BEREIDT EUROPA ZICH VOOR OP OORLOG?

Dit is de vertaling van het Engelstalige artikel “Is Europe Preparing for War?” door Rod McNair, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van september-oktober 2019.

“Het ziet er in alle opzichten naar uit dat de wereld zich op oorlog voorbereidt.” Deze woorden, gepubliceerd in een artikel in Time magazine op 26 januari 2017, zijn geschreven door de voormalige president van de Sovjet-Unie Michail Gorbatsjov. En werkelijk, de stabiliteit van de wereld is onzekerder dan het tientallen jaren is geweest. De wereld is een in toenemende mate gevaarlijke en onstabiele plaats.

Wie zal in dit kader de rest van de 21ste eeuw gaan domineren?

We denken niet vaak aan Europa als een militaire grootmacht, maar er gebeurt daar iets dat onze aandacht zouden moeten trekken – iets anders dan elke andere ontwikkeling in de meer dan 70 jaar sinds de Tweede Wereldoorlog. Bekijk slechts een handjevol krantenkoppen van de afgelopen jaren: “Duitsland bouwt rustig aan een Europees leger onder haar bevel” (ForeignPolicy.com, 22 mei 2017). “EU onthult projecten onder militaire verdragen” (Politico.eu, 10 december 2017). “Merkel roept om een ‘werkelijk’ EU-leger” (EUObserver.com, 13 november 2018). Europese leiders nemen meer verantwoordelijkheid voor hun eigen verdediging. En dit alles vindt plaats op een moment dat de Bijbel de dramatische opkomst van een eindtijd supermacht voorspelt die plotseling het wereldtoneel zal bestormen.

Wat gebeurt er tegenwoordig in Europa en waar zal dit toe leiden? Bereidt Europa zich voor op een oorlog?

Het continent bevindt zich in een veel gevaarlijkere en meer onvoorspelbare situatie dan welke andere dan ook waar het de afgelopen decennia mee te maken heeft gehad. Verscheidene sleutelfactoren veranderen zelfs nu het gezicht van Europa en dwingen Europeanen om hun eigen, afzonderlijke Europese defensieapparaat te creëren. Die krachten zijn de opkomst van radicaal islamitisch terrorisme, de groei van de Russische dreiging en de ondergang van de Verenigde Staten. Elk van deze drie is een nadere beschouwing waard als we willen begrijpen waar dit allemaal toe leidt.

DE OPKOMST VAN RADICAAL ISLAMITISCH TERRORISME

Slechts enkele jaren geleden werd Europa geconfronteerd met een grote crisis van ongecontroleerde immigratie. Voor een groot deel als gevolg van de oorlog in Syrië stroomden tussen 2014 en 2017 ruim 1,5 miljoen immigranten Europa binnen. Wat volgde was een piek in het terrorisme door moslimradicalen. Alleen al in 2016 waren er aanslagen in zes verschillende Europese steden – Berlijn, Brussel, Hamburg, Nice, Saint-Étienne-du-Rouvray in Normandië en Parijs – waarbij 150 mensen om het leven kwamen en honderden anderen gewond raakten (“From Paris to Brussels: Most recent terror attacks in Europe,” USA Today, 7 april 2017). De immigratie is afgenomen, maar de dreiging van terrorisme blijft een belangrijke kracht die Europeanen ertoe aanzet om een strenger veiligheidsbeleid in te voeren.

Na een terroristische aanval in België in januari 2015, liet de regering troepen doelen in het hele land bewaken. Het was “de eerste keer in 30 jaar dat autoriteiten troepen gebruikten om de politie in de Belgische steden te versterken”, aldus de Telegraph (“Europeans divided over increased security following terror raids”, 17 januari 2015). De Duitse grondwet verbiedt het inzetten van Duitse troepen binnen haar eigen grenzen, maar in juli 2016 meldde de Duitse publicatie Deutsche Welle in reactie op toegenomen terrorisme dat de Beierse minister van Binnenlandse Zaken die wet als “achterhaald” had verklaard (“After Munich, politicians consider deploying soldiers at home”, 25 juli 2016).

