EVOLUTIE: Feit of Fictie?

BRON: Tomorrow's World, May - June 2005

In de bijna 150 jaar sinds het voor het eerst gepubliceerd werd in 1859 heeft Het Ontstaan der Soorten van Charles Darwin zeker bewezen één van de meest invloedrijke boeken van onze tijd te zijn. Het heeft niet alleen de moderne wetenschap gevormd, het heeft een verstrekkend effect gehad op onze samenleving als geheel. Tegenwoordig nemen miljoenen mensen aan dat Darwins theorieën en die van zijn opvolgers, evolutie door natuurlijke selectie hebben bewezen als een bewezen wetenschappelijk feit.

In haar omslagartikel van november 2004 stelt het tijdschrift National Geographicde vraag: "Was Darwin onjuist"? Niet verbazingwekkend antwoordde de schrijver: "Neen"! Zoals typisch is met voorstanders van Darwins theorie bevestigde het artikel, dat het bewijs voor evolutie "overweldigend" is. Niettemin gaat de discussie verder tussen degenen, die in evolutie geloven en degenen, die vinden dat haar veronderstellingen scheuren vertonen. Vele voorstanders van de evolutie houden vol, dat geen enkele ontwikkelde persoon haar geldigheid kan ontkennen, maar steeds meer wetenschappers vinden fatale gebreken in Darwins theorie.

Wat is de waarheid?

• Hebben degenen, die Darwins theorie in twijfel trekken een poot om op te staan?

• Kan een ontwikkelde persoon weldoordacht de beweringen, die door de evolutietheorie gemaakt worden, ontkennen?

• Wat betekent dit voor het scheppingsverhaal, gegeven in het bijbelboek Genesis?

• Onderwijst het Genesisverhaal letterlijke waarheid of kan een Christen de Bijbel accepteren als Gods Woord en toch geloven dat evolutie Gods gekozen middel van de schepping was?

• Is het logisch om in een Schepper God te geloven?

De antwoorden op deze vragen kunnen U verrassen. Als U werkelijk naar de feiten kijkt zult U zien, dat het de evolutionisten zijn, die geen poot hebben om op te staan!

Begrijp het goed: het concept van evolutie door natuurlijke selectie is de basis van een bepaalde wereldbeschouwing, die gedeeld wordt door de meeste leidende personen in zowel het onderwijs als in de media. Darwin en zijn opvolgers hebben een theorie verschaft, die een verscheidenheid van biologische feiten met elkaar verbindt in een samenhangend geheel, die door velen logisch en aantrekkelijk - zelfs mooi gevonden wordt. National Geographic verkondigde in haar artikel van november 2004: "Evolutie is een zowel mooi als belangrijk concept, tegenwoordig belangrijker als ooit tevoren voor het menselijk welzijn, voor de medische wetenschap en voor ons begrip van de wereld. Het is ook diep overtuigend - een theorie, waarmee men voor de dag kan komen". (pag. 8)

O, werkelijk?

Dit "mooie concept" heeft belangrijke voortvloeisels, die wij moeten begrijpen. Ver van "diep overtuigend" te zijn vereist evolutie ook een mate van "blind geloof", veel meer dan wat gevraagd wordt van degenen, die in het bijbelse scheppingsverhaal geloven. Merk de opmerkelijke bekentenis op van National Geographic, dat "de fossielen vermelding net als een film over evolutie is, waarvan 999 van elke 1000 kaders verloren zijn gegaan op de vloer van de montagekamer". (ibid., pag.25) Hoewel beweerd wordt, dat het materiaal bewijst dat Darwins theorie juist is, vraagt de evolutietheorie haar gelovigen om een vooropstelling te accepteren waarvoor 99.9 procent van de data ontbreekt!

Vraag U zichzelf af: als U naar een film probeert te kijken, die slechts uit één van elke duizend kaders bestaat, bent U dan in staat om het verhaal te volgen of de actie te herkennen, die plaatsvindt? Hoeveel zou U weten over wat er werkelijk gebeurde? Praktisch niets! De "fossielen vermelding" waar evolutionisten naar verwijzen bestaat uit overweldigende "ontbrekende schakels".

