BRON: Tomorrow's World/ July - August 2012

  • Bent U in staat om de Waarheid te formeren uit de puzzelstukken, die U heeft gevonden?

  • Hebt U ooit geprobeerd om een legpuzzel samen te stellen - het soort dat uiteengevallen in honderden stukjes uit de doos komt?

Gewoonlijk staat er op het deksel van de doos een afbeelding van hoe de puzzel er uit zal zien als het compleet in elkaar is gezet. Zo weet U wat het uiteindelijke resultaat zal zijn als U zich inspant om elk - verschillend gevormd - stukje op de juiste plaats te zetten. Dit kan zeer uitdagend zijn, omdat elk stukje precies op de juiste plaats moet zijn, anders zal de afbeelding niet worden zoals bedoeld. Maar het kan zeer tevreden stemmen als elk stukje op de juiste plaats valt en een complete afbeelding vormt.

Bij het samenstellen van zulke puzzels is het mogelijk om de hoekstukken als eerste samen te stellen en de grenzen van de afbeelding vast te stellen, maar daarna kunt U steunen op de wetenschap hoe de afbeelding er uit ziet, zodat U de talloze stukjes op hun plaats kan zetten. Maar hoe zit het als U de puzzel in elkaar moet zetten zonder een afbeelding op het deksel te zien? Dat zou heel moeilijk zijn. Denkt U zich in hoe moeilijker het zou zijn als nog een complicatie werd toegevoegd - als iemand enkele originele stukjes weggenomen heeft en een assortiment stukjes van een andere legpuzzel erbij heeft gedaan? Die nieuwe stukjes zouden nergens inpassen. Of U stelt een gedeeltelijke afbeelding samen, vol gaten of U zou met geweld een verwarde beeltenis forceren, waarin veel stukjes helemaal niet lijken te passen. U zult waarschijnlijk nooit weten hoe de originele bedoelde afbeelding vermoedelijk er uit moest zien.

Een andere soort puzzel 

De wereld van vandaag is gevuld met religieuze verwarring en de mensen voelen vaak alsof zij een moeilijke puzzel moeten samenstellen. Als U op een zondagmorgen televisie kijkt, zult U predikant na predikant zien, die verschillende leerstellingen presenteren. Het lijkt alsof er net zo veel verschillende "evangeliën" zijn als predikanten. Hun diverse leerstellingen bieden verschillende beelden aan van wat God schijnbaar van ons verlangt, evenals allerlei soorten denkbeelden over onze toekomst. U kunt een boodschap horen over "eeuwigheid in de hemel" of "het maatschappelijke evangelie" of "het voorspoed evangelie".

  • Luisterend naar de verschillende denkbeelden, kunt U zich afvragen: zal Christus werkelijk terugkeren om Gods Koninkrijk te vestigen op aarde, zoals de Bijbel onderwijst?
  • Of is dat meer een zinnebeeld voor een "koninkrijk" in het hart van de mens, zoals sommige aanvoeren?
  • Zal Gods Koninkrijk haar hoofdzetel in Jeruzalem hebben?
  • Of is het een bestaande organisatie met het hoofdkantoor in Rome?

De vele tegenstrijdige denkbeelden kunnen niet allemaal waar zijn en dit kan zeer verwarrend zijn voor degenen, die de waarheid zoeken. Gelukkig weten wij uit de Bijbel: "want God is geen God van wanorde, maar van vrede, zoals in alle gemeenten van de heiligen". (1 Korintiërs 14:33)

God wil niet dat Zijn volk in verwarring is. Wij moeten dus in staat zijn om "de puzzel in elkaar te zetten" en de afbeelding te zien, die God wil dat wij zien.

  • Maar zijn de meeste mensen in staat om dit te doen?

