Waar zijn de "Verloren" Stammen van Israël?

PROFETIE KOMT TOT LEVEN

BRON: Tomorrow's World - januari-februari 2004

Wetenschappers en bijbelkenners hebben lang nagedacht over de verblijfplaatsen van de Verloren Stammen van Israël. Velen nemen aan, dat zij uit de geschiedenis verdwenen zijn na een periode van gevangenschap in het oude Assyrië of dat zij teruggetrokken zijn naar Jeruzalem om bekend te worden als Joden. Anderen beweren, dat zij de Verloren Stammen in een afgelegen hoek van de aarde "gevonden" hebben. Deze speculatieve ideeën laten na hetgeen de Bijbel openbaart en de geschiedenis vermeldt over de stammen van Israël.

De meeste moderne wetenschappers begrijpen de betekenis van de bijbelprofetieën niet, die de huidige locaties van de zogenaamde Verloren Stammen aangeven. Omdat vele profetieën verzegeld waren "tot de eindtijd" (Daniël 12:4), waren voorspellingen over de stammen van Israël bedoeld om net voor de terugkeer van Jezus Christus te worden begrepen! Deze opmerkelijke profetieën komen nu tot leven!

Bijna 4000 jaar geleden openbaarde God aan Jacob specifieke karakteristieken, die de afstammelingen van zijn 12 zonen zouden identificeren "in toekomende dagen" (Genesis 49:1) Ongeveer drie eeuwen later schreef Mozes dezelfde profetieën. (Deuteronomium 33)

Alhoewel vele traditionele Christenen aannemen, dat deze Oudtestamentische profetieën niet langer relevant zijn, kan niets verder van de waarheid af zijn! Wij leven in een tijd, dat wij kunnen terugkijken op gebeurtenissen en kunnen herkennen hoe deze oude profetieën vervuld zijn door landen, die nu bestaan!

De Bijbel voorspelde, dat Juda de Messias zou voortbrengen; een donkerogig volk zou zijn, dat bekend stond om hun getrouwheid aan de Oudtestamentische wetten van God en zou zijn als een leeuw, die zich kromt op de nek van hun vijanden (Genesis 49:8-12) - een treffende beschrijving van de Joden in de moderne staat Israël. Maar hoe zit het met de andere stammen?

Het is belangrijk om te weten, dat de zogenoemde "verloren" stammen niet altijdverloren zijn geweest. Jezus zei aan Zijn 12 discipelen om "tot de verloren schapen van het huis Israëls" te gaan. (Matteüs 10:6) Om die missie te vervullen moest de locatie van de Israëlitische stammen bekend zijn! Het boek van Jakobus is gericht aan "de twaalf stammen in de verstrooiing". (Jacobus 1:1) Jacobus schreef aan een bekend publiek. Josephus, een Jood schreef dat in de 1e eeuw n. Chr. "De tien stammen tot nu toe verder dan de Eufraat waren en een immense menigte waren". (Antiquities of the Jews, [ Joodse Oudheden] - 11:5:2) Zij waren in Parthië - een gebied ten zuiden van de Kaspische Zee - waar de Israëlieten eeuwen eerder in gevangenschap waren gegaan.

Vroeg in de 4e eeuw n. Chr. tekende Eusebius op, dat de Apostel Thomas naar Parthië ging en Andreas ging naar Scythië - gebieden bij de Zwarte en Kaspische Zee waar de Israëlieten woonden. (History of the Church,[Geschiedenis van de Kerk], 3:1:1) Vroege overleveringen verbinden de dienaarschappen vanBartholomeus en Philippus ook met dezelfde gebieden en geven aan dat de Apostelen in hun tijd de locatie van de Israëlitische stammen kenden.

Om nu profetie te begrijpen is het belangrijk om de identiteit en locatie te kennen van de moderne Israëlitische volken, omdat tumultueuze gebeurtenissen, die net vóór de terugkeer van Christus zullen plaatsvinden, iedereen die in deze landen woont zal treffen. (zie Jeremia 30:7)

De profeet Jesaja schrijft, toen hij de terugkeer van de verstrooide stammen naar Jeruzalem beschreef: "Zie, dezen komen uit de verte, genen uit het noorden en hetwesten, weer anderen uit het land Sinim". (Jesaja 49:12) De verstrooide stammen waren ten noorden en ten westen van Jeruzalem. Maar hoe kunnen wij hen onderscheiden? Dit is één van de redenen waarom de karakteristieken, die in Genesis 49 en Deuteronomium 33 vermeld staan, belangrijk zijn.

