Dit artikel is de vertaling van het Engelstalige artikel “Europe’s Unique Role in History” (Turning Points in World History) door Douglas S. Winnail, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van maart-april 2017.
In een voorgaand artikel in deze serie, zagen we hoe God bij talrijke gelegenheden op indrukwekkende wijze ingreep om de loop van de geschiedenis te leiden. We zagen hoe Hij Europa behoedde en voorbereidde om een unieke rol op het wereldtoneel te spelen (“Europe, Christianity & God’s Plan” [Europa, christendom & Gods plan], Tomorrow’s World, januari-februari 2017). En we zagen hoe Zijn interventie de weg bereidde voor de sociale en religieuze invloeden die onze wereld tot op deze huidige dag vorm hebben gegeven. Op kritieke keerpunten die de toekomstige richting van de wereldgeschiedenis bepaalden, werden de Perzen, de Moslims en de Mongolen verhinderd Europa te veroveren en hun religieuze culturen over het continent te verspreiden. Weinigen begrijpen vandaag de dag echter waarom de volkeren van Europa beschermd werden tegen deze buitenlandse veroveraars. En nog minder mensen herkennen hoe God het overblijfsel van het ware christendom bewaarde dat verspreid was onder andere, elkaar beconcurrerende versies van christendom die worstelden om het Europese continent te domineren. Tot dusver is Europa inderdaad een belangrijk toneel geweest waar God bezig was Zijn plan op aarde uit te werken.
Een nieuw Beloofd Land
Veel van de volkeren van Noordwest-Europa (inclusief die van Scandinavië en de Britse eilanden) veronderstellen dat zij heidenen zijn omdat zij geen Joden zijn. Evenwel, realiseren zich velen tegenwoordig niet dat de Joden voornamelijk twee van de stammen van Israël vertegenwoordigen: Juda (waar zij hun naam van afleiden) en Benjamin. De Bijbel openbaart dat tien andere stammen ook afstamden van de Bijbelse patriarch Jakob (zie Genesis 49). Na een periode van gevangenschap in Assyrië migreerden veel Israëlitische stammen naar Noordwest-Europa – waar zij zich vermenigvuldigden en de beloften vervulden die God eerder gedaan had aan Abraham en zijn nakomelingen. De nakomelingen van deze Europese Israëlieten verspreidden zich later over de aarde en namen hun religieuze ideeën en culturele waarden met zich mee (zie ons boekje De Verenigde Staten en Groot Brittannië in de profetieën). Veel van de Israëlitische naties (Amerika, Groot-Brittannië, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika) vormen nu samen wat genoemd wordt de Anglosphere [het Engelse gebied]. De Fransen, Nederlanders, Belgen, Zwitsers en Scandinaviërs behoren ook tot de verspreide Israëlitische naties. Samen hebben deze Israëlitische volkeren de laatste vijfhonderd jaar de geschiedenis van de wereld gedomineerd, maar slechts weinige begrijpen waarom dit is gebeurd.
De Bijbel vermeldt dat God Zijn wetten aan Zijn uitverkoren volk heeft gegeven, zodat zij een licht en voorbeeld voor de wereld konden zijn en de zegeningen van een op de Bijbel gebaseerde cultuur zouden kunnen worden gedeeld met de hele mensheid (Deuteronomium 4:1-8). Deze goddelijk geïnspireerde wetten, hoe onvolmaakt zij ook zijn gehouden door de huidige nakomelingen van Israël, hebben een unieke rol gespeeld in het apart zetten van de westerse beschaving van de rest van de wereld en hebben een rol gespeeld in waarom God Europa behoed heeft voor totale en permanente buitenlandse verovering in voorgaande historische tijdperken. Het was Gods bedoeling dat de Israëlitische naties Zijn dienaren (Jesaja 44:21) zouden zijn en dat zij een krachtige en positieve invloed op de wereld zouden hebben – en Hij leidde de loop van de Europese geschiedenis zo dat Zijn doel werkelijkheid zou worden (vgl. Jesaja 46:9-10). Wij zullen dit fascinerende onderwerp onderzoeken in toekomstige artikelen in deze serie. Toch hebben de Israëlitische naties niet altijd hun door God gegeven missie vervuld – en dat zal toekomstige consequenties hebben.