De Bijbel zegt dat zij dit niet kunnen. God inspireerde de profeet Jesaja om de situatie van de wereld te beschrijven: "wie kan Hij dan de kennis bijbrengen? Wie kan Hij dan het gehoorde doen begrijpen? Wie net van de moedermelk af zijn, wie net van de borst zijn afgehaald? Want het is gebod op gebod, gebod op gebod, regel op regel, regel op regel, hier een beetje, daar een beetje..... Daarom zal voor hen het woord van de HEERE zijn: gebod op gebod, gebod op gebod, regel op regel, regel op regel, hier een beetje, daar een beetje, zodat zij, als zij weggaan, achterovervallen, verpletterd worden, verstrikt raken en gevangen worden". (Jesaja 28:9-13)

Stukken weggehaald, toegevoegd en veranderd

Historici weten dat valse leraren vele stukken van de "Christelijke" puzzel erg hebben veranderd in de jaren na de opstanding van Jezus Christus. De Protestantse schrijver Jesse Lyman Hurlbut erkende de fundamentele verandering, die plaatsvond in de Christelijke Kerk. Hij schreef, "50 jaar lang na het leven van St. Paulus hing een gordijn over de kerk, waardoor wij tevergeefs doorheen probeerden te kijken; en toen het tenslotte in ongeveer 120 n. Chr. optrok met de geschriften van de vroege kerkvaders, zien wij een kerk, die in vele opzichten zeer verschilde van die uit de dagen van St. Petrus en St. Paulus". (The story of the Christian Church - [De geschiedenis van de Christelijke Kerk] - pag. 33)

Veranderingen gingen sneller in de volgende twee eeuwen tot het punt dat in 364 n. Chr. bij het concilie van Laodicea verschillende fundamentele kernovertuigingen van het Christendom het anathema werd uitgesproken door de opvolgende Roomse Kerk. In veel gevallen werden de originele leerstellingen en praktijken, die door Christus en de Apostelen werden onderwezen, vervangen door "gekerstende" versies van wereldse Heidense praktijken, die toen de nieuwe "orthodoxie/rechtzinnigheid" werd. In deze periode van de geschiedenis werden velen, die "voor het geloof dat eenmaal aan de heiligen overgeleverd is" vervolgd en gedood. (Judas 3)

Zoals de gerespecteerde historicus Will Durant schreef, "het Christendom heeft niet het Heidendom vernietigd; zij heeft het geadopteerd". De Griekse geest, stervende, kwam in een zielsverhuizend leven in de theologie en liturgie van de kerk..... Andere Heidense culturen droegen bij aan het syncretisch resultaat. Uit Egypte kwamen de denkbeelden van een goddelijke Drie-eenheid..... en een persoonlijke onsterfelijkheid van beloning en straf; uit Egypte de verering van moeder en kind en de occulte theosofie, die het neoplatonisme en het Gnosticisme maakte en de Christelijke geloofsovertuiging belemmerde; ook daar vond het Christelijke kloosterleven haar voorbeelden en oorsprong. Uit Frigië kwam de aanbidding van de Grote Moeder; uit Syrië het opstandingsdrama van Adonis..... het Christendom [zoals de meeste mensen het nu kennen] was de laatste schepping van de oude Heidense wereld..... Het Christendom werd het laatste en grootste van "de mysteriereligies". (The story of Civilization - [De geschiedenis van de Beschaving] - Vol. III, pag. 595, 599)

De Bijbelse Sabbat 

Een belangrijk "ontbrekend stuk", dat enkelen tegenwoordig erkennen is dat Jezus en Zijn eerste volgelingen de viering van de zevende dag Sabbat vierden en onderwezen. (Lukas 4:16; Handelingen 17:1-2) Zondagsviering volgt niet het voorbeeld van Christus. Het is een kwestie van geschiedenis, dat de oorspronkelijke Kerk van God uit de eerste eeuw alle tien van de Tien Geboden onderhielden, inclusief die ene, die als volgt luidt: "Gedenk de sabbatdag, dat u die heiligt". "de zevende dag is de sabbat van de HEERE, uw God". "Dan zult u geen enkel werk doen". (Exodus 20:8-11) Dat gebod gaat verder en zegt ons precies wanneer dit te doen en herinnert ons er aan dat "de zevende dag is de Sabbat van de HEERE, uw God". (Exodus 20:10) Ons wordt dan gezegd om die dag heilig te houden op een speciale manier: "dan zult u geen enkel werk doen". (Exodus 20:10) Op de Sabbat werken schendt iets dat heilig is.

  • Is dit een nieuwtestamentische leerstelling?

In het nieuwtestamentische boek Hebreeën onderwees de Apostel Paulus aan Christenen: "er blijft dus nog een sabbatsrust over voor het volk van God". (Hebreeën 4:9) Nergens onderwijst het Oude of Nieuwe Testament dat de Sabbatdag ooit onheilig was. Bovendien hield Paulus na de dood en opstanding van Jezus de Sabbat heilig. (Handelingen 13:14, 27, 42) en de Bijbel laat zien dat de zevende dag Sabbat in het Koninkrijk van God heilig gehouden zal worden door alle mensen. (Jesaja 66:23)

  • Wat veranderde?

