Dit artikel is de vertaling van het Engelstalige artikel “An Unexpected Outcome of China’s New Silk Road” (Prophecy Comes Alive) door Douglas S. Winnail, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van januari-februari 2018.
Xi Jinping, de president van de Volksrepubliek China, wil de grootheid van zijn land herstellen en zijn toekomst vorm geven door oude handelsroutes tussen China en het westen nieuw leven in te blazen. Als een van 's werelds meest krachtige en visionaire leiders is president Xi van plan biljoenen dollars uit te lenen voor 900 ontwikkelingsprojecten in meer dan 60 landen om wereldwijde handel met China te vergemakkelijken. Het ‘Nieuwe Zijderoute’ initiatief financiert de bouw van havens, pijpleidingen, energiecentrales, spoorwegen en snelwegen om goederen door heel Azië te vervoeren, en deze zo te verplaatsen tussen Afrika, het Midden-Oosten, Europa en China. Deze enorme onderneming wordt ‘het nummer één project onder de hemel’ genoemd (“Why India distrusts China’s One belt One Road initiative [Waarom India China’s één gordel één weg initiatief wantrouwt].”lowlyinstitute.org, 2 september 2016).
De beste plannen van mensen bereiken echter niet altijd het bedoelde. Het ambitieuze plan van president Xi zou kunnen helpen oude eindtijdprofetieën te vervullen.
De werkelijke doelen van de zijderoute?
Volgens Chinese bronnen is het primaire doel van dit omvangrijke project om ‘een gouden eeuw van handel’ in te luiden door handel te bevorderen, de wereldeconomie te stimuleren en moderne voordelen te brengen naar minder ontwikkelde landen. President Xi hoopt dat het plan “nieuwe economische krachten voor wereldwijde groei zal ontketenen . . . zodat de mensheid dichter tot een gemeenschap met gezamenlijke bestemming zal kunnen komen” (“China’s new Silk Road promises trade and riches, with President Xi at helm [De nieuwe zijderoute van China belooft handel en rijkdom, met president Xi aan het roer].” Reuters, 15 mei 2017). De Pakistaanse president denkt dat China's inspanningen om vriendschap te bevorderen en wegen en bruggen te bouwen om de handel in Azië te bevorderen “een werkelijk nieuw tijdperk van synergetische intercontinentale samenwerking zal opleveren”, terwijl de president van Chili voorspelt dat het ‘Nieuwe Zijderoute’ initiatief “de weg zal banen voor een meer inclusieve, gelijke, rechtvaardige, welvarende en vreedzame samenleving met ontwikkeling voor iedereen’ (“China’s $900 billion New Silk Road. What you need to know [De nieuwe $900 miljard kostende zijderoute. Wat u moet weten].” World Development Forum, weforum.org, 26 juni 2017).
Analisten in India, Japan, Europa, Rusland en Amerika hebben echter grote zorgen. Met een bevolking van ruwweg 1,4 miljard heeft China een van de grootste economieën op de planeet. Er zijn enorm veel grondstoffen nodig om die economie draaiende te houden, en Centraal-Aziatische landen langs de zijderoute hebben enorme afzettingen van olie, gas en mineralen die China nodig heeft. Door geld aan deze landen te lenen om transportfaciliteiten te bouwen krijgen de Chinezen toegang tot een potentiële controle over deze grondstoffen. De leningen (aangeboden zonder eisen van transparantie, democratie en mensenrechten) omvatten vaak overeenkomsten om Chinese technologie, Chinees staal, Chinese ingenieurs en Chinese arbeiders te gebruiken. Dit creëert een markt voor de overcapaciteit van Chinese fabrieken en voorkomt ontslagen bij deze staatsbedrijven. De schuldenlanden worden zo gevoeliger voor de belangen en eisen van China (“China’s Silk Road project: A trap or an opportunity [ China’s zijderoute-project: een valstrik of een kans?]” Al Jazeera, 17 mei 2017).
Talrijke waarnemers zien ook achter het ‘Nieuwe Zijderoute’ project een gewaagde geopolitieke strategie. President Xi is vastberaden om de 'Chinese droom' te verwezenlijken ̶ de verbetering van het leven van zijn volk en China terug te brengen naar zijn rechtmatige plek in het centrum van het wereldtoneel. Hij is niet alleen gericht op de uitbreiding van de Chinese economie door grondstoffen te verwerven en markten voor de Chinese export, maar ook op de modernisering van 's werelds grootste militaire mogendheid tot de capaciteit om “de macht van China in het buitenland te doen gelden tegenover alle concurrenten”. President Xi is ook vastberaden om “het nationalisme en de trots op het herstel van een Groot China nieuw leven in te blazen” (“Behold the new Emperor of China [Zie de nieuwe keizer van China].” The Wall Street Journal, 17 oktober 2017). Dit alles maakt andere naties in de regio nerveus, omdat ze zien dat China zijn invloed wereldwijd uitbreidt en het bereik van zijn valuta vergroot met leningen en handel (bloomberg.com, 15 mei 2017). De havens en spoorwegen van de nieuwe zijderoute zouden ook gebruikt kunnen worden om de Chinese strijdkrachten in de toekomst door heel Azië te vervoeren (hindustantimes.com, Mei 25 2017).