Het Begrip van de Evolutionaire Wereldbeschouwing

Wat bedoelen evolutionisten als zij verklaren, dat Darwins theorie beslissend is voor ons begrip van de wereld om ons heen?

Eenvoudig gezegd, zij bedoelen, dat de evolutietheorie laat zien, dat wij in een wereld leven, die het resultaat is van toevallige verandering niet het resultaat van een groot plan en doel. Met andere woorden, al het leven - inclusief het menselijk leven - is het bijproduct van natuurlijke fysieke processen en niet iets, dat geschonken is door een Almachtige Schepper.

Denk aan de grote morele gevolgtrekking van deze theorie. Als onze levens een resultaat zijn van een rechtstreekse creatieve handeling door een ware God, dan heeft die God iets te zeggen hoe wij die levens moeten leiden. Hij zal ons verantwoordelijk houden voor onze keuzes. Maar als onze levens slechts een meevaller zijn van biochemische processen dan is er geen Oppermachtige Autoriteit aan wie de mensheid verantwoording schuldig is en is er geen noodzaak om vast te zitten aande verplichtingen van bijbelse moraliteit. Bovendien, als mensen slechts dieren zijn moeten wij verwachten, dat zij zich gedragen als dieren. Darwins biologische evolutietheorie bracht vanzelfsprekend het concept voort van "sociaal Darwinisme" - waar de samenleving voordeel uit haalt als er niet voor haar zwakke en "ongeschikte" leden gezorgd wordt en.... zelfs vernietigd worden - zoals dit het geval was in Nazi Duitsland. Toen werd "overleving van de sterkste" een rechtvaardiging voor desystematische vernietiging van de Joden, zigeuners en andere groepen, die door degenen die aan de macht waren als "ongeschikt" werden bevonden.

Fundamentele vragen:

• Heeft menselijk leven een groot bovenaards doel of zijn wij slechts een piep op het scherm van de evolutionaire tijd?

• Zijn wij gemaakt naar het beeld van onze Schepper of zijn wij simpel "apen met een broek aan"?

• Hebben wij een Schepper, die welomschreven wetten openbaarde, die goed en kwaad bepalen of zijn dergelijke ethische en morele codes slechts menselijke concepten, die zich ontwikkelen en samen met de menselijke samenleving zullen ontwikkelen?

• Zal een Schepper oordelen over Zijn schepping of ziet al het leven een nihilistisch eind tegemoet?

Deze fundamentele vragen hebben invloed op wie en wat wij zijn en hoe wij leven.

Evolutie verschaft één stel antwoorden op deze vragen. De Bijbel verschaft een zeer verschillend stel antwoorden. Hoe kunnen wij zeker weten, welke antwoorden juist zijn?

Zelfs vóór Darwin hebben wetenschappers het denkbeeld besproken, dat leven zich ontwikkelde van het simpele tot het complexe. Darwin voegde er echter iets nieuws aan toe. Door zijn uitleg van evolutie door natuurlijke selectie trachtte Darwin het fenomeen van ontwerp uit te leggen zonder een Ontwerper te moeten erkennen. Wijlen Stephen Jay Gould, een bekende professor aan de Harvard Universiteit, die jaren onvermoeibaar werkte om de evolutietheorie populair te maken, besprak dit punt in een beroemd gesprek, getiteld: "De Darwinistische Revolutie in Het Denken". Gould zei aan zijn gehoor op de Nieuw Zeelandse Universiteit van Victoria dat Darwins theorie inherent anti-plan, anti-doel en anti-betekenis is.

Gould zag dit als een verdienste van de wereldbeschouwing, die voorkomt uit het accepteren van de evolutietheorie.