Historici weten dat - vooral nadat Romeinse legers de tweede Tempel in Jeruzalem in 70 n. Chr. vernietigden - velen, die zich Christenen noemden in toenemende mate probeerden te vermijden om geïdentificeerd te worden met vervolgde Joden. Een manier om dit te doen was, om een andere dag van verering aan te nemen. Met als resultaat, zoals historicus Edward Gibbon schrijft, "de serieuze geaardheid van de Joodse Sabbat werd veranderd in de Christelijke zondag, dat het in de tweede eeuw verving". (The Decline and Fall of the Roman Empire - [Het Verval en de Val van het Romeinse Rijk] - Vol. I, pag. 599) De Kerk van de eerste eeuw hield de Sabbat heilig, maar in de tweede eeuw keerden toenemende aantallen mensen zich af van wat Christus en de Apostelen hadden onderwezen en gepraktiseerd.

  • Door welke autoriteit kon de dag van verering worden veranderd van wat Jezus Christus Zelf had onderwezen?

De Rooms Katholieke Kerk erkent meteen dat door haar eigen autoriteit de verandering was gemaakt. Merkt U deze aanhaling op uit The Convert's Catechism of Catholic Doctrine - [De Catechismus van Katholieke Doctrine voor Bekeerlingen]:

Vraag: Welke dag is de Sabbatdag? 
Antwoord: zaterdag is de Sabbatdag.

Vraag: Waarom vieren wij zondag in plaats van zaterdag?
Antwoord: Wij vieren zondag in plaats van zaterdag, omdat de Katholieke Kerk, tijdens het concilie van Laodicea [ca. 364 n. Chr.] de plechtigheid heeft verplaatst van zaterdag naar zondag. (3e ed, pag. 50)

Het Concilie van Laodicea sprak de banvloek uit over degenen, die weigerden te werken op de zevende dag Sabbat of op de jaarlijkse bijbelse Heilige Dagen, die ook Sabbatten van rust zijn. (Leviticus 23:1-4) Deze verklaring intensiveerde de vervolging van degenen, die vasthielden aan de originele leerstelling van Christus en degenen, die niet terechtgesteld werden als ketters werden verstrooid. Zondagsviering werd de nieuwe orthodoxie en een belangrijk "stuk" van het ware Christelijke beeld werd verruild voor een nieuw stuk, dat een heel ander beeld voorstelde.

Het Evangelie van Gods Koninkrijk 

Een ander belangrijk stuk van de puzzel betreft de boodschap van Christus, "en nadat Johannes overgeleverd was, ging Jezus naar Galilea en predikte het Evangelie van het Koninkrijk van God". (Markus 1:14) 

Dus, wat is het "Evangelie van Gods Koninkrijk"? Tegenwoordige predikanten bieden een variëteit van "evangelie" boodschappen aan.

  • Waarom zo'n verwarring?

De Apostel Paulus waarschuwde voor deze situatie. "Ik verwonder mij erover dat u zich zo snel afwendt van Hem Die u in de genade van Christus geroepen heeft,naar een ander evangelie, terwijl er geen ander is; al zijn er ook sommigen die u in verwarring brengen en het Evangelie van Christus willen verdraaien". (Galaten 1:6-7) Dit is het Evangelie waarop ons behoud van afhangt.

  • Wat is het?

Het Evangelie van Christus - Zijn "goede nieuws" - verkondigt het komende Koninkrijk van God, waarbij Hij zal terugkeren om het te vestigen en te regeren van Zijn troon op de aarde.