De immigratiecrisis heeft de meer naar rechts neigende politieke partijen aanzienlijk versterkt. In oktober 2015 zei de voorzitter van de Europese Volkspartij (EVP), Joseph Daul, op het congres van deze partij in Madrid: “We zijn veel sneller op weg naar een Europees leger dan de mensen denken... ” (“EPP leaders bang drum for European army,” Euractiv.com, 16 oktober 2015).

Het is duidelijk dat de dreiging van radicaal moslimterrorisme Europeanen ertoe dwingt om anders te denken over immigratie, veiligheid en zelfs hun eigen persoonlijke vrijheden. Op 16 december 2015 rapporteerde de International Business Times over het controversiële voorstel van de EU voor een “Europese grensmacht en kustwacht” met de macht om de zeggenschap over grenzen van een land zonder zijn toestemming over te nemen. Het is begrijpelijk dat critici protesteerden dat dit nieuwe programma mogelijk de soevereiniteit van de Europese landen zou ondermijnen. Toch is het in 2016 in werking getreden. Hoewel deze instantie een rationele reactie op terrorisme lijkt, bedenk wel welke macht dit mogelijk een militaire dictator in handen zou kunnen leggen, mocht er een opstaan.

Waarom gebeurt dit? Zegt Bijbelprofetie eigenlijk iets over de betrekkingen tussen het Midden-Oosten en Europa die een bron van conflicten kunnen gaan vormen en kunnen aanzetten tot mogelijke militaire opbouw in de toekomst? Ja, inderdaad. In Daniël 11:40–42 lezen we: “Dan zal in de tijd van het einde de koning van het zuiden hem [de koning van het noorden] met de horens stoten. En de koning van het noorden zal op hem aanstormen met wagens en met ruiters en met vele schepen. Hij zal de landen binnentrekken, ze overspoelen en erdoorheen trekken. Hij zal het sieraadland binnentrekken, en vele landen zullen struikelen… Hij zal zijn hand tegen de landen uitstrekken. Ook voor het land Egypte is er geen ontkomen aan.”

Andere profetieën suggereren dat de “koning van het noorden” hoogstwaarschijnlijk een leider in de eindtijd zal zijn die de glorie van het Romeinse rijk, verenigd in het hart van Europa, opnieuw probeert aan te wakkeren.. De “koning van het zuiden” kan geografisch gelokaliseerd worden ten zuiden van Israël en Jeruzalem en is afkomstig uit het Midden-Oosten of Noord-Afrika. Zal een Europese dictator oorlog gaan voeren met een nieuw Arabisch/islamitisch kalifaat? Zal de huidige dreiging van terrorisme Europa daadwerkelijk naar een meer gecentraliseerde en meer gemilitariseerde positie brengen? De tijd zal het leren.

Er is nog een andere factor die Europa motiveert om haar eigen defensieve vermogens te vergroten: Rusland – haar steeds agressievere buur in het oosten.

DE TOENAME VAN DE RUSSISCHE DREIGING

De Berlijnse muur viel in 1989 en de Oost-Europese landen kwamen onder het ijzeren gordijn vandaan. Het Sovjetimperium stortte in en velen namen het sentiment over dat Rusland bijna irrelevant was geworden, niet langer een grote wereldmacht. In de late herfst van 2003 verwees de Russische president Vladimir Poetin naar Europa als de Ruslands “natuurlijke en belangrijkste partner” (Dov Lynch, “Russia’s Strategic Partnership with Europe”, The Washington Quarterly, voorjaar 2004).

Maar sinds die tijd heeft Rusland een meer agressieve positie ingenomen. In 2014 viel Rusland delen van Oekraïne binnen en nam het schiereiland de Krim aan de Zwarte Zee in. Sindsdien zien Europeanen Rusland als een gevaarlijkere bedreiging. Kijkt u naar enkele voorbeelden van deze verschuiving:

• In februari 2015 heropende Rusland zijn militaire bases in de buurt van Noorwegen, die sinds het einde van de Koude Oorlog gesloten waren (“Norway to restructure military in response to Russian ‘aggression’”, The Guardian, 25 februari 2015).