In tegenstelling daarmee verschaft de Bijbel het fundament voor een wereldbeschouwing, die enorm verschilt van wat de evolutietheorie voorstelt. Als mensen naar onze wereld kijken, vervuld van zo veel pijn, verdriet en dood vragen wij ons natuurlijk af: "Waarom"? De evolutietheorie zegt, dat er geen plan, doel of middel is om deze vraag te beantwoorden. De Bijbel leert ons echter, dat verdriet en dood het directe gevolg van zonde is - van ongehoorzaamheid aan de Schepper. (zie Genesis 3) In feite, zoals de Apostel Paulus schreef: "Daarom, gelijk door een mensde zonde de wereld is binnengekomen en door de zonde de dood, zo is ook de dood tot alle mensen doorgegaan, omdat allen gezondigd hebben". (Romeinen 5:12) Paulus legde vervolgens uit dat er verzoening en verlossing is van de dood en vernietiging. "Want, dewijl de dood er is door een mens, is ook de opstanding der doden door een Mens. Want evenals in Adam allen sterven, zo zullen ook in Christus allen levend gemaakt worden". (1 Korintiërs 15:21-22)

Evolutie geeft een materialistische wereldbeschouwing, waarin de dood altijd het leven vergezelde; dood wordt gezien als gewoon een andere functie van de natuurlijke selectie. Volgens Darwin was er geen Adam noch een Eva. Er was geen slang. Er was geen Hof van Eden. Er was geen eerste zonde. Maar als wij niet in Genesis 3 kunnen geloven aangaande de oorsprong van zonde en de huidige menselijke omstandigheden, hebben wij geen logische basis om Johannes 3 te geloven betreffende Gods oplossing voor zonde en dood door de gift van Zijn Zoon en onze Verlosser, Jezus Christus! Als men Genesis 3 als een beeldspraak beschouwd of als een leugen, dan is het offer van Christus per definitie ook gereduceerd tot een beeldspraak of een leugen. Evolutie en de Bijbel zijn eenvoudig niet verenigbaar. Eenieder, die beweert dat hij in beide gelooft, laat eenvoudig zien, dat hij geen van beide begrijpt!

Wat is het Bewijs?

Iedereen kan, zoals Darwin, een theorie uitdenken. Maar een theorie staat of valt met het bewijs, waarop het gebaseerd is.

• Bewijst of weerlegt het bewijs evolutie?
• Kunnen wij zien, dat evolutie momenteel plaats vindt?
• Kan het voortgeplant worden in het laboratorium?

Als de mensheid en de andere schepsels, die onze wereld bewonen zich geleidelijk aan over vele miljoenen jaren ontwikkeld hebben van een ééncellige levensvorm, moet er zeker fossiel bewijs zijn van overgangssoorten. Als veranderingen zich geleidelijk aan voordoen en "de natuur" alleen de meest efficiënte selecteert, terwijl andere uitsterven, moeten de overgangssoorten welbeschouwd die soorten, welke ons bekend zijn, ver in aantal overtreffen.

Het fysieke bewijs voor evolutie is zo minimaal (zoals boven opgemerkt, 999 van de 1000 vereiste bewijsstukken ontbreken), dat evolutionisten vaak lichtgelovig lijken in hun onderzoek naar bewijs. Kijkt U bijvoorbeeld naar de opwinding, die vergezeld ging met de ontdekking in 1999 van fossiele bewijs, die zogenaamd een belangrijke stap in de evolutie van dinosaurussen "bewees". In november 1999 bazuinde een kop van het tijdschrift National Geographic trots het nieuws rond: "Nieuwe vogelachtige fossielen zijn de ontbrekende schakels in de evolutie van de Dinosaurus". Onder een foto van de fossielen verkondigde een onderschrift dat "dit schepsel, gevonden in de provincie Liaoning China, een echt ontbrekende schakel is in de ingewikkelde keten, die dinosaurussen verbindt met vogels". Het fossiel werd een tussenliggende soort genoemd en kreeg van wetenschappers de naamArchaeoraptor. Gedurende het laatste deel van 1999 werd het trots tentoongesteld op het hoofdkantoor van National Geographic Society in Washington, DC. Maar toen kwam "de rest van het verhaal".