Deze profetie openbaart, dat de kinderen van Jozef - Manasse en Efraim - de meest vooraanstaande Israëlitische volken zouden zijn aan het einde van het tijdperk, te beginnen rond 1800 n. Chr. - 2520 jaar nadat zij in gevangenschap waren genomen. Aan de afstammelingen van Manasse werd voorspeld, dat zij een groot volk zouden worden en Efraim zou een groep (of menigte) van volken worden. (Genesis 35:11; 48:19) Samen zouden zij de beste plaatsen van de aarde erven, de poorten van hun vijanden bezitten, koloniseren rond de wereld en een grootmoedig volk zijn, dat bijdraagt aan het welzijn van de mensheid. (Genesis 22:17-18; 49:22-26)

Deze beloften werden vervuld door de Verenigde Staten, de Britten en landen van de Britse Gemenebest. Geen andere landen komen in de buurt om deze eindtijd beschrijving te evenaren. De bijzonderheden van dit onderwerp zijn te ingewikkeld om die in een kort artikel volledig te dekken; voor verdere informatie kunt U geheel kosteloos ons informatief boekje aanvragen: Wat is het vooruitzicht voor Amerika en Brittannië?

Andere beknopte beschrijvingen, die in Genesis 49 worden gegeven openbaren opwindende aanwijzingen over de hedendaagse afstammelingen van de "verloren" stammen.

De stam Ruben zou een dichtbevolkte natie worden en de macht en waardigheid van een eerstgeborene tonen, maar "onstabiel als water" zijn en geneigd tot bevredigende seksuele begeerten. (Genesis 49:3-4; Deuteronomium 33:6) Deze beschrijving is goed van toepassing op het hedendaagse Frankrijk, dat afstamt van de Galliërs, die afkomstig waren van Israël. Als een Franse Minister President er openlijk een maîtresse op na houdt trekt niemand de wenkbrauwen op. Eeuwenlang had Frankrijk een koloniaal keizerrijk en het Frans was de taal van de diplomatie. Maar de superioriteit van Frankrijk nam af ten gunste van de V.S. en de landen van het Gemenebest.

Van de stam Dan werd voorspeld, dat het "een slang op de weg" zou zijn (Genesis 49:17); het rondtrekkende volk zou haar merkteken achterlaten in plaatsnamen zoals Denemarken.

Zebulon zou aan de zee wonen en een "haven der schepen wezen" (Genesis 49:13 SV) en "Verheug u......over uw uittocht".(Deuteronomium 33:18-19 SV) Dit wijst op een zeevarende kuststaat met welvarende handel - zoals de Nederlanders.

Gad "woont als een oude leeuw" en speelt een leidende rol tussen naties, als iemand, die "de gerechtigheid verricht". (Deuteronomium 33:20-21 SV) Dit brengt Zwitserland in gedachten - neutraal sinds de jaren 1500, in hoge mate gemilitariseerd met een focus op defensie en thuisbasis van talrijke internationale organisaties.

Simeon en Levi zouden verstrooid worden tussen de stammen vanwege hun gewelddadige aard en eigenwijze daden. (Genesis 49:5-7) Toch zouden de Levieten bij de stammen de leraren zijn van de statuten van God. (Deuteronomium 33:8-11) en werden zij geselecteerd om in de tempel te dienen vanwege hun muzikale talenten. (1 Kronieken 15:16-22)

Aser zou "vet zijn, en hij zal koninklijke lekkernijen leveren" (Genesis 49:20; Deuteronomium 33:24-25) en in ijzer, brons en olie handelen. Issachar wordt beschreven als "een sterk gebeende ezel, nederliggende tussen twee pakken". (Genesis 49:14-15 SV) Nafthali als "een losgelaten hinde", die "schone woorden laat horen". (Genesis 49:21) en Benjamin als "een verscheurende wolf". (Genesis 49:27)

Deze oude profetieën - die bedoeld waren om in de laatste dagen begrepen te worden - leggen de locaties en rollen in de eindtijd uit van de hedendaagse Israëlitische naties. De Kerk, die Jezus Christus stichtte kreeg de opdracht om de mensen van deze landen te informeren, waarom zij gezegend werden en wat hun toekomst inhoudt.