• In april 2016 simuleerden Russische oorlogsvliegtuigen aanvallen op een Amerikaans marineschip in de Oostzee, herhaaldelijk vliegend binnen negentig meter van het schip (“Russian attack aircraft just flew within 30 feet of a US Navy ship”, MilitaryTimes.com, 13 april 2016).

• In september 2018 werden de enorme ‘Vostok 2018’-oorlogsspelen gehouden door Rusland, China en Mongolië en waren er meer dan 300.000 troepen, 36.000 tanks en 1.000 vliegtuigen bij betrokken (“Russia war games: Biggest since Cold War ‘justified’”, BBC.com, 28 augustus 2018).

In januari van 2019 werd het Russische S-400 luchtafweerraketsysteem onthuld, naar verluidt beter presterend dan het Patriot raketsysteem (“The New Iron Curtain: Russian Missile Defense Challenges US Air Power”, The Wall Street Journal, 23 januari 2019 ). In een directe trotsering van Amerikaanse bezwaren verstrekte Rusland in juli S-400 systemen aan NAVO-lid Turkije – een agressieve zet bedacht om de invloed van Moskou uit te breiden en die van Amerika uit te hollen (“Turkey Gets Shipment of Russian Missile System, Defying US”, The New York Times, 12 juli 2019).

Geen wonder dat Europeanen hun defensie en legermacht graag willen versterken: ze delen een belangrijke grens met een steeds zelfverzekerder Rusland. Een aantal Europese landen heeft de dienstplicht opnieuw geïntroduceerd. Duitsland heeft tanks geplaatst in Polen. Zweden heeft voor het eerst in 50 jaar voor elke burger in het land noodpakketten voor in oorlogstijd uitgedeeld. Hongarije wil verplichte militaire training voor jongeren op school instellen en de Europese Unie wil een permanente militaire academie verwezenlijken en een hoofdkwartier voor een Europese leger ontwikkelen.

Europese leiders worden steeds gretiger om aan Rusland te laten zien dat ze niet langer op de Verenigde Staten willen vertrouwen. In maart 2015 werd in een verslag in de EU Observer opgemerkt: “De voorzitter van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker, heeft gezegd dat de EU haar eigen leger moet oprichten om Rusland te laten zien dat ze serieus is met betrekking tot het verdedigen van Europese waarden” (“EU commission chief makes case for European army”, EU Observer, 9 maart 2015).

Zoals eerder vermeld, zal de geprofeteerde koning van het noorden vechten tegen een koning van het zuiden uit het Midden-Oosten. Maar let op welke andere krachten kunnen meespelen. We lezen van de profeet Daniël – sprekend over de koning van het noorden – over toenemende zorgen terwijl hij in een conflict in het Midden-Oosten verwikkeld is: “Maar de geruchten uit het oosten en uit het noorden zullen hem schrik aanjagen. Daarom zal hij in grote grimmigheid uittrekken om velen weg te vagen en met de ban te slaan” (Daniël 11:44).

Deze profetie in Daniël voorspelt een komende, verwoestende strijd tussen een Europese leider en een Euraziatisch-Oosterse strijdmacht, waarbij een Russische dictator betrokken kan zijn. De geografie klopt, en Rusland en Europa hebben inderdaad een bloedige geschiedenis. De huidige zorgen zijn reëel en er vindt vlak voor onze ogen een enorme militaire opbouw plaats in Europa. Het is geen verbeelding. Het is in het nieuws. Zoals de EU Observer meldde: “Een geconstateerde dreiging van Rusland heeft een centrale Europese sprint naar meer militaire uitgaven in gang gezet (“Russia threat triggers European military spending hike,” EU Observer, 24 april 2017).

Hoe is ondertussen de relatie tussen Europa en de Verenigde Staten?