Verder onderzoek liet zien dat wetenschappers de "ontbrekende schakel" tussen vogels en dinosaurussen helemaal niet hebben gevonden. In de uitgave van 14 februari 2000 van U.S. News & World Report konden de redacteuren het niet weerstaan om hun, in verlegenheid gebrachte tegenhangers bij National Geographicte hekelen met een artikel, dat zij betitelden met: "De geplukte kip". Zoals het artikel uitlegde: "de paleontologen moeten door het stof. In plaats van "een echte ontbrekende schakel", die dinosaurussen verbindt met vogels blijkt het exemplaar een samenstelling te zijn, waarvan het ongebruikelijke aanhangsel waarschijnlijk toegevoegd was door een Chinese boer, niet door evolutie. Het 'verschrikkelijke nieuws', dat op 20 december via een E-mail werd bezorgd door de Chinese paleontoloog en medeonderzoeker Xu Xing, heeft de discussie over het ontstaan van vogels opnieuw aangewakkerd". (pag. 53)

Een onschuldige museumbezoeker, die naar de tentoonstellingen kijkt in een museum van natuurlijke historie kan gemakkelijk verleid worden te geloven, dat het fossielenverslag veel bewijs verschaft over de overgang van de ene soort in de andere. Kijkend naar levensechte herscheppingen van, door de moderne mens veronderstelde, op mensaap - lijkende afstammelingen, zou de doorsnee mens verbaasd zijn om te horen op hoe weinig bewijs uitvoerige "reconstructies" gewoonlijk zijn gemaakt. Neem bijvoorbeeld het geval "Lucy", die door sommigen aangeprezen werd als de "oudste mens". Een klein stuk van de top van een schedel, samen met een tand en een stuk scheenbeen - verspreid gevonden in het vuil, meer dan 12 meter uit elkaar - dienden als de basis voor deze "wetenschappelijke" reconstructie! Dergelijke vertoningen zeggen veel meer over de verbeelding en talent van kunstenaars dan over het originele fenomeen, dat feitelijk was gevonden.

Soms komen evolutionisten zo vreemd tot conclusies, dat men zich met recht afvraagt of zij echt serieus zijn. Neem deze verklaring van National Geographicbetreffende een ontdekking, die gedaan is door paleontoloog Philip Gingerich, die jaren besteed heeft aan het onderzoeken van het voorgeslacht van walvissen: "In het jaar 2000 koos Gingerich een nieuw gebied in Pakistan, waar één van zijn studenten één stuk fossiel vond, dat de gangbare zienswijze in de paleontologie veranderde. Het was de helft van een schijfvormig kootbeen, bekend als een Astragalus..... Plotseling realiseerde hij zich hoe walvissen nauw verbonden waren aan antilopen. Zo wordt verondersteld dat de wetenschap te werk gaat. Denkbeelden komen en gaan, maar de sterkste overleeft. Beneden in zijn kantoor opende Phil Ginrerich een lade met monsters en liet mij enkele actuele fossielen zien, waar de tentoonstelling skeletten boven naar gemodelleerd waren. Hij plaatste een kleine brok van versteend been, niet groter dan een noot in mijn hand. Het was de beroemde astragalus van de soort, die hij uiteindelijk Artioocetus clavis noemde". ("Was Darwin onjuist"? november 2004, pag. 31)

Gingerich gelooft, dat hij de verbinding tussen walvissen en antilopen "bewezen" heeft uit een fossiel, die de afmeting van een noot heeft? Wat absurd!

Waar is, afgezien van het aantal fossielen - waarvan zelfs evolutionisten toegeven dat 999 van elke 1000 onderdelen ontbreken, die zij zoeken - de aanwijzing om Darwins theorie te bewijzen?

Evolutionaire wetenschappers zoeken ondersteuning door te verwijzen naar variatie in één enkel soort. Duiven bijvoorbeeld variëren in grootte en kleur. Op zijn reis naar de Galapagos eilanden verzamelde Darwin kleine bruinachtige vogels, waarvan de snavels een verscheidenheid vertoonden in hun grootte en vorm. Darwin interpreteerde dit patroon van verscheidenheid als bewijs van evolutie en als het middel waardoor verschillende soorten tevoorschijn komen.

Er is echter een groot verschil tussen de "micro-evolutie", dat is enkel de verscheidenheid in een bepaald soort schepsel en de "macro-evolutie", dat de ontwikkeling van een totaal ander soort schepsel zou veroorzaken. Honden bijvoorbeeld, vertonen een enorme verscheidenheid aan grootte, vorm en kleur. Het zijn nochtans allemaal honden en zij hebben zich ontwikkeld in hun verscheidenheid, niet in iets anders. Het omvangrijke bewijs van verscheidenheid en aanpassing binnen de soorten laat eenvoudig de wonderbaarlijke techniek zien, die God gebruikte bij het ontwerpen van Zijn schepping.

