‘God Save the Queen!’

Dit is de vertaling van het Engelstalige artikel “‘God Save the Queen’” (This Is London Calling) door Peter Nathan, verschenen in het Tomorrow’s World magazine van januari-februari 2020.

‘God Save the Queen’ [vert.: Moge God de koningin behoeden; Ned.: ‘Leve de koningin’], is een onmiddellijk herkenbare uitdrukking van vaderlandslievend gevoel in het Britse Gemenebest. Ze spreekt hoop uit voor een langdurige regering van de vorst en respect voor haar vooraanstaande plaats in het nationale leven; ze is inderdaad op alle formele afkondigingen afkomstig van de Kroon te vinden. Ze kijkt ook op naar God’ voor hulp voor het land in tijden van nood. In het midden van de achttiende eeuw werd, tijdens de regering van George II en de verontrustende periode van de Jakobitische opstand, het volkslied 'God Save the King' voor het eerst gezongen, later het volkslied van het VK. Het werd door andere koninklijke huishoudens over heel Europa snel aanvaard en wordt nog steeds gebruikt door landen van het Gemenebest.

De woorden gaan terug op het Bijbelse verslag van de kroning van koning Salomo (1 Koningen 1:34-39), en werden gebruikt in de eerste geregistreerde kroning van een Engelse vorst, toen Egbert in de beginjaren van de 9e eeuw n. Chr. in de kathedraal van Bath tot koning gekroond werd.

Maar hoe kan God 'de koningin behoeden' wanneer zoveel van haar rijk de beroemde uit 1882 stammende uitspraak van Friedrich Nietzsche dat “God is dood” lijkt te hebben aanvaard (Die Fröhliche Wissenschaft: Leipzig: E.W. Fritzsch, p. 137)? God leeft zeer zeker niet in de gedachten en de gedragingen van veel Britse burgers. In 2017 rapporteerde de Guardian over de resultaten van een onderzoek naar Britse sociale attitudes, waarin meer dan de helft van alle volwassenen in het VK en bijna driekwart van de 18- tot 24-jarigen zeggen dat ze geen noemenswaardige religieuze betrokkenheid hebben (‘Meer dan de helft van de Britse bevolking heeft geen godsdienst, blijkt uit onderzoek”, 4 september 2017). Een studie van het Pew Research Center meldde in 2018 dat 65 procent van de 'religieus nergens bij aangesloten' burgers in het VK zei dat ze op die manier grootgebracht waren. Van die groep vond meer dan 70 procent dat de wetenschap er voldoende voor zorgt om elke behoefte aan godsdienst uit het leven te bannen.

Greg Sheridan, een bezoekende onderzoeker aan King's College, onderdeel van de Universiteit van Londen, merkte in een recent tijdschriftartikel op: “De meeste Britten lijken in geloof aan te nemen dat een geloof hebben dom is’ (“Het Westen kan niet overleven zonder een opnieuw aangewakkerd geloof in het Christendom”, The Spectator, 10 augustus 2019). Hij merkt op dat Groot-Brittannië meer atheïstisch is dan zijn thuisland, Australië, dat op zijn beurt meer atheïstisch is dan de Verenigde Staten  ̶ en dat in de Engelstalige wereld het religieuze geloof snel achteruitgaat.

Waarom is dit zo?

Na de Tweede Wereldoorlog waren de Britse elites vastbesloten de Britse samenleving te vernieuwen op basis van wetenschap, en werd rationalisme in plaats van spiritualiteit het leidende ethos. Het resultaat was de snelle secularisatie van de samenleving. In 1963 verklaarde de Anglicaanse theoloog Harry Blamires: “Er bestaat niet langer christelijk intellect”  ̶ de openingszin van een hoofdstuk met de titel “De overgave aan het secularisme” (The Christian Mind, p. 3). Nu, bijna 60 jaar later, kunnen schrijvers als Sheridan deze waarneming over de Britse samenleving met nog meer zekerheid doen.