EEN VERBLEKEND EN ACHTERUITGAAND AMERIKA

Na de Tweede Wereldoorlog nam Amerika het voortouw in de wederopbouw van Europa. De NAVO-alliantie betekende dat Amerikaanse troepen permanent op Europese bodem zouden worden gestationeerd. Maar de laatste jaren is de rol van Amerika veranderd. Toen de Koude Oorlog eindigde, had de NAVO moeite om haar missie in de nieuwe situatie te begrijpen. Naarmate de jaren vorderden, drongen Amerikaanse presidenten er bij hun Europese collega’s op aan meer van de kosten voor hun verdediging te betalen. In juni 2015 prees de Amerikaanse minister van defensie, Ashton Carter, de Duitse regering voor haar leiderschap in de Oekraïnecrisis. Tegelijkertijd drong hij er bij Duitsland op aan haar defensieuitgaven te versterken “om ervoor te zorgen dat de Duitse investeringen voor defensie overeenstemmen met de leidende rol van Duitsland” (“Pentagon chief urges Germany to bolster defenses”, Deutsche Welle, 22 juni 2015).

President Donald Trump heeft de Europese regeringen ook aangespoord hun aandeel in de financiële steun voor de NAVO te vergroten. Volgens Jens Stoltenberg, secretaris-generaal van de NAVO, werkt die aansporing. Tijdens zijn toespraak tot het Amerikaanse Congres in april 2019 gaf Stoltenberg aan dat er van de Amerikaanse NAVO-bondgenoten, voornamelijk Europese, verwacht wordt tegen het einde van 2020 een extra 100 miljard dollar aan defensiebudgetten te zullen spenderen. “Met dat geld kunnen we investeren in nieuwe mogelijkheden die onze strijdkrachten nodig hebben”, zei Stoltenberg, “met inbegrip van geavanceerde gevechtsvliegtuigen, aanvalshelikopters, raketverdediging en surveillancedrones” (“Bolton touts NATO allies’ $100B military spending spree after Trump push: ‘Unequaled triumph’”, Fox News, 16 juli 2019 ).

President Trump ging nog verder met vraagtekens te zetten bij überhaupt de waarde van Amerika’s aanwezigheid in de NAVO. Hij veroorzaakte een politieke storm in 2017 toen hij ervoor koos zich niet opnieuw te verbinden aan artikel 5 van de NAVO. Artikel 5 bepaalt dat een aanval op welk lid van de NAVO ook eist van andere leden dat zij zich samen opmaken om ondersteuning te bieden. Als antwoord hierop verklaarde de Duitse bondskanselier Angela Merkel: “De tijden waarin we volledig op anderen kunnen rekenen zijn enigszins voorbij”, concluderend dat Europeanen hun toekomst in eigen hand moeten nemen en dat er niet op Amerika kan worden vertrouwd (“Merkel: Europe cannot rely on its allies anymore”, EU Observer, 29 mei 2017). Andere functionarissen in de regering van de V.S. hebben de Amerikaanse toewijding aan de NAVO herbevestigd en vooralsnog blijft Amerika de ‘spierkracht’ achter NAVO’s militaire vermogen om Rusland te kunnen weerstaan. Maar hoe lang zal dat duren?

Worden de effecten van de toenemende afstand tussen Amerika en Europa beklemtoond, eveneens de invloed van Amerika’s grootste bondgenoot, Groot-Brittannië, neemt af. Toen de Britten stemden om de Europese Unie te verlaten, zagen sommigen in de EU Brexit als een kans om hun militaire agenda naar voren te schuiven, wetende dat de Britten over het algemeen geen voorstander waren geweest van een Europees leger. Merk op wat een Duitse minister van defensie zei: “Europa heeft een gemeenschappelijke politieke wil nodig om het veiligheidsbeleid meer relevantie te geven. De uitkomst van de verkiezingen in Amerika [dat wil zeggen de verkiezing van Donald Trump als president] zou een extra impuls kunnen geven… Het Brexitbesluit en de verkiezingen in de Verenigde Staten hebben een nieuwe koers bepaald” voor de EU (“Germany: Trump victory to spur EU military union,” EU Observer, 11 november 2016). Misschien wordt de situatie het best samengevat in dit citaat van The Independent: “Duitsland en Europa zullen waarschijnlijk een veel substantiëlere en meer onafhankelijke rol gaan spelen dan ze de afgelopen 70 jaar hebben gedaan” (“What do Angela Merkel’s comments on Trump’s America mean for global political relations?” 29 mei 2017).