Catacomben, kastelen, grotten en kruistochten
Het vasteland van Europa heeft nog een andere unieke rol gespeeld in de vervulling van Gods plan voor de mensheid. Jezus zei dat Hij kwam om een gemeente te bouwen die nooit overweldigd zou worden (Mattheüs 16:18). Hij beschreef Zijn kerk als een “kleine kudde” (Lukas 12:32) die vervolgd zou worden (Johannes 15:20), maar die zou vasthouden aan Zijn leringen (Johannes 17:17; Openbaring 3:8). Terwijl het ware christendom nagenoeg verdween uit het land van zijn oorsprong in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, als gevolg van de gewelddadige verspreiding van de Islam en andere krachten, konden de trouwe volgelingen van Jezus overleven en de leringen van waar christendom behouden blijven door een combinatie van geografische en politieke factoren in Europa.
Zowel de Bijbel als de wereldgeschiedenis vermelden dat Jezus en Zijn volgelingen vervolgd werden door Joodse religieuze leiders en Romeinse burgerlijke autoriteiten – een dodelijke onderdrukking die nog lang duurde na Zijn dood en opstanding. Tijdens de vreselijke vervolgingen ontketend door heidense Romeinse keizers, werden christenen gevangengenomen, gemarteld en voor de wilde dieren geworpen tot vermaak van juichende menigten. In deze omgeving werden vele christenen gedwongen in de ondergrondse catacomben van Rome of in afgelegen plaatsen op het platteland in het geheim te aanbidden. Toch besloten enkelen, zelfs toen een vervalste en afvallige versie van het christendom door het Romeinse Rijk was aangenomen, om werkelijk de leringen van Jezus en de apostelen te volgen – het vieren van de Sabbat op de zevende dag en de Bijbelse Heilige Dagen, het dopen van volwassenen en niet van kinderen, en andere doctrines. Zij werden een doel voor vervolging door de katholieke bisschoppen van Rome. Dergelijke ware christenen onderscheidden zich van hen die niet-Bijbelse gewoonten en leringen begonnen aan te nemen – zoals het vieren van Kerstmis, Pasen en heiligendagen, en het aannemen van de heidense leer van de onsterfelijke ziel – om het voor heidenen gemakkelijker te maken zich te bekeren tot het compromisvolle christendom van de machtige Romeinse Kerk (zie Will Durant, Ceasar and Christus, p. 595).
In een poging overeenstemming af te dwingen met het Romeinse christendom begonnen de pausen in Rome kruistochten te organiseren tegen zogenaamde religieuze ketters, die deze gechristianiseerde heidense gewoonten en leringen verwierpen. Als gevolg van de vervolging en slachting, aangesticht door de Romeinse kerk, vluchtten de Albigenzen en Katharen in het zuiden van Frankrijk naar kastelen op bergtoppen waar zij beschermd werden door sympathieke leiders. Waldenzen in het noorden van Italië trokken zich terug in ontoegankelijke Alpenvalleien en aanbaden soms in grotten om hun geloof te bewaren. Paulicianen in Klein-Azië en Bogomilen op de Balkan werden ook door de roomse Kerk en de Byzantijnen vervolgd. Zelfs in Engeland, waar het protestantisme overheerste, werden gelovigen die volhardden in het volgen van de leringen en het voorbeeld van Jezus en de apostelen (het vieren van de Sabbat, de Bijbelse Heilige Dagen en Bijbelse gezondheidswetten) vervolgd door de Kerk van Engeland omdat zij zich niet aanpasten aan de leringen meegebracht uit de roomse Kerk (zie ons boekje Gods Kerk door de eeuwen).
Hoewel veel van de verslagen van deze vervolgde groepen vernietigd en vergeten waren, en overgeleverde verklaringen van hun geloofsovertuigingen vaak verdraaid waren door hun inquisiteurs en vervolgers, kunnen sporen van hun ware geloofsovertuigingen nog steeds gevonden worden onder de overgeblevenen van deze groepen die verspreid zijn gebleven over Europa of uiteindelijk naar de Nieuwe Wereld gevlucht zijn, waar sommigen zelfs de Bijbelse naam “gemeente van God” (1 Korinthe 1:2; 10:32; e.a.) gebruiken.
Vanuit de geschiedenis bekeken is er duidelijk bewijs dat God Europa ervoor behoed heeft door vreemde indringers overspoeld te worden en als bakermat bewaard heeft voor groei van het verspreide Israëlitische volk, om een methode van beschaving te ontwikkelen die de wereld zou beïnvloeden. Zoals Jezus voorspelde, bewaarde God Zijn Kerk ook tussen de verschillende strijdende afdelingen van zogenaamd christendom, dat worstelde om het Europese continent te domineren. Bijbelprofetieën openbaren dat, wanneer Jezus Christus terugkeert, de heiligen, die trouw zijn gebleven aan Zijn leringen, zich bij de Koning der koningen zullen voegen om het Koninkrijk van God op deze aarde te vestigen (Openbaring 11:15-18) op wat het ultieme keerpunt in de geschiedenis van de wereld zal worden.