Bewijs voor Intelligent Ontwerp

Evolutionisten zeggen, dat al het leven zich "simpel" ontwikkeld heeft van ééncellige organismen. Maar hoe "simpel" is de simpele cel? In de afgelopen jaren heeft de ontwikkeling van krachtige elektronen microscopen uitgewezen, dat de "simpele" cel beslist niet zo simpel is!

Jonathan Sarfati is een wetenschappelijke onderzoeker in Australië. Aan de Victoria Universiteit in Wellington, Nieuw Zeeland haalde hij een doctorstitel in de fysische chemie en hij heeft over de complexiteit van de "simpele" levensvormen geschreven. Zijn onderzoek heeft bevestigd, dat zelfs de eenvoudigste, zichzelf voortplantende organismen encyclopedische hoeveelheden ingewikkelde informatie bevatten. De mycoplasma genitalium, die het kleinst bekende genoom heeft, bevat 482 genen, die gevormd worden door 580.000 basisparen.

Maar er is zelfs meer. De ontdekking van DNA (deoxyribonucleic acid) en de genetische code van leven was één van de meest gewichtige wetenschappelijke ontdekkingen van de 20ste eeuw. Wetenschappers ontdekten, dat elk levend organisme DNA bezit, een bepaalde molecuul, die de "code" bevat, die de stofwisseling, het herstel, de reproductie en bijzondere functie regelt. Hoe werkt DNA? Onderzoekers hebben een vierletter genetisch "alfabet" geïdentificeerd, die gevormd wordt door drieletter reeksen, codons genoemd. Deze verschaffen de "instructies" voor DNA. Zelfs de eenvoudigste bacterie heeft een genoom van ongeveer een miljoen codons. Zoals Dr. John Baumgardner, een geofysicus aan het Los Alamos Nationaal Laboratorium vroeg: "Ontstaan gecodeerde algoritmen spontaan bij elk bekend naturalistisch proces, die een lengte hebben van een miljoen woorden? Is er iets in de wetten van de natuurwetenschap, dat er op wijst hoe dergelijke structuren op een spontane manier kunnen ontstaan"?

Baumgardner beantwoordde zijn eigen vragen met een openhartige wetenschappelijke waardering: "Het eerlijke antwoord is simpel. Wat wij nu begrijpen van de thermodynamica en informatietheorie stelt overtuigend vast, dat deze wetten dit niet doen en niet kunnen".

Als de evolutietheorie de miljoen-codon cellen niet kan uitleggen, wat is dan de uitleg? Bestaat er bewijs van intelligent ontwerp achter de wereld, die wij om ons heen zien? Steeds meer wetenschappers erkennen, dat dit inderdaad het geval is. één van de meest bekende voorstanders van intelligent ontwerp is Dr. Michael Behe, een biochemisch professor aan de Lehigh Universiteit en de schrijver van Darwin's Black Box. [Darwins Zwarte Doos] Dr. Behe ziet "onherleidbaar complexiteit" in de microscopische werkingen van de flagel en het oog. Flagels - kleine zweepachtige aanhangsels op microben - hebben een moleculaire bewegende spier, die zo ingewikkeld is, dat zelfs vele wetenschappers toegeven, dat het lijkt alsof het ontworpen was. Sommigen spreken tegen, dat de flagel zelf "onherleidbaar complex" is; anderen suggereren dat het twee onherleidbare complexe ondergeschikte systemen bevat, waarvan de ordening niet door evolutie kan worden verklaard. Dr.Behe daagde evolutionisten uit om, aangaande het oog de 11-cis-netvlies molecuul, die op licht reageert om het biochemische proces op gang te brengen dat beeld produceert, uit te leggen. Let U ook op de ingewikkelde celvormige opbouw van het netvlies - als U ook maar één enkel onderdeel verwijdert, laat het hele systeem het afweten.