DE TOEKOMST VAN EUROPA

Op dit moment zien we misschien niet in detail de definitieve vorm die een verenigd Europa zal aannemen, maar de gebeurtenissen van vandaag bereiden de weg voor een uiteindelijke supermacht voor om de wereld bij verrassing over te nemen. Bewijs laat zien dat Europa zich voorbereidt op oorlog. Moslimterrorisme, de agressie van Rusland en Amerika’s isolationisme dragen allemaal bij aan een nieuw ontstane Europese wens om de volledige controle over haar eigen veiligheid te nemen. Europese leiders hebben misschien de beste bedoelingen om een nieuwe orde te creëren op basis van het recht, democratische principes, persoonlijke vrijheden en economisch liberaal beleid, maar Bijbelprofetie voorspelt dat wat begint als een goedbedoeld Europees experiment zal eindigen in een ramp. Waarom zeggen we dit?

Openbaring 17:9–10 zegt: “Hier blijkt het verstand dat wijsheid heeft. De zeven koppen zijn zeven bergen, waarop de vrouw zit. Ook zijn het zeven koningen: vijf zijn er gevallen, een is er, de andere is nog niet gekomen, en wanneer hij komt, moet hij een korte tijd blijven.” De Bijbel spreekt over zeven herlevingen van dit systeem – het systeem dat ooit het ‘Heilige Roomse Rijk’ heette. Sinds de ineenstorting van het Romeinse Rijk in 476 n. Chr., hebben velen geprobeerd een verenigd Europa onder één regime te handhaven, waaronder Justinianus, Karel de Grote, Otto de Grote, de Habsburgse heerser Karel V, Napoleon Bonaparte, en het meest recent het bondgenootschap tussen Hitler en Mussolini. Maar, zoals de passage hierboven aangeeft, de Bijbel laat zien dat er nog een herleving komt – de laatste herleving, die regelrecht zal leiden tot de terugkeer van Christus.

Er zal een machtig individu komen, aan wie tien nationale leiders vrijwillig hun trouw zullen beloven en met wie ze hun gezag zullen delen. We lezen over dit individu, “het beest” genoemd, in Openbaring 17:12–13: “En de tien horens die u gezien hebt, zijn tien koningen, die het koningschap nog niet hebben ontvangen, maar die samen met het beest één uur koninklijke macht zullen ontvangen. Dezen zijn eensgezind en zij zullen hun kracht en macht aan het beest overdragen.”

Van tien koningen – of tien leiders – wordt geprofeteerd dat ze de kern vormen van een opmerkelijke politieke, economische en militaire supermacht onder leiding van dit “beest”, naar wie in Daniel 11 wordt verwezen als de “koning van het noorden”. Deze laatste wereldmacht die in Openbaring 17 wordt beschreven, komt overeen met de laatste wereldmacht zoals beschreven in het visioen van Daniël 2, gesymboliseerd door de benen en voeten van een groot beeld van een man, samengesteld uit een mengsel van ijzer en leem (Daniel 2:41–43). Net zoals er tien koningen worden beschreven in Openbaring, zouden de ijzer-met-lemen voeten van Daniëls beeld tien tenen hebben, en beide profetieën spreken over deze werelddominerende koninkrijken die door de terugkerende Christus vernietigd worden – ze verwijzen naar dezelfde gebeurtenis! Daniël zegt dat God hem in een visioen had laten zien dat “… een steen werd afgehouwen [niet door mensenhanden]. Die trof dat beeld aan zijn voeten van ijzer en leem, en verbrijzelde die”, en die steen werd een berg – of een Koninkrijk – dat de hele aarde vulde (vv. 34-35). Die steen vertegenwoordigt het Koninkrijk van God, “… een Koninkrijk… dat voor eeuwig niet te gronde zal gaan …” en dat “voor eeuwig [zal] standhouden” (v. 44).