Zowel het Oude als het Nieuwe Testament beschrijven beide het Koninkrijk van God als een regering op aarde, hoewel de meeste Christenen dit inzicht in de eerste vijf eeuwen na Christus verwierpen. Historicus Gibbon schreef: "De oude en algemene leerstelling van het Millennium was degelijk verbonden met de tweede komst van Christus. Zoals de werken van de schepping beëindigd waren in zes dagen, was hun duur in hun tegenwoordige staat - volgens een traditie, die toegeschreven werd aan de profeet Elia - bepaald op zesduizend jaar. Door dezelfde analogie was het logische gevolg, dat deze lange periode van werk en wedijver, dat nu bijna was verstreken, opgevolgd zou worden door een vreugdevolle Sabbat van duizend jaar. En Christus met de zegevierende groep heiligen en de uitverkorenen, die aan de dood zijn ontsnapt of die wonderbaarlijk tot leven werden opgewekt, zullen op aarde regeren tot de vastgestelde tijd voor de laatste en algemene opstanding..... Maar toen het bouwwerk van de kerk bijna voltooid was, werd de tijdelijke ondersteuning opzij gezet. De leerstelling van de regering van Christus op aarde werd eerst behandeld als een allegorie, werd gaandeweg als een twijfelachtige en waardeloze opvatting beschouwd en werd uiteindelijk verworpen als een absurd verzinsel van ketterij en fanatisme". (Gibbon, hoofdstuk 15, pag. 403-404)

Dit was geen onbekende leerstelling; zelfs de Apostel Johannes heeft de profetie van de vestiging van Gods Koninkrijk op de aarde opgetekend: "de koninkrijken van de wereld zijn van onze Heere en van Zijn Christus geworden, en Hij zal Koning zijn in alle eeuwigheid". (Openbaring 11:15) Sprekend tot Zijn discipelen, zei Jezus: "en u bent het die steeds bij Mij gebleven bent in Mijn verzoekingen. En Ik beschik u het Koninkrijk, zoals Mijn Vader dat aan Mij beschikt heeft, opdat u eet en drinkt aan Mijn tafel in Mijn Koninkrijk en op tronen zit en de twaalf stammen van Israël oordeelt". (Lukas 22:28-30) Het is duidelijk, Jezus beschreef een letterlijk koninkrijk - op aarde - het goede nieuws, waarover Hij en Zijn discipelen predikten. De Bijbel spreekt over dit Koninkrijk van kaft tot kaft.

Opstanding of onsterfelijkheid van de ziel? 

De aard van de menselijke ziel is een ander ontbrekend stuk in het beeld van de meeste mensen van het Christendom. Wij allen hebben beschrijvingen gehoord van de zogenaamde onsterfelijke ziel van de mens, die ten hemel opgaat of neerstort in een brandende hel op het moment van de dood. In deze visie zweven de - van het lichaam ontdane - zielen tussen wolken of branden eeuwig in vlammen, om nooit op te houden te bestaan of hun bewustzijn te verliezen.

Nu dit algemene beeld is gegeven kunt U zich afvragen waarom de Bijbel zo duidelijk en consequent beschrijft dat de doden worden opgewekt uit een soort onbewuste slaap. De geschiedenis laat zien dat veel traditionele Christenen, doordrongen van Griekse denkbeelden van de onsterfelijke ziel, dit geloof introduceerden in het veranderende overzicht van geloof, dat zij "Christendom" noemden, hoewel zo'n geloof nergens in de Bijbel wordt onderwezen.

De term "onsterfelijke ziel" vindt men zelfs niet in de Bijbel en vele respectabele wetenschappers hebben erkend dat de onsterfelijke ziel geen bijbelse leerstelling is. Zelfs Martin Luther, de beroemde "vader van de Reformatie", leverde commentaar op deze zaak.

"Het is inderdaad waarschijnlijk, in mijn opinie dat met zeer weinig uitzonderingen de doden slapen in volledige onbewustheid tot de dag des oordeels..... Op welke autoriteit kan gezegd worden dat de zielen van de doden niet slapen..... op dezelfde manier als de levenden overgaan in diepe slaap - de tussentijd - tussen hun slapen gaan 's avonds en hun opstaan in de morgen? " (Michelet, Life of Luther - [Het Leven van Luther], Bohn's ed, pag. 133)

De Lutherse Kerk (zoals de meeste Protestanten) aanvaarden dit standpunt niet en aanvaarden in plaats daarvan het niet-bijbelse denkbeeld, dat een "onsterfelijke ziel" of naar de hemel of naar de hel gaat op het moment van de dood.

  • Wat onderwezen de Joden uit de tijd van Jezus over deze zaak?