Wij kunnen nog doorgaan met het bespreken van bijzondere schepsels, van bombardeerkevers tot spechten. Wij kunnen de levenscyclus en trekpatronen van monarchvlinders of de sonarbezittende vleermuizen onderzoeken. Hoe meer U naar de schepping kijkt, hoe meer bewijs U vindt van ontwerp en van onherleidbare complexiteit. Wij leven in een wereld van met elkaar in verband staande ingewikkeldheid, niet in een willekeurige waarschijnlijkheid.

Met alle fysieke bewijzen, die naar intelligent ontwerp wijzen, is het onbegrijpelijk dat zo veel ontwikkelde mensen hardnekkig vasthouden aan een onbewezen theorie, die zelfs geen theorie is! In het strikt wetenschappelijk gebruik van de term is het maar een rampzalige gebarsten veronderstelling!

Bijna tweeduizend jaar geleden voorspelde de Apostel Petrus de verdeeldheid over het ontstaan van de wereld en verklaarde de reden er achter: "Dit vooral moet gij weten, dat er in de laatste dagen spotters met spotternij zullen komen, die naar hun eigen begeerten wandelen, en zeggen: Waar blijft de belofte van zijn komst? Want sedert de vaderen ontslapen zijn, blijft alles zo, als het van het begin der schepping af geweest is. Want willens en wetens ontgaat hun, dat door het woord van God de hemelen er sedert lang geweest zijn....". (2 Petrus 3:3-5) Door het verwerpen van het bewijs van catastrofes in de afgelopen eeuwen, die getuigen van Gods eerdere interventie en oordeel, houden zij zich vast aan een leerstelling van uniformitarianisme. Als alles slechts voortgaat samen met zeer geleidelijke veranderingen, hoeft men zich geen zorgen te maken over het plotseling tussenbeide komen van God in de geschiedenis om Zijn schepping ter verantwoording te roepen.

Begrijpt U goed: het bewijs van de schepping vereist een Schepper! Die Schepper openbaart in Zijn Woord, de Bijbel, dat Hij spoedig tussenbeide zal komen om Zijn schepping te oordelen. Een tijd van afrekening komt - en komt spoedig, binnen de levenstijden van de meeste, die dit artikel lezen. Bent U er klaar voor?

Om meer te leren ......

Degenen, die de evolutietheorie accepteren moeten veel bewijs van Gods bestaan en Zijn plan voor de mensheid niet willen zien. God heeft voor een reden de mensheid geschapen - en die reden zal U verbazen! U kunt ons boekje lezen: De Ware God .

"De aanhanger van het Darwin materialistische voorbeeld..... moet dezelfde revolutie onder ogen zien, als waar de Newtoniaanse natuurwetenschap 100 jaar geleden tegenover stond. Net zoals natuurkundigen ontdekten, dat het atoom geen massief deeltje was zoals Newton geloofde, maar een verbijsterend kwantum gebied, slechts toegankelijk door wiskunde, zo kwamen biologen ook tot het begrip, dat de cel niet een simpele klont protoplasma is, zoals Darwin geloofde. Het is een complexe informatie verwerkende machine, die opgebouwd is uit tienduizenden eiwitten, gerangschikt in ongelofelijke ingewikkelde algoritmes van communicatie en chemische verbindingen. Het menselijk lichaam bestaat uit ongeveer 60 triljoen cellen. Elk bevat informatie in DNA codes, verwerkt en kopieert het in drie vormen van RNA; duizenden ondersteunende enzymen voorzien het systeem uitstekend van energie en sluiten het op in half doordringbare phospholipid membramen. Het is een proces, dat afhankelijk is van de wiskundige informatietheorie, die laat zien dat zelfs veranderingen, die in de cellen plaatsvinden, het ingewikkelde dooreengevlochten weefsel en functie van een menselijk wezen in een dergelijke korte tijd niet kon voortbrengen met de gigahertz snelheid van een Pentium 4 en geselecteerd met de snelheid van een Google zoekfunctie. Natuurlijke selectie zou onderwezen moeten worden vanwege haar belangrijke rol in de aanpassing van soorten, maar Darwinistische materialisme is een verwarrende karikatuur van de moderne natuurwetenschap". (George Gilder, Senior staflid bij het Discovery Instituut, aangehaald in "Biocosm", Wired, oktober 2004, pag. 160)