Artikelen

In een tijd van wijdverbreide vrees zoeken mensen naar vrede, gezondheid en veiligheid. Maar zoeken zij wel op de juiste plaats en zoeken zij de ultieme bron van ware voorspoed?

De laatste dag van januari 2020 zal lang herinnerd worden als de dag waarop het Verenigd Koninkrijk eindelijk de Europese Unie verliet. Al 47 jaar lang heeft het VK op twee gedachten gehinkt over het lidmaatschap van de dynamisch veranderende EU. Het deelde graag mee in de economische voordelen met de andere soevereine landen van Europa ̶ daarom sloot het zich aan. Maar het wilde nooit zijn soevereiniteit uitleveren aan een politieke organisatie die op weg is een pan-Europese, federale superstaat te worden, welke in feite onder Duitse zeggenschap staat.

De geschiedenis zal noteren dat de wereld in het jaar 2020 ingrijpend veranderde – en wel in een adembenemend tempo. De ziekteverwekker die de luchtwegen aantast, nu bekend als COVID-19, verspreidde zich met een alarmerende snelheid vanaf de eerste ontdekking in Wuhan, China, naar gemeenschappen over heel de wereld. Het werd een ‘nieuw’ coronavirus genoemd omdat geen enkel mens het ooit eerder had gehad – en als gevolg daarvan niemand immuniteit ontwikkeld had ̶ en het catastrofale effect ervan op de wereldeconomie waarschijnlijk een nooit eerder beleefde koers in de moderne geschiedenis lijkt te volgen.

Waarom stond God de COVID-19 pandemie toe? Profetieën zeggen dat er plagen komen – is dit er één van? En waarom staat God lijden toe zoals oorlog, hongersnood en ziekte – en dit zelfs in sommige gevallen doelbewust bewerkstelligt? Wat is de zin van dit alles, als er al een zin is?

Hoewel we het woord niet zo vaak meer horen, zouden we het begrip in het moderne leven toch niet moeten vergeten: kwakzalverij. In het achttiende-eeuwse Europa en Amerika verkochten marskramers nepgeneesmiddelen met de claim dat die alles wat u maar mankeerde konden genezen – in weerwil van veel bewijzen van het tegendeel. Kwakzalverij slaat op elk frauduleus gezondheidsproduct of -behandeling waaraan overdreven claims worden toegeschreven en die worden verkocht door personen die uitsluitend op geld uit zijn.

Een neef van mij is zeer succesvol geweest in verschillende zakelijke ondernemingen. Hij heeft vele jaren hard gewerkt en rijkdom en bezit vergaard. Hij heeft luxe voorzieningen die men zou kunnen verwachten, in de vorm van huizen, auto’s, boten, een vliegtuig en een boerderij op het platteland. Deze neef heeft zeer veel gereisd om zijn interesses en passies te volgen. Ondertussen is zijn gezin uit elkaar gevallen en heeft hij veel verdriet en pijn ervaren. Zijn ‘succes’ heeft hem niet de gemoedsrust en tevredenheid gebracht die hij ervan verwacht had.

“Er is een oorzaak voor elk gevolg” is een eenvoudige grondwaarheid, maar hoeveel mensen overdenken, laat staan begrijpen deze? Hoe velen beseffen dat het persoonlijk toepassen van dergelijke praktische wijsheid hun leven kan veranderen?

In april 2019 diende Global News-verslaggever Jules Knox een artikel in waarin werd onthuld dat de gezondheidszorg voor senioren nu de snelst groeiende sector van de economie in British Columbia is. Ondanks aanzienlijk verbeterde lonen, blijven veel vacatures in de ouderenzorg onvervuld, waardoor sommige senioren onvoldoende steun en aandacht krijgen (“‘This is a silent crisis’ [Dit is een stille crisis]: Advocates voice concerns over care worker shortage in the Okanagan”, Global News, 16 april 2019).

Westerse media gebruiken vaak de woorden vooroordeel en partijgeest. Het woord vooroordeel beschrijft een op vooringenomenheid berustende en negatieve houding ten opzichte van een andere persoon of groep mensen, waarvan het gebruikelijke resultaat onverdraagzaamheid en openlijke vijandigheid tegenover hen is. Meestal is vooroordeel een sterke afkeer van iemand welke uitsluitend gebaseerd is op vooropgezette opvattingen of aannames over ras, etniciteit, leeftijd, geslacht, godsdienst of andere factoren. Verwant met vooroordeel is het woord partijdigheid  ̶ vaak gebruikt om een sterke, onterechte voorkeur of begunstiging te beschrijven die op oneerlijke wijze aan een persoon betoond wordt boven iemand anders. Partijgeest verwijst naar eenzijdig sektarisme of factievorming - houdingen die vaak de drijfveer voor deelnemers aan het politieke schouwspel zijn.

‘God Save the Queen’ [vert.: Moge God de koningin behoeden; Ned.: ‘Leve de koningin’], is een onmiddellijk herkenbare uitdrukking van vaderlandslievend gevoel in het Britse Gemenebest. Ze spreekt hoop uit voor een langdurige regering van de vorst en respect voor haar vooraanstaande plaats in het nationale leven; ze is inderdaad op alle formele afkondigingen afkomstig van de Kroon te vinden. Ze kijkt ook op naar God’ voor hulp voor het land in tijden van nood. In het midden van de achttiende eeuw werd, tijdens de regering van George II en de verontrustende periode van de Jakobitische opstand, het volkslied 'God Save the King' voor het eerst gezongen, later het volkslied van het VK. Het werd door andere koninklijke huishoudens over heel Europa snel aanvaard en wordt nog steeds gebruikt door landen van het Gemenebest.