GOEDE BEDOELINGEN, VERWOESTENDE RESULTATEN

Zal deze supermacht in de eindtijd, bestemd om te worden vernietigd en vervangen door het Koninkrijk van God, beginnen met de intentie om de hele wereld op de rand van vernietiging te brengen? Waarschijnlijk niet. Hoogstwaarschijnlijk zal deze uit goede bedoelingen worden geboren. De Franse minister van Financiën Bruno Le Maire verklaarde in een interview met de Duitse krant Handelsblatt dat Europa een ‘vreedzaam rijk’ moet worden. Hij zei: “Ik gebruik deze zin, omdat het in de wereld van morgen allemaal om macht gaat draaien... technologische macht, economische, financiële, monetaire, culturele macht – alles zal beslissend zijn. Europa kan niet langer terugdeinzen om haar macht te gebruiken” (“French finance minister: ‘We need a European empire’,” 12 november 2018).

Dus, waar leidt dit allemaal toe? Wanneer we deze Bijbelverzen begrijpen in het licht van Jezus’ profetieën in Mattheüs 24, zien we dat deze dictator de planeet grotendeels in een staat van wereldoorlog en verwoesting zal brengen. Het zal een destructieve tijd zijn, zo afschuwelijk, dat tenzij er drastisch, wereldwijd ingegrepen wordt, geen vlees zou overleven. Maar Christus zal tussenbeide komen, zal vechten tegen de strijdkrachten van deze persoon, ‘het beest’ genaamd, en degenen die hem volgen, en zal deze laatste opleving van het Romeinse Rijk neerslaan. Openbaring zegt over de strijdkrachten van het beest: “Zij zullen oorlog voeren tegen het Lam, maar het Lam – want Heere der heren is Hij en Koning der koningen – zal hen overwinnen …” (Openbaring 17:14).

Zal Europa in de toekomst in een oorlog worden ondergedompeld? Helaas is het antwoord ja. De Bijbel laat zien dat deze Europese macht kwaadaardig zal worden en de wereld tot de rand van totale vernietiging zal brengen – maar de God van de hemel zal tussenbeide komen en de komende waanzin stoppen. We lezen over Gods directe interventie in Zacharia 14: “Zie, er komt een dag voor de HEERE waarop de buit, op u behaald, in uw midden zal worden verdeeld. Dan zal Ik alle heidenvolken verzamelen voor de strijd tegen Jeruzalem. De stad zal ingenomen worden, de huizen zullen geplunderd, en de vrouwen zullen verkracht worden… Dan zal de HEERE uittrekken en tegen die heidenvolken strijden, zoals de dag dat Hij streed, op de dag van de strijd. Op die dag zullen Zijn voeten staan op de Olijfberg ...” (vv.1-4).

De terugkerende Jezus Christus zal de naties verpletteren die Hem proberen te bestrijden. De meest geavanceerde wapensystemen zijn niet opgewassen tegen de verblindende macht van de terugkerende Zoon van God die naar de aarde afdaalt. Hij zal alle rebellie neerslaan en Openbaring 11:15 zal worden vervuld: “… De koninkrijken van de wereld zijn van onze Heere en van Zijn Christus geworden, en Hij zal Koning zijn in alle eeuwigheid”!

Europa bereidt zich voor op oorlog, ongeacht of haar nationale leiders zich dit realiseren of niet. Onzichtbare en niet onderkende krachten blijven haar naar een donkere en onheilspellende toekomst duwen. Wanneer Jezus Christus echter terugkeert en Zijn Koninkrijk op aarde vestigt, zal Hij de oorlog afschaffen. Europa zal eindelijk een blijvende rust krijgen van haar met bloed besmeurde geschiedenis. Jesaja profeteerde over die tijd: “Het zal in het laatste der dagen geschieden dat de berg van het huis van de HEERE vast zal staan als de hoogste van de bergen …”, “... Geen volk zal tegen een ander volk het zwaard opheffen. Oorlog voeren zullen zij niet meer leren” (Jesaja 2:2, 4). Jezus Christus zal Zijn wetten wereldwijd instellen als de standaard voor de hele mensheid. Hij zal een wereldwijde vrede afdwingen, orde en ware harmonie brengen in de chaos en het geweld dat de mensheid eeuwenlang heeft geplaagd. Dan, in plaats van zich op oorlog voor te bereiden, zullen de mensen van Europa – en de volkeren van de hele wereld – zich voorbereiden om de weg van vrede te leren, terwijl zij een nieuwe beschaving opbouwen onder de liefdevolle leiding van Christus. God bespoedige die dag!