Het betoog van Sheridan is dat de westerse beschaving om te overleven “een opnieuw aangewakkerd geloof in het christendom” nodig heeft. Sheridan is niet de eerste die hierop wijst. Paus Johannes Paulus II riep, toen hij in oktober 1988 in Straatsburg het Europees Parlement toesprak, op tot een Europa dat was “verenigd van de Oeral tot de Atlantische Oceaan.” Religieuze eenheid, in plaats van politieke, zat boven in zijn denken  ̶ een eenheid die het resultaat was van het “meer intensief naar haar ziel” zoeken van Europa (George Weigel, Witness to Hope, 1999: HarperCollins, pp. 542, 584). Dit pleidooi negerend heeft Europa in plaats daarvan getracht de verwijzingen naar de rol die het christendom in haar oprichting en identiteit gespeeld heeft, goed te praten of volledig uit te wissen, alsof deze iets was om beschaamd om zich voor te schamen. Sheridan vat het in zijn artikel goed samen wanneer hij stelt: “De moderne liberale opvatting staat niet alleen vijandig tegenover het christendom, maar is zeker beschaamd over elke verbinding ermee.’ Dit geldt zowel voor Europa als het Verenigd Koninkrijk.

Dus hoe kan de westerse wereld een “opnieuw aangewakkerd” geloof in het christendom ontwikkelen wanneer diezelfde wereld steeds meer seculier wordt? Sheridan biedt, net als Johannes Paulus II vóór hem, geen eenvoudig antwoord voor het probleem, maar benadrukt veeleer de noodzaak van een terugkeer naar de godsdienst.

Maar hoe zou dit tot stand kunnen komen?

Volgens een betrouwbare bron die millennia geleden geschreven werd, komt er binnenkort een religieuze opleving in Europa die de weg lijkt te wijzen. Deze vereist echter één grote verandering in het Europese denken: een bereidheid om de bovennatuurlijke wereld te erkennen, ondanks de tegenwoordige wijdverspreide afwijzing van dergelijke ideeën ten gunste van het rationalisme.

Het boek Openbaring, het laatste boek in de Bijbel, voorspelt dat een bepaalde persoon tekenen en wonderen zal verrichten om de wereld te misleiden (Openbaring 13:11–17). Het resultaat zal een religieuze opleving zijn waarin onze huidige rationalistische bevolking de oprichting van een gecombineerd religieus/economisch systeem zal omarmen. Het zal wellicht een typische religieuze opleving lijken te zijn, maar de Bijbel laat zien dat dit een onmiskenbaar goddeloze ontwikkeling zal zijn. En die zal niet eeuwig standhouden  ̶ en zelfs inderdaad niet voor erg lang.

Regelmatige lezers van De Wereld van Morgen weten dat we de terugkeer van Jezus Christus als Koning der koningen en Heer der heren verkondigen, zoals uiteengezet in profetieën door de hele Bijbel  ̶ niet het minst in het boek Openbaring. De terugkeer van Jezus Christus zal de vernietiging van dit herboren religieuze systeem teweegbrengen, dat tegen Hem zal vechten en bij Zijn terugkeer verslagen zal worden. Het resultaat  ̶ geprofeteerd en zeker - zal de invoering van de ware aanbidding van God zijn. Dit is niet de oplossing die Johannes Paulus II voor ogen had in zijn verklaring aan de Europeanen, en die hij later met Sovjetleider Michail Gorbatsjov tijdens zijn bezoek aan het Vaticaan in 1989 besprak. Johannes Paulus II streefde naar “een herstel van het normale, een terugkeer naar Europa's ware historische koers’ (Weigel, blz. 602). Veeleer zal het effect van Christus' wederkomst zijn dat de aarde vervuld zal worden met de kennis van God "zoals het water de bodem van de zee bedekt" (Jesaja 11:9; Habakuk 2:14).

Na de terugkeer van Jezus Christus zullen de burgers van het Verenigd Koninkrijk  ̶ en alle andere aardse koninkrijken  ̶ de Koning der koningen met begrip en overtuiging kunnen toeroepen: ‘God save the King!’. Iedereen  ̶ iedereen  ̶ zal weten dat er een grote God in de hemelen heerst, en ook op aarde.

Als u onze boekjes Openbaring: het mysterie onthuld en Het beest van Openbaring: mythe, metafoor of spoedig aanbrekende realiteit? niet gelezen hebt  ̶ beide werpen een enorme hoeveelheid licht op dit onderwerp  ̶ kunt u ze online lezen op deze website (wereldvanmorgen.nl) of gedrukte exemplaren ervan gratis aanvragen (ook via wereldvanmorgen.nl).