Eeuwenlang beschouwde China zichzelf als het ‘Rijk van het Midden’ ̶ het centrum van de wereld, waaraan andere naties respect verschuldigd waren vanwege zijn culturele superioriteit. Vanuit Chinees perspectief ging deze verheven status in de jaren 1800 verloren als gevolg van agressie door roofzuchtige buitenlandse machten (Groot-Brittannië, Rusland, Japan en Amerika). Voor een volk met een geschiedenis van nationale grootheid is “China's val van grootheid ̶ de laatste 150 jaar van de grote vernedering van China ̶ een dwaling, een ontwijding van de speciale kwaliteit van China, en een persoonlijke belediging voor elke individuele Chinees. Deze moet worden uitgewist en de veroorzakers ervan verdienen straf.’ (Brzezinski, Zbigniew, The Grand Chessboard [Het grote schaakbord], 1997, pp. 15, 158). Het begrijpen van de geschiedenis van China werpt licht op waarom het moderne China gericht is op het terugwinnen van wat het ziet als zijn rechtmatige prominente status in de wereld, waarom het vastbesloten is om niet ingesloten of aan banden gelegd te worden door andere machten, en waarom het versterkte kunstmatige eilanden in de Zuid-Chinese Zee creëert en spoorwegen en snelwegen door Centraal-Azië bouwt. In de negentiende eeuw verdrongen Rusland en Groot-Brittannië elkaar voor de controle over Centraal-Azië ̶ het Grote Spel – op basis van de theorie dat wie het hart van Azië beheerste de wereld zou beheersen (Brzezinski, pp. 38-39). Vandaag zien we in hetzelfde deel van de wereld een nieuw ‘Groot Spel’ plaatsvinden tussen een nieuw stel mededingers, een spel dat het wereldwijde landschap in de heel nabije toekomst zal beïnvloeden.
Oude eindtijdprofetieën
Velen in onze moderne seculiere tijd beseffen niet dat Bijbelprofetieën het scenario dat we vandaag zien ontwikkelen reeds lang hebben voorspeld. De Bijbel openbaart dat God de loop van de geschiedenis leidt “Hij maakt volken groot, en doet ze ondergaan . . ." (Job 12:23) en ". . . Hij zet koningen af en stelt koningen aan . . ." (Daniël 2:21). China heeft een lange geschiedenis van overheersing in Azië, maar dat begon rond 1500 n. Chr. te veranderen toen de Europese landen hun macht rond wereld begonnen uit te oefenen. Uiteindelijk werden Engeland en Amerika de overheersende machten op het wereldtoneel ̶ daarmee een reeks zeer specifieke Bijbelprofetieën vervullend (zie het boekje Wat is het Vooruitzicht voor Amerika en Brittannië? [Engels: The United States and Great Britain in Prophecy]). Diezelfde profetieën waarschuwen echter dat de door God gezegende Israëlitische naties hun vooraanstaande posities zullen verliezen als ze zich van God afkeren (Leviticus 26 en Deuteronomium 28) ̶ precies wat er vandaag gebeurt.
De Bijbel beschrijft een eindtijdconflict als climax tussen grootmachten in Europa, het Midden-Oosten en Azië - een conflict waarin Amerika opvallend afwezig is. De profeet Daniël schreef dat "in de tijd van het einde” een koning van het zuiden (een Arabisch-islamitische macht) een koning van het noorden (een Europese macht met banden met het oude Romeinse rijk) zal uitdagen. Deze Europese ‘beestmacht’ zal zegevieren en naar het Midden-Oosten trekken, maar “. . . geruchten uit het oosten en uit het noorden zullen hem schrik aanjagen” – uit de richting van Rusland en China (Daniël 11: 40-44). Terwijl Rusland en China in Centraal-Azië wedijverende belangen hebben, zouden westerse sancties deze twee naties samen kunnen drijven (Deutsche Welle, 12 mei 2017). Als reactie op deze Europese militaire actie zal een enorm leger ten oosten van de rivier de Eufraat een aanval lanceren (via het nieuwe zijderoute-netwerk?) die een derde van de mensheid zal verwoesten (Openbaring 9:13-18). Later zullen deze ‘koningen uit het oosten’ samenkomen in het Midden-Oosten ̶ in het dal van Megiddo (Armageddon) ̶ voor een laatste culminerende slag vlak voor de terugkeer van Jezus Christus (Openbaring 16:12-16). Hoewel dit niet de toekomst is die president Xi voor ogen staat voor China en de wereld, is dit wat de God des hemels op aarde teweeg zal brengen (zie Jesaja 46:8-11). Vrede, welvaart en gerechtigheid zullen er niet komen met het ‘Nieuwe Zijderoute’ initiatief, maar met het Koninkrijk van God, dat gevestigd zal worden door de terugkerende Jezus Christus.