfs de vluchtelingen doodden die waren ontsnapt (vv. 11-14).

De profeet Ezechiël schrijft over het jaloerse verlangen van de Edomieten naar het land: “Omdat u zegt: Die beide volken [het land dat bezet was door de noordelijke en zuidelijke stammen van Israël] en die beide landen zullen mij toebehoren, wij zullen ze in bezit nemen, al zou de HEERE daar zijn, daarom, zo waar Ik leef, spreekt de Heere HEERE: Ik zal handelen overeenkomstig uw toorn en overeenkomstig uw afgunst, waarmee u uit uw haat jegens hen bent opgetreden. Ik zal Mij onder hen bekendmaken, wanneer Ik u oordelen zal” (Ezechiël 35:10-11).

Gods woord is duidelijk: zelfs na duizende jaren verlangen de nakomelingen van Ezau er nog steeds naar om het land te ‘bezitten’ en tegen zichzelf te zeggen dat het ‘mij zal toebehoren’, wat hen ertoe brengt te handelen in ‘afgunst’, ‘woede’ en ‘haat’.

En God inspireerde Amos om op te schrijven: “… Vanwege drie overtredingen van Edom, ja, vanwege vier, zal Ik er niet op terugkomen, omdat hij zijn broeder [Jakob, Israël] met het zwaard achtervolgd heeft en zijn barmhartigheid tenietgedaan, omdat zijn toorn altijd weer verscheurde en hij zijn verbolgenheid voor altijd koesterde” (Amos 1:11). Opnieuw zien we dat de woede van Ezaus nakomelingen over de verloren erfenis een permanente woede is, en dat Edom “zijn verbolgenheid voor altijd koesterde.”

Die toornige houding tegenover Israël – en die eeuwenlange begeerte naar de verloren erfenis die de Edomieten karakteriseert – is terug te zien in de terroristische aanval van de Amalekieten. En in hun gewelddadige hunkering om het beloofde land dat hun voorvader voor een kom soep verkocht heeft zelf in bezit te nemen, vechten ze in werkelijkheid tegen wat God heeft bepaald. En, zoals Exodus 17 zegt, door dit te doen heffen zij daarbij hun hand op tegen de troon van de Almachtige, God Zelf!

Dus, wie is Amalek? Amalek is een bijzonder gewelddadige tak van de Edomieten, afstammelingen van Ezau, die de verloren erfenis als zijn eigendom blijft opeisen en tegen wie God “van generatie op generatie” oorlog zal voeren!

WIE ZIJN DE PALESTIJNEN?

Laten we nu terugkeren naar de moderne tijd, mijn vrienden, en vragen: Wie zijn de Palestijnen?

We kunnen zeker overeenkomsten zien tussen de hedendaagse Palestijnen en de Edomieten van de Bijbel, tenminste in hun houding. Het schreeuwen van “From the river to the sea [Van de rivier tot de zee]” weerspiegelt het sentiment van Ezau en Edom, jaloers op het bezit van een land dat God niet aan hen maar aan de nakomelingen van Israël heeft gegeven. En de gruwelijke en laffe terroristische aanval van 7 oktober 2023 weerspiegelt duidelijk het eeuwenoude terrorisme van Amalek. Als we het principe gebruiken dat Jezus onderwees en proberen hen “… aan hun vruchten [te] herkennen” (Mattheüs 7:20), zou de identiteit van de Palestijnen in de Bijbel duidelijk moeten zijn!

Is het mogelijk dat de hedendaagse Palestijnen in feite afstammelingen van Ezau zijn? Zijn zij moderne Edomieten?

Laat u niet in de war brengen door de woorden ‘Palestijns’ of ‘Palestina’. In het begin van de tweede eeuw n.Chr., toen de Tweede Joodse Opstand neergeslagen werd, probeerde Rome de naam Israël uit het land uit te wissen (vgl. Psalm 83:4). Het land werd omgedoopt tot ‘Palestina’, naar de oude Filistijnen, die het kleine gebied aan de zuidelijke Middellandse Zeekust hadden bezet. Die naam weerspiegelt niet de identiteit van het land Israël, noch van de mensen daar vandaag de dag!

De Romeinse historicus Dio Cassius schreef in het begin van de derde eeuw n.Chr. in zijn verslag van de Tweede Joodse Opstand dat de Romeinen 985 van de Joodse steden met de grond gelijk hadden gemaakt en dat “bijna heel Judea verwoest was” (Roman History, 69.14, vertaald door E. Cary). Tijdens de bijna 19 eeuwen die volgden, vormden de Joden geen meerderheid in hun eigen land. Wat gebeurde er gedurende deze tijd?