"Het geloof dat de ziel het bestaan voortzet na de ontbinding van het lichaam is een zaak van filosofische of theologische speculatie in plaats van een eenvoudig geloof en wordt dus nergens expliciet onderwezen in de Heilige Schrift..... Het geloof in de onsterfelijkheid van de ziel kwam tot de Joden door contact met Griekse ideeën en voornamelijk door de filosofie van Plato, haar belangrijkste voorstander, die ertoe geleid was door Orfische (van Orpheus) en Eleusinische mysteries, waarin Babylonische en Egyptische denkbeelden ongewoon in elkaar overgingen". (Jewish Encyclopedia - [Joodse Encyclopedie] - 1906 ed.) Met andere woorden, de Joden - die dit geloof overnamen - deden dit van de omliggende Heidense religies.

  • Wat leert de Bijbel over de ziel?

In het Oude Testament lezen wij, "want de levenden weten dat zij sterven zullen, maar de doden weten helemaal niets". (Prediker 9:5) Het Nieuwe Testament leert,"maar ik wil niet, broeders, dat u onwetend bent ten aanzien van hen die ontslapen zijn, opdat u niet bedroefd bent zoals ook de anderen, die geen hoop hebben. Want als wij geloven dat Jezus gestorven en opgestaan is, zal ook God op dezelfde wijze hen die in Jezus ontslapen zijn, terugbrengen met Hem". (1 Thessalonicenzen 4:13-14) De Bijbel leert dat de doden "zich met onsterfelijkheid bekleden" (1 Korintiërs 15:53) bij hun opstanding in het Koninkrijk van God bij de terugkeer van Jezus Christus - "de Koning der koningen en Heere der heren, Hij Die als enige onsterfelijkheid bezit". (1 Timoteüs 6:15-16)

Merkt U op hoe dit "puzzelstuk" in verbinding staat met andere stukken. Christenen in de wederopstanding hebben geen onsterfelijke zielen, die "rondzweven in de hemel en niets hebben te doen" - zij zullen Jezus Christus assisteren in Gods Koninkrijk.

U kunt "het beeld vatten" 

Aan Gods Kerk werd in de eerste eeuw geleerd, "om te strijden voor het geloof dat eenmaal aan de heiligen overgeleverd is". (Judas 3) Zij moeten "strijden voor het geloof", omdat het een strijd zou worden om vast te houden aan wat Jezus Christus en de Apostelen hadden onderwezen. Zij hadden al "heel het raadsbesluit van God" (Handelingen 20:27) ontvangen en zij hadden dus wat zij nodig hadden om voor te strijden, toen valse leraren de puzzelstukken begonnen weg te nemen en zelfs het beeld te veranderen.

Ook wij kunnen het beeld zien dat God gaf aan de eerste Christenen. Maar om dit te kunnen moeten wij bereid zijn om de puzzelstukken, die er niet in horen, er uit te gooien en de originele stukken terug te plaatsen. De ware Kerk van God heeft nog steeds die originele stukken en zij kunnen bewezen/gedocumenteerd worden in de Bijbel en in de geschiedenis.

  • Wat openbaart dat beeld?

Zoals wij hebben gezien culmineert het in Gods Koninkrijk, dat Jezus Christus opnieuw zal vestigen op aarde. Terwijl wij op dat koninkrijk wachten heeft God Zijn plan voor de mensheid aan ons geopenbaard. Wij worden er ieder jaar aan herinnerd door het vieren van het Pascha en de jaarlijkse Heilige Dagen, die in Leviticus 23 worden genoemd.

Deze dagen beelden Uit:
  • vergiffenis van onze zonden,
  • het verwijderen van zonden uit ons leven,
  • het ontvangen van Gods Heilige Geest,
  • de terugkomst van Christus,
  • het binden van Satan,
  • de komende duizendjarige regering van Christus en
  • het uiteindelijke oordeel van allen, die ooit geleefd hebben.

De vroege Kerk vierde deze feesten (Handelingen 2:1-4; 18:21; 1 Korintiërs 5:8) en de Kerk van God - "geestelijk Israël" - viert deze feesten nu.

De wekelijkse en jaarlijkse Sabbatten zijn een deel van "het geloof dat eenmaal aan de heiligen overgeleverd is" (Judas 3) en zijn belangrijk voor ons begrip.

Als wij alle puzzelstukken verzamelen kunnen wij zien hoe het Christendom van de eerste eeuw er werkelijk uitzag en begrijpen wat Gods Kerk tegenwoordig moet doen.

Als God Uw verstand heeft geopend voor Zijn waarheid kan - wat eens een puzzel was - een duidelijk beeld worden, dat Uw leven voor altijd zal veranderen!