Net als het geval was toen Babylon Juda verwoestte, zagen de Edomieten in het zuiden kansen! Beetje bij beetje, onder druk van de Arabische Nabatese stammen in het oosten, trokken de Edomieten – nu Idumeeërs genoemd – het leeggemaakte land Israël binnen, die daarmee Gods woord tegen hen in Ezechiël 35:12 weerspiegelden: “Dan zult u weten dat Ik, de HEERE, al uw beledigingen gehoord heb, die u tegen de bergen van Israël gesproken hebt: Ze zijn verwoest, ons tot voedsel gegeven.”

Hoewel veel Edomieten nu de natie vormen die bekend staat als Turkije, is het bewijs duidelijk dat velen in het Heilige Land blijven bestaan als het Palestijnse volk, en blijven beweren dat het land dat God aan Israël gaf hun eigendom is.

De oude Amalekieten beledigden God in die mate dat Hij verklaarde dat de HEERE “van generatie op generatie” oorlog zal voeren tegen Amalek. De verfoeilijke acties van Hamas tonen aan dat deze houdingen blijven bestaan in hun moderne nakomelingen – net als Gods voortdurende oorlogvoering tegen hen!

Het huidige conflict in Gaza is slechts de laatste ronde van een conflict – tussen de broers Jakob en Ezau – dat al eeuwenlang voortduurt en dat tot het einde van dit tijdperk zal voortduren. Inderdaad, Netanyahu’s vermelding van Amalek in de context van deze recente problemen had veel meer betekenis dan hij waarschijnlijk begreep.

HOE ZIT HET MET IRAN?

En de banden gaan verder! Denk eens aan de rol van Iran, de belangrijkste wapenleverancier aan Hamas en Hezbollah in Libanon. De inspanningen om de naam Israël van de aarde te laten verdwijnen, worden voor een groot deel gefinancierd door Iran. Wat onthult de Bijbel over de rol van dat land?

De volkeren van het Midden-Oosten van vandaag zijn een mengeling van vele oude families. Soms zijn de lijnen duidelijk en genationaliseerd, en andere keren zijn ze dat niet. Onderlinge huwelijken, migratie – zowel gedwongen als vrijwillig – en andere omstandigheden hebben mensen zodanig bewogen en vermengd dat ze zonder de hulp van de Bijbel moeilijk te identificeren zijn. Maar nogmaals, de karaktertrekken die in Gods woord worden beschreven, tonen zich in de vruchten van het volk en hun leiders!

De bevolking van het moderne Iran is voor ongeveer 50 tot 60 procent van Perzische afkomst, terwijl de rest bestaat uit volkeren uit andere gebieden, waaronder mensen met een Ismaëlitische en Edomitische oorsprong. Een dergelijke oorsprong is essentieel voor het begrijpen van de rol van dit land in de betrekkingen met het Midden-Oosten en hoe die rol is veranderd – en nog kan veranderen.

Tegenwoordig hebben we de opstelling van de leiders van Iran tegenover Israël en de Joden hevig zien fluctueren.

Vóór 1979 werd Iran decennialang geregeerd door Sjah Reza Pahlavi – een vriend van de Joden, die zelfs Joden in het kabinet van zijn regering opnam. Maar in het jaar 1979, met de val van de Sjah tijdens de Islamitische Revolutie in Iran, werd zijn leiderschap vervangen door een islamitische theocratie met grotere niet-Perzische invloed. Deze verandering in leiderschap bracht een radicaal andere opstelling met zich mee, en het is dit nieuwe leiderschap dat voortdurend terrorisme tegen de Joden in Israël financiert, in een poging de natie van de kaart te vegen.

Dit alles wordt ook weerspiegeld door het Bijbelse verslag van deze natie!

In de oudheid was het de Medo-Perzische keizer Kores, van wie God had voorspeld dat hij de Joodse gevangenen in Babylon de vrijheid zou geven en opdracht zou geven tot de herbouw van de Tempel in Jeruzalem (Jesaja 44:27-28; 45:1-4). Lees de prachtige woorden van steun voor de Joden, Jeruzalem en de herbouw van de Tempel, afkomstig van oude Medo-Perzische heersers zoals Kores en Artaxerxes [of: Arthahsasta], zoals opgetekend in Ezra 1:1–4 en Ezra 7:12–26. Ze staan in stuitend contrast met de verachtelijke en beschamende woorden van haat, dood en vernietiging voor de Joodse natie die afkomstig zijn van de huidige heersers van Iran! Het Perzische volk heeft geen ruzie met Israël, maar Iran – en zijn leiderschap in het bijzonder – is een mengeling van mensen van verschillende afkomst en attitude. En leiders maken het hele verschil.

Zo was dit vroeger ook waar! De goede wil tussen de oude Medo-Perzen en de Joden van hun koninkrijk, onder de Perzische koning Ahasveros, werd gecorrumpeerd door leiderschap met kwade bedoelingen jegens de Joden toen de koning een man genaamd Haman aanstelde als premier van zijn rijk (Esther 3:1). Deze Haman lanceerde een bedrieglijke poging om iedere Jood in het rijk uit te roeien (vv. 6-11).

Maar Haman was geen Pers. Net als het moderne Iran telde het Medo-Perzische rijk veel volkeren en leiders uit vele families. Dus, wie was Haman? Het boek Esther zegt dat hij een afstammeling was van koning Agag (Esther 3:1), die de koning van de Amalekieten was (1 Samuël 15:8). De oude historicus Flavius Josephus bevestigt in zijn eigen verslag dat Haman een Amalekiet was (Antiquities of the Jews, 11.6.5)!

Mijn vrienden, de geschiedenis herhaalt zich. Landen wisselen van eigenaar, leiders van volkeren veranderen, groepen worden verspreid en van de ene plaats naar de andere verplaatst – maar de Bijbelse karaktertrekken komen duidelijk naar voren!

De hedendaagse geopolitieke experts vinden het misschien belachelijk, maar alleen Gods woord legt deze zaken helder en eenvoudig uit! Het is het grootste geopolitieke handboek dat er bestaat.

WAT DE TOEKOMST BRENGT

Zoals hoofdredacteur Gerald Weston van het magazine Tomorrow’s World uitlegt in zijn artikel “Massada Shall Not Fall Again” (editie januari-februari 2024), hebben Bijbelse profetieën lang geleden de huidige situatie in het Midden-Oosten voorspeld! En de profetieën van Gods woord zijn duidelijk: zelfs in Jeruzalem zal er tot de eindtijd een Joods volk blijven bestaan. Die aanwezigheid is vereist voor de vervulling van profetieën over het begin en einde van de offers die in Jeruzalem zullen komen.

Deze profetieën moeten worden vervuld, en niemand kan de plannen van de Almachtige veranderen. God heeft al besloten dat de oude offers zullen worden hervat, en we weten dat ze 1290 dagen vóór de terugkeer van de Messias zullen worden stopgezet (Daniël 12:11). Uit Gods woord kunnen we er zeker van zijn dat geen enkele hedendaagse Edomiet of Amalekiet erin zal slagen de natie Israël te vernietigen. Elke dergelijke poging zal uiteindelijk mislukken – niet vanwege de rechtvaardigheid van het Joodse volk, maar omdat die landen zullen strijden tegen Gods vastgestelde plan.

Toch moeten we de volledige waarheid vertellen: de moderne Joodse natie Israël is bezig de geschiedenis zelf te herhalen en lokt ook Gods toornuit door het vervallen van zijn oude voorvaderen tot zonde en rebellie tegen de wetten van God te herhalen. Bedenk dat het moderne Israël parades houdt om losbandige levensstijlen te verheerlijken die God expliciet veroordeelt in de Thora, die alle Joden kennen – en deze levensstijlen promoot in de straten van Jeruzalem zelf, de stad die binnenkort de zetel zal worden van de regering van de Messias. Met een dergelijke rebellie doen ze op hun eigen manier hetzelfde als de Amalekieten: ze heffen hun hand op tegen de troon van God en dagen Zijn plan uit.

Het offeren zal voor een korte tijd starten en dan worden gestopt. Dan zal Jeruzalem worden ingenomen door het zevende herstel van het Romeinse Rijk, en zullen de tijden van de heidenen beginnen. Dit zal een tijd van ongekend lijden zijn voor Israël, voor de Verenigde Staten en voor de naties van Britse afkomst, gevolgd door de Dag des Heeren en Gods toorn over alle naties van de wereld.

EINDELIJK VREDE

Toch zal de Messias na die jaren van angst en wee terugkomen met heel goed nieuws – zowel voor Israël als voor de rest van de wereld.

De wereld zal niet ten onder gaan in een mondiale nucleaire catastrofe. Er is hoop! Deze dilemma’s die mensen niet kunnen oplossen, zullen worden opgelost door Jezus Christus, die zeer binnenkort met grote macht en glorie op de wolken van de hemel zal terugkeren om duizend jaar vrede in te luiden. Dus ondanks het aanhoudende bloedvergieten in dat land dat zoveel lijden heeft gekend, kunnen we voorbij dit conflict kijken naar de hoop op de wereld van morgen en de vrede die deze zal brengen. Het is zoals de profeet Jesaja schreef, alle oorlogsinstrumenten – geweren, granaten, tanks, drones – zullen worden omgesmolten tot landbouwinstrumenten, en naties zullen niet langer trainen voor oorlog (Jesaja 2:3-4).

Dat is de hoop – voor de wanhopige en verwarde naties van het Midden-Oosten en werkelijk voor de hele wereld – die we u op deze pagina’s van het magazine proberen te presenteren. Onze wereld gaat nu een zeer donkere tijd binnen, maar de dageraad is al nabij. Er komen goede dagen nu God zich voorbereidt om het Koninkrijk van de Messias op aarde te vestigen, wat eindelijk vrede zal brengen voor alle volkeren van